Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хунӑ (тĕпĕ: хур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Субординаци тени Пантелей Прокофьевича кун пирки шухӑшлама та хӑратрӗ, ҫавӑнпа та Григорий тӗлӗшпе хӑйӗн алли-урине ҫыхса хунӑ пек, унран темле ютшӑннӑ пек туйрӗ.

Субординация не позволяла Пантелею Прокофьевичу даже помыслить об этом, и оттого он чувствовал себя в отношении Григория связанно, как-то отчужденно.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр кунне Бахмуткина Кудинов ординарецӗ пырса ҫитрӗ, бригада командирӗн хваттерне шыраса тупрӗ те утне кӑкармасӑрах пӳрте кӗчӗ, Григорий Богатырева ҫиеле «П. хӑвӑрт. Пач вӑрттӑн» тесе ҫырса хунӑ пакет пачӗ.

На другой день личный ординарец Кудинова прибыл в Бахмуткин, разыскал квартиру командира бригады и, даже коня не привязав, вошел в курень, передал Григорию Богатыреву пакет с надписью: «В. срочно. Совершенно секретно».

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗнентерӳ хучӗ ҫине пичет хунӑ тата 14-мӗш Ҫӗпӗр стрелковӑй дивизийӗн 8-мӗш номерлӗ походнӑй госпиталь главврачӗ алӑ пуснӑ.

На удостоверении стояла печать и подпись главврача походного госпиталя N_8 14-й Сибирской стрелковой дивизии.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гришака асатте чӗрҫине библи кӗнеки хунӑ.

Дед Гришака держал на коленях Библию.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

(Ӑна вӑл винтовка кӗпҫи ҫумне ҫыхса хунӑ уртмахпа йӑтнӑччӗ те, шывӗ ҫул тӑршшипех сӑрхӑнса юхса пычӗ.

(Нес он его в сумке, привязанной к винтовочному дулу, и всю дорогу цедилась стекавшая из сумки вода.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑрса хунӑ винтовка штыкӗсем ҫинче апат-ҫимӗҫ тултарнӑ пир хутаҫҫисем сулланса пычӗҫ, ҫил ҫинче ҫеҫенхир юррисем чапӑр шӑрши пек салхуллӑн вӑркӑшса юхрӗҫ, казаксем хушшинчи калаҫу сӳрӗккӗн сӳтӗлсе тӑсӑлчӗ…

На привинченных штыках винтовок болтались холщовые сумочки с харчами, по ветру веялись грустные, как запах чабреца, степные песни, вялый тянулся промеж казаков разговор…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Темиҫе ҫеккунт ҫил-тӑвӑл пек ӗрӗхтерсе кайнӑ хыҫҫӑн, лашан каҫӑртса хунӑ пуҫӗ вӗте пӑнчӑллӑ ҫутӑ пайӑркисемпе тӗрленчӗ, сарӑ хӗрлӗ ҫӑмӗ сасартӑк куҫа чӗпӗтмелле йӑмӑхса йӑлтӑртатма пуҫларӗ.

Несколько секунд отчаянной скачки — и вот уже вытянутая голова коня осыпана севом светоносных лучей, и рыжая шерсть на ней вдруг вспыхнула ярким, колющим блеском.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, пуҫне чавси ҫине хунӑ та, сехри хӑпнӑ лаша хартлатнӑ пек, тискеррӗн харлаттарса ыйха туртать; унтан вӑл, такам пырса чышнӑ пек, сасартӑк вӑранса кайрӗ, — хӑйӑлтатса тухакан сасӑпа ӗнерлеме пуҫларӗ:

Уронив голову на локоть, он всхрапывал, как перепуганная лошадь, потом вдруг просыпался, словно от толчка, хрипло голосил:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑлавар тӗркисем, телефон пӑралукӗн купчашкисемпе ытти тӗрлӗ ҫар япалисем купаласа хунӑ таса пӳлӗмре Штокман чылайччен Политкомпа калаҫса ларчӗ.

В чистенькой комнатушке, заваленной мотками обмоток, катушками телефонной проволоки и прочим военным имуществом, Штокман долго говорил с политкомом.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫип пек ҫинҫе юхӑм кӗрӗк ҫинчен Григорипе юнашар ҫывӑрма выртакан орданарецӑн саркаласа хунӑ алли ҫине йӑрласа анчӗ.

Тоненькая струйка, журча, скатилась с овчины на вытянутую ладонь спавшего рядом с Григорием ординарца.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— «Кӗҫтеҫҫӗ! Хӑраҫҫӗ!» — ҫилӗ килнипе шурса кайса кӑшкӑрса тӑкрӗ те Кудинов, айне кӑвар пырса хунӑ пек, кресло ҫинче йӑшаланса илчӗ.

— «Гребтится! Робеют»! — злобно бледнея, прокричал Кудинов и ерзнул в кресле, будто жару сыпанули ему на сиденье.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лашан каҫӑртса хунӑ кӑпӑклӑ пуҫӗ хыҫӗнчен Григорий юланута хӑйне курмарӗ-ха, анчах ун аллинчи хӗҫӗн мӑкӑрӑлчӑк хӗррине тӗксӗм лаппине аванах асӑрхарӗ, Григорий пӗтӗм вӑйран чӗлпӗре туртса карӑнтарчӗ, хӗрлӗармеец сулса янӑ хӗҫе аяккалла сирсе, чӗлпӗрӗн сылтӑм енчи чӗнне кӑрӑн-кӑрӑн хытарчӗ, хырса тикӗсленӗ пӗкӗрӗлчӗк мӑй урлӑ хӗҫӗпе питӗ вирлӗ туртса касрӗ.

За вскинутой запененной конской мордой Григорий не видел еще всадника, но видел горбатый спуск шашки, темные долы ее, изо всей силы дернул Григорий поводья, принял и отвел удар, — забирая в руку правый повод, рубанул по склоненной подбритой красной шее.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй куҫласа хунӑ тӑшман ҫине вӑл, ытти казаксем пекех, ӑна сылтӑм аллипе касасшӑн пулнӑ пек, ун патне лашипе сулахай енчен пырса тухрӗ; Григорипе тытӑҫас тӑшман та ҫапла тума тӑрӑшать.

Он вел коня на выбранного противника, как и обычно все, заходя слева, чтобы правой рубить; так же норовил и тот, который должен был сшибиться с Григорием.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавнашкал хӑюллӑ пек, малтанах тӗплӗн виҫсе-шухӑшласа хунӑ пек туйӑнаҫҫӗ вӗсем ҫиелтен пӑхма.

Так были они с виду уверенны, выверенны и расчетливы.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав хӑрушӑ самантра ӑс-пуҫӗ, яланхи лӑпкӑлӑхӗ, малтан уйласа хунӑ ҫирӗп шухӑшӗ йӑлтах сирӗлсе ҫухалать те, Григорин хевти-хавалӗпе вара тискер кайӑкӑнни пек инстинкт кӑна хистевлӗн хуҫаланма пуҫлать.

Разум, хладнокровие, расчетливость — все покидало Григория в этот страшный миг, и один звериный инстинкт властно и неделимо вступал в управление его волей.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӗрлӗрех сарӑ хӑлхисене ҫилӗллӗн ҫӑт вырттарнӑ, малалла кӑрӑн-кӑрӑн тӑсса хунӑ мӑйӗ тикӗссӗн туртӑнкаласа илет.

Рыжие конские уши были плотно и зло прижаты, шея, вытянутая, как на плаху, ритмически вздрагивала.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл халӗ, темскере кӗтнӗ пек, питне ҫӗр урай ҫине хунӑ та, тулӑ улӑмӗ пек сарӑ мӑйӑхӗ айӗнче хытса ларнӑ асамлӑ кулӑпа лӑпланса выртать.

Лежит сейчас он, равнодушно привалившись щекой к земляному полу, словно ожидая чего-то, с успокоенной таинственной полуулыбкой, замерзшей под пшеничными усами.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вилнӗ ҫын атӑпа шинель тӑхӑннипех выртать, ҫӗлӗкне те кӑкарӗ ҫине хунӑ.

Мертвый был в сапогах и шинели; даже шапка лежала на груди.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑнпах повстанецсен ҫӗлӗкӗсем ҫинче те пӗр шурӑ хӑю е катанпир татӑкӗ вырӑнне халӗ иккӗ — хӗреслӗ ҫӗлесе хунӑ шурӑпа хӗрлӗ хӑюсем курӑнма пуҫлаҫҫӗ…

Поэтому-то на папахах повстанцев вместо одной нашивки или перевязки белой — появлялись две: белая накрест с красной…

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кизек шӑтӑкӗнче тискер кайӑк пек пытанса пурӑннӑ тата тултан илтӗнекен кашни сасса асӑрханса тӑнланӑ асаплӑ кунсенче пурин пирки те ӗнтӗ тӗплӗн виҫсе шухӑшласа хунӑ.

Все было решено и взвешено в томительные дни, когда зверем скрывался он в кизячном логове и по-звериному сторожил каждый звук и голос снаружи.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех