Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашшӑн сăмах пирĕн базăра пур.

ачашшӑн (тĕпĕ: ачашшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл пӗлет: унӑн, ҫав тери ачашшӑн юратма, туслӑха ҫав тери лайӑх упрама пӗлекенскерӗн, тата та вӗлермелле пулать-ха.
Он знает, что он будет еще убивать, он, Сергей, умеющий так нежно любить, так крепко хранить дружбу.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унӑн ҫинҫе те ӑша пӳрнисем унӑн вырта пӗлмен ҫӳҫӗ ӑшне кӗрсе кайрӗҫ те ачашшӑн тӑрмалама тытӑнчӗҫ.
Тонкие теплые пальцы ее тихо забрались в его непокорные волосы, ласково теребили их…

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл ларнӑ ҫӗртех тӗлӗрсе кайрӗ, ун умне амӑшӗн пӗркеленчӗклӗ хыткан сӑнӗ тата ачашшӑн пӑхакан тӑван куҫӗсем тухса тӑчӗҫ.
И когда, сидя, забылся в тревожной полудреме, выплыл образ матери, ее худенькое, морщинистое лицо с такими знакомыми, родными глазами.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Амӑшӗ ывӑлӗ ҫине ачашшӑн пӑхса тӑчӗ.
— Мама ласково глядела на сына.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Артём кровать ҫинче ларакан Павка патне пырса ачашшӑн: — Ну, тӳрленетӗн-и, шӑллӑм? — тесе ыйтрӗ те юнашар ларчӗ.
Артем подошел к сидевшему на кровати Павке и спросил ласково: — Что, поправился, браток? — присел рядом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Миккуле ачашшӑн, ҫепӗҫҫӗн ҫупӑрлать.
Ласково, как ребенка гладит Николая.

Иккӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Хӗвел вара унпа киленет тейӗн: ачашшӑн хӗртет, кун каҫ енне сулӑннӑран хӗрӳлӗхне те чакарнӑ кӑнтӑр хунарӗ.
Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Вӑл шӑхӑрса хӑлха патӗнчен иртсе кайрӗ, шупка кӑвак хумсене кӑпӑклантарать тата лагерь ҫийӗнче, ҫирӗп чул ту ҫинче, Алькӑн мухтавлӑ масарӗ ҫинче вӗлкӗшсе ларакан хӗп хӗрлӗ ялава ачашшӑн вӗлкӗштерсе тӑрать.
Он со свистом пролетал мимо ушей, пенил голубые волны и ласково трепал ярко-красное полотнище флага, который стройно высился над лагерем, над крепкой скалой, над гордою Алькиной могилой…

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Кирюк савнине ытама илсе хӑй ҫумне ачашшӑн чӑмӑртарӗ, хӗрӳллӗн чуп турӗ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫӗртме уйӑхӗн хӗвелӗ аннӑ хыҫҫӑн Тӑрнапуҫне каҫ шӑналӑкӗ ачашшӑн хӑй ытамне илет.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Женя, куҫӗсене чаркаласа илсе, ачашшӑн йӑл кулчӗ.
Тут Женя повела глазами, приподняла брови и очень нежно улыбнулась.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

«Ура ҫине тӑр, параппан ҫапакан! — халь ӗнтӗ ӑшшӑн та ачашшӑн каларӗ ҫав сасах.
«Выпрямляйся, барабанщик! — уже тепло и ласково подсказал мне все тот же голос.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Ачашшӑн кӑна! — кӑшкӑрса пӑрахрӗ Якова кукка.
Только ласково! — загремел на Якова дядя.

— Ачашшӑн!
— Только ласково!

Ачашшӑн! — пӳлчӗ кукка калинкке патӗнченех усал сӑмахсемпе вӑрҫма тытӑннӑ старик Якова.
Только ласково! — оборвал дядя старика Якова, который начал чертыхаться еще от самой калитки.

Хуллен, ачашшӑн кӑна! — утнӑ ҫӗртех асӑрхаттарчӗ кукка.
Только ласково! — предупредил на ходу дядя.

Валентина мана ачашшӑн лӑплантарчӗ, хамран судья е следователь ыйтас пулсан, манӑн мӗн каламаллине тӳсӗмлӗн вӗрентрӗ.
Валентина ласково утешала меня и терпеливо учила, что я должен буду отвечать, если меня спросит судья или следователь.

— Эсӗ мӗн, ухмах? — тесе ачашшӑн ыйтрӗ те вӑл, сасартӑк йыттӑн тути хӗррине темпе касса ҫурнине асӑрхарӗ.
— Ты что, дурак? — ласково спросил он и вдруг заметил, что у собачонки рассечена чем-то губа.

1 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Аялта, сивӗне туйса, путек ачашшӑн макӑра пуҫларӗ.
Внизу, почувствовав холод, нежно заблеял ягненок.

Хушка ҫамка // Мирун Еник. Антон Чехов. Хушка ҫамка: калав. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 16 с.

Вӑл ылтӑн пучахсем витӗр тискер кайӑк чӗппи пек пӑхкаласа ларакан Феничка пуҫне курнӑ та, ачашшӑн ҫапла каланӑ:
Он увидал ее головку сквозь золотую сетку колосьев, откуда она высматривала, как зверок, и ласково крикнул ей:

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика