Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

калаҫас (тĕпĕ: калаҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кунта ӗҫ ҫинчен калаҫас пулать.

— Тут надо о деле гутарить.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑнпа та, позицие каяс умӗн, Татарски казакӗсем, тӑванӗ-хурӑнташӗсемпе курса калаҫас тата килӗсенчен апат-ҫимӗҫ илсе каяс тесе, ҫула май пӗтӗм сотнипех хутора кӗнӗ.

И татарцы по пути на позиции всею сотнею зашли в хутор, чтобы проведать родных и подживиться харчишками.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн калаҫас санпа?

— А об чем гутарить с тобой?

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вара Штокманӑн калаҫас килсе кайрӗ.

И потянуло Штокмана на разговор.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Калаҫас марччӗ хуть! — кулса илчӗ Григорий.

— Молчал бы уж! — усмехнулся Григорий.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Калаҫас килчӗ-ха санпа.

— Хочу погутарить с тобой.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анна ҫинчен тапратса калаҫас кӑмӑл халӗ ун пӗтӗм чун-чӗрине тытса илчӗ; вӑл вара ҫав тери пысӑк тӳсӗмлӗх ҫитернипе ҫеҫ ҫак туртӑма ирттерсе яма пултарчӗ.

Он испытывал почти непреодолимое желание говорить об Анне и сдержался лишь благодаря большому усилию воли.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сергей Родниковскине ҫитиччен ҫул тӑршшӗпе пӗр сӑмах чӗнмерӗ, Прохор ыйтӑвӗсем ҫине ҫеҫ калаҫас килмен ҫӗртен ответлесе пычӗ, хӑй текех Викторпа Соня ҫинчен шухӑшларӗ.

Всю дорогу до Родниковской Сергей ехал молча, на расспросы Прохора отвечал неохотно и все думал о Викторе и Соне.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анфиса калаҫас мар ҫӗртен ҫеҫ пӗрер сӑмах хушса ларнӑ.

Анфиса отвечала неохотно, разговор не клеился.

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Афанасий хулпуҫҫийӗсене вӑтанарах сиктерчӗ те лаша кӳлме тухрӗ, Стефан Петрович телефон трубкине илчӗ те калаҫас тесе хӑлха патне илсе пынӑччӗ, анчах шӑнкӑртаттарас мар терӗ.

Афанасий смущенно двинул плечами и ушел запрягать лошадей, а Стефан Петрович снял телефонную трубку, подержал ее у уха; хотел позвонить, но раздумал.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Вӑл тӗрӗс, эсир шутлама пултарӑр, — ҫавӑн пекех калаҫас килмесӗр каларӗ Рагулин, — ҫавах та вӑл пирӗн…

— Оно верно, считать вы можете, — все так же неохотно отвечал Рагулин, — а все ж таки он наш…

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Санпа калаҫас тесе тахҫанах кӗтетӗп эпӗ…

Я давно жду, чтобы поговорить с тобой…

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ывӑнтӑм та, ҫывӑрас та килет, чейне те ӗҫӗп, анчах нимрен ытла санпа калаҫас килет.

— И устал, и спать хочу, и чай буду пить, а более всего хочу с тобой поговорить.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Старикӗн урам тӑрӑх ҫутӑлла иртсе, ҫынсемпе тӗл пулса калаҫас килнӗ, унтан Тимофей Ильич патне кӗрсе тухма шутланӑ — ватӑ Тутариновсене вӑл тахҫанах кӗрсе курасшӑнччӗ.

Старику просто захотелось еще засветло пройти по станице, чтобы повстречаться с людьми, а потом на часок заглянуть к Тимофею Ильичу — давно он собирался навестить стариков Тутариновых.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Станицӑри пуху Сергее кандидата тӑратнӑранпа Тимофей Ильичӑн ҫавӑн чухлӗ пысӑк ӗҫ ҫинчен ывӑлӗпе чӑтма ҫук калаҫас килнӗ — ывӑлне ашшӗ сӑмахне калас килнӗ.

С тех пор как на станичном собрании Сергей был назван кандидатом в депутаты, Тимофею Ильичу не терпелось поговорить с сыном о таком значительном событии — хотелось и ему сказать свое отцовское напутствие.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тата хамӑр станицӑри ҫынсемпе те курса калаҫас пулать.

Да и со своими станичниками как-никак надобно повидаться.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эпир пӗлетпӗр ӗнтӗ, Сергей хӑй ҫинчен калама пӗлмен те, юратман та, ку хутӗнче таҫтан унӑн калаҫас кӑмӑлӗ килчӗ, сӑмахӗсем те тупӑнсах пычӗҫ.

Мы же знаем, что Сергей не любил и не умел говорить о себе, но на этот раз к нему вдруг неведомо откуда пришло красноречие.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл апат ҫинӗ хушӑра калаҫас тетчӗ, анчах Голубева умӗнче шарлас мар терӗ.

Он хотел поговорить во время принятия пищи, но решил все же промолчать перед Голубевой.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Акӑ, калӑпӑр, пӗр-пӗр юмах-и унта е ахаль кӑна хамӑр хушӑра калаҫас пулсан, ӑна эпӗ питӗ ӑста.

— Вот ежели, допустим, какую присказку рассказать или так запросто промеж себя побалакать, то я очень даже могу.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вара Тимофей Ильич хӑйӗн ҫинчен, хӑнӑхнӑ пурнӑҫӗ ҫинчен шухӑшлама пуҫлать: парникри рамӑсене юсама вӑхӑт ҫитнӗ ӗнтӗ, анчах кантӑк ҫук, ӑҫтан тупас — калама йывӑр; кладовойра ревизи тумалла — Никитӑпа кайса калаҫас пулать; январь уйӑхӗнче пӗтӗм тислӗке пахчана турттармалла, леш виҫҫӗмӗшпе тӑваттӑмӗш бригада килкартинче выртаканнине…

Тимофей Ильич стал думать о своем, о привычном: о том, что пора бы уже ремонтировать парниковые рамы, но нет оконного стекла, и где его достать — трудно придумать; о том, что время провести ревизию в кладовой — пойти и поговорить об этом с Никитой; о том, что в январе надо будет перебросить на огороды весь навоз, который лежит во дворах третьей и четвертой бригад…

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех