Шырав

Шырав ĕçĕ:

пахчисем (тĕпĕ: пахча) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хула урамӗсем, ҫуртсем, йывӑҫ пахчисем, хулари ҫырмасем хут ҫинчи пек анчах курӑна пуҫларӗҫ.
Улицы, дома, река, сады в городе виднелись мне внизу, как на картинке.

Сывлӑш ҫинче вӗҫсе ҫӳрекен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кирек хӑш енне кайсан та — ешӗл улӑх сарӑлса выртать, садсемпе ҫимӗҫ пахчисем ешерсе лараҫҫӗ.
В какую сторону ни пойдешь — зеленая луговина, сады, огороды.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Колхоз ҫурчӗсем тӑвӑр ҫырма хӗрринче хӑй тӑррисене кӑтартса ларакан ҫӑра сад пахчисем хушшинче пытанса лараҫҫӗ.
Хаты колхозов, будто крадучись, ползли по низу узенькой балочки, из которой боязливо выглядывали верхушки густых садов.

3 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Малта ту умӗсем, улӑхсем, сад пахчисем курӑнса кайрӗҫ.
Приоткрылись горные долинки, предгорья, сады.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Ашшӗ ӑна ту урлӑ каҫсанах ҫӑра сад пахчисем, анлӑ улӑхсем, кайрантарах, пӗр-икӗ сехет кайсан, ылтӑн тӗслӗ тырпулпа витӗннӗ, сӗтел пекех тикӗс ҫеҫенхир пуҫланса кайни ҫинчен каласа пачӗ.
Отец сказал, что за перевалом пойдут предгорья с широкими долинами в густых фруктовых садах, а за ними, часа через два, откроются гладкие, как стол, степи, сплошь в золотых хлебах.

Анчах унӑн тӑрри питӗ ҫӳле хӑпарса тӑман, ҫав ту айккинче иҫӗм ҫырли пахчисем сарӑлса ларнӑ, ту айӗнче йӗри-тавра ҫимӗҫ пахчисем ешерсе чечекленнӗ, пуян ҫуртсем, хуласем пулнӑ; вӗсенче темӗн чухлӗ чиркӳсем, амфитеатрсем, илемлӗ архитектурӑллӑ лайӑх ҫуртсем пулнӑ.
с низко срезанной вершиной, покрытая по склонам виноградниками, у подножья опоясанная цветущим кольцом садов, богатых вилл и городов, с многочисленными храмами, амфитеатрами, зданиями прекрасной архитектуры.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Сад пахчисем ытларах курӑнма пуҫланӑ, ҫурчӗсем ҫеҫ пӗр пекех пулнӑ, чул сарнӑ ҫул ҫӗр ҫине сарса хунӑ йӗр пек, тӳп-тӳрӗ выртнӑ, унӑн икӗ енӗпе те симӗс йывӑҫ тураттисем усӑнса тӑнӑ.
Сады становились все чаще, дома все те же, мощеная дорога лежала прямо, точно разостланная на земле холстина, над которой с обеих сторон склонились зеленые деревья.

XIX // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Тӳрӗ ҫулпа колхоз пахчисем патне тухрӗ.
Вышел прямо к колхозным огородам.

Хирӗҫлӗхсен пӗрлӗхӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫуртсен ҫывӑхӑнче пӗчӗкҫеҫ сад пахчисем те пур, анчах вӗсенче, ухмах курӑкӗпе хӗвелҫаврӑнӑшсӑр пуҫне, нимӗн те ӳсмест, тата кӗл куписем ҫинче ҫӗтӗк атӑ-пушмак, ҫӗмрӗк кӗленчесем, ҫӗтӗк-ҫурӑк, лапчӑк шуҫ савӑтсем йӑваланса выртаҫҫӗ.
При домах были и садики, только в них ничего не росло, кроме дурмана и подсолнуха, да на кучах золы валялись рваные сапоги и башмаки, битые бутылки, тряпье и помятые ржавые жестянки.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑрмансем, сатсем, хирсем, иҫӗм ҫырли пахчисем тӗттӗмре нимӗн те палӑрми пулнӑ.
Растворились в темноте рощи, сады, поля, виноградники.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Кунтан, тинӗс ҫинчен, ҫав кипарис паркӗсем, ешӗл те симӗс иҫӗм ҫырли пахчисем, кукӑр макӑр сукмаксемпе сарлака аллейӑсем, калама ҫук пысӑк ту патӗнче сарӑлса выртакан ҫак пӗтӗм лагерь пит те пысӑккӑн та илемлӗн курӑнса выртать.
И теперь отсюда, с моря, эти кипарисовые парки, зелёные виноградники, кривые тропинки и широкие аллеи — весь этот лагерь, раскинувшийся у склона могучей горы, показался ей светлым и прекрасным.

Сад пахчисем витӗр пӳртсем таса та шап-шурӑ курӑнаҫҫӗ, пурте ем-ешӗл, хӗвел ҫутатать, йӗри-тавралӑха пӑхса тӗлӗннӗн туйӑнать.
А скрозь сады хаты — чистеньки, белы, будто тильки що народились и дивуются, як все вокруг гарно, зелено да солнцем богато.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сад пахчисем мӗнле.
Що за сады!

Халӗ унта каналсем чаваҫҫӗ те, хайхи вара часах ҫав пушхир ытарма ҫук лайӑх ҫӗр пулса тӑрать, унта улма пахчисем те чаплӑн ӳсме тытӑнаҫҫӗ, тӗрлӗ плантацисем те нумай тӑваҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

III. Ӗҫӗ акӑ мӗнле пуҫланнӑ // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Ҫаран хӗрринче ял мунчисем курӑнчӗҫ, вара йӑран-йӑран лартса тухнӑ ҫӗрулми пахчисем пуҫланчӗҫ, пахча умӗсенче йӑмра айне пытаннӑ ҫуртсем пур.
В конце луга виднелись деревенские бани, выстроенные в длинные ряды картофельные огороды, а перед огородами стояли скрытые под ветлами дома.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Ҫав вӑхӑтра Гриша хӑйӗн связной Степкӑпа улма пахчисем урлӑ ҫаврӑнса пырать.
Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Дарья, илтмӗше персе, хыпалансах выльӑх карти еннелле утса кайрӗ, Пристань патӗнче чарӑнса тӑчӗ — куҫне хӗстерсе, Донӑн тӑварсӑр нӳрӗ сывлӑшпа сывлакан симӗсрех анлӑшне йӗрлесе пӑхрӗ, майӗпен хутор пахчисем еннелле сӗнкӗлтетрӗ.
Дарья сделала вид, будто не расслышала, и торопливо направилась к скотиньему базу, возле пристани остановилась, прищурившись, оглядела зеленоватый, дышащий пресной влагой простор Дона, медленно пошла к огородам.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ку ӗнтӗ ҫурҫӗр округсенчи чухӑн казаксен Азов тӑрӑхӗнчи пек пулӑхлӑ ҫӗрсем те, иҫӗм ҫырли пахчисем те, сунар ӗҫӗпе е пулӑ тытса пурӑнмалли пуян вырӑнсем те пулманнинчен килнӗ.
Тогда менее зажиточные казаки северных округов не имели ни тучных земель Приазовья, ни виноградников, ни богатых охотничьих и рыбных промыслов.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗри-тавра сӑртсем хупӑрласа тӑракан айлӑма хӗвел хытӑ хӗртет, сад пахчисем ҫинче кӑвакрах тӗтре тӑрать…
В этом углублении, обставленном со всех сторон холмами, солнце грело жарко и над садами стояла сизая пелена…

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сарлака урамӑн икӗ айккипе пӗрин ҫумӗнче тепри шултра, хӑшӗ-пӗри икӗ ытама кӗрейми тирексем ӳснӗ, тирексем хыҫӗнче, ҫӳллӗ стена хыҫӗнче тӑнӑ пек, ҫурт-йӗрсем, сад пахчисем вырнаҫнӑ.
По обе стороны широкой улицы стояли тополя, густо, один в один, иные толщиной в два обхвата, а за тополями, как за высокой стеной, прятались палисадники, постройки, сады.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика