Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

теприн (тĕпĕ: тепри) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр ҫын ун чух теприн патне пулӑшӑва васканӑ.

Человек спешил на помощь к другому человеку.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Миххе пӗр хулпуҫҫи ҫинчен теприн ҫине куҫаркаласа, Рябчиков ҫул тӑршшӗпех ним шарламасӑр утса пычӗ; калинкке умне ҫитсен тин ыйтрӗ:

До самой квартиры Рябчиков молчал, покряхтывал, подкидывая на плечах мешок; подойдя к калитке, спросил:

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Теприн чӗлхинчен вӗҫерӗнсен те, вӑрӑм туна сӑхнӑ пек ҫеҫ, сан вара пуҫран кирпӗчпе ҫапнӑ пек!

— Ведь у другого сорвется — как комар ужалит, а у тебя — все равно что кирпичом по башке!

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйӗн сасси чӗтренсе тухнине, пӗр япала ҫинчен каласа пӗтермесӗрех теприн ҫинчен калама пуҫланине асӑрхамарӗ.

Она но замечала, что голос ее звучит напряженно, что, рассказывая, она перескакивает с одного на другое.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗрин ҫинчен теприн ҫине куҫа-куҫа, хӑй мӗншӗн пӑлханса кайни ҫинчен астумасӑр персе ярасран хӑранӑ пек, Ксени Анохина Пробатовпа тӗл пулни ҫинчен такӑна-такӑна каласа кӑтартрӗ.

Перескакивая с одного на другое, Ксения сбивчиво, словно все время опасаясь проговориться о том главном, что вывело ее из себя, рассказала Анохину о встрече с Пробатовым.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӑхатӑн та хайхи — ҫын пулса тӑнӑ, власть ӳсӗртсе янӑ та, ҫав ҫӳлӗк ҫинче тытӑнса ларасшӑн теприн тирне сӳме те хатӗр.

А глядишь — вылез в люди и сделается от власти пьяный, и готов шкуру с другого спустить, лишь бы усидеть на этой полочке.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро салхуллӑн пӗр ушкӑн патӗнчен теприн патне кайрӗ, казаксем ҫине ҫӗнӗлле сӑна-сӑна пӑхрӗ.

Петро уныло переходил от одного курагота к другому, по-новому оглядывал казаков.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрсем — сакӑр хӗр — малти партӑсем хушшинче ларнӑ, вӗсем доскапа Викторсӑр пуҫне урӑх нимӗн те курман тейӗн: пӗрин тутӑрӗ хулпуҫҫийӗ ҫине анса ларнӑ, хӗрӗ ӑна асӑрхаман та; теприн ҫивӗчӗ саланнӑ е ҫамки ҫине ҫӳҫ пайӑрки ӳкнӗ, вӑл ҫӳҫ пайӑркине те, ҫивӗтне те тӳрлетмен, — вӗсен шухӑшӗсем Виктор доска ҫине пурӑпа ӳкерсе панӑ юпасем хыҫҫӑн кайнӑ.

Девушки — их было восемь — занимали передние парты и, казалось, ничего, кроме доски и Виктора, не видели: у той сбился на плечи полушалок, и она о нем забыла; у другой распустилась коса или выбился на лоб завиток, и она не поправляла ни завиток, ни косу, — все их внимание было обращено к столбам и проводам, которые рисовал мелом Виктор.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пыйтӑсем апратса ҫитернӗ Бунчук пӗрех май канӑҫсӑррӑн йӑшаланчӗ, пӗр айӑк ҫинчен теприн ҫине ҫаврӑнса выртрӗ; унтан, ыйхи нумайлӑха сирӗлнӗшӗн кӳренсе, ыранхи митинг ҫинчен шухӑшла пуҫларӗ.

Бунчук, одолеваемый вшами, поворочался, перевернулся на другой бок и, с досадой сознавая, что сон ушел надолго, стал думать о завтрашнем митинге.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗрин ҫумне ларать те, ӑна ыталаса илсе, хӑлхаран тем пӑшӑлтатать, лешӗ вара ҫурӑмӗнчен пулмасан та, аяк пӗрчинчен чышса ярать ӑна, Митька хайхи теприн ҫумне куҫса ларать…

То садился к одной, обнимал, что-то говорил на ухо, за что получал удар по спине или толчок в бок, то перебирался к другой…

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тумтирӗ те тӗрлӗрен пулнӑ: пӗрин вӗр-ҫӗнӗ ҫар тумтирӗ, теприн пустав галифе, виҫҫӗмӗшӗ авалхи пек ҫӗленӗ шалпар шӑлавар ӑшне галстуклӑ кӗпине ҫавӑрса чикнӗ.

Одежда также была пестрая: у одного еще новенький военный костюм, у другого суконные галифе, спарованные с бешметом, у третьего шаровары, сшитые по-старинному, на очкуре, под который заправлена рубашка с галстуком.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ачасене вӑл лайӑх пӑхма пӗлет: пӗрне алла тытать, теприне ачашлать, теприн кӗпи тӳмине тӳмелет, теприне чуптӑвать, — ачасене пӑхма кӑна темиҫе ҫул вӗреннӗ пекех…

С детьми обращалась умело: одного возьмет на руки, другого приласкает, тому застегнет рубашонку, того поцелует.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Патшапа хурӑнташлӑ ҫын, пӗр койка патӗнчен теприн патне пырса, салтаксене турӑшсем валеҫсе ҫӳрет.

Царственная особа, переходя от койки к койке, раздавала иконки.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Авдеич ҫӗлӗкне тытса туртрӗ, питне шӑмарса, сапаланчӑк куҫӗсемпе пӗр ҫын ҫинчен теприн ҫине пӑхма тытӑнчӗ.

Авдеич дернул папаху, — хмурясь, растерянно перебегал глазами с одного на другого.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лаши, ҫула сиссе, канӑҫсӑррӑн пӗр ури ҫинчен теприн ҫине пускалать, ҫӑварлӑхне чӑмласа кӑпӑк кӑларать.

Конь, чуя дорогу, беспокойно переступал, пенил, гоняя во рту, мундштук.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗри савӑнать пулсан — тепри те савӑнтӑр; пӗрин хуйхӑрма тӗл килсен — тепри те хуйхӑртӑр; пӗри ҫапӑҫура мӗн те пулин тытса илсен — ҫурмалла уйӑрмалла; пӗри тыткӑна лексен — теприн мӗнпур пурлӑхне сутмалла та юлташне ҫӑлмалла, апла тума май килмесен, хӑй тыткӑна кайса асаплантӑр».

Когда кому веселье — веселье и другому; когда кому горе — горе и обоим; когда кому добыча — пополам добычу; когда кто в полон попадет — другой продай все и дай выкуп, а не то сам ступай в полон».

XVI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫиме юратнӑ; ҫавӑнпа ӗнтӗ, сӑмах-мӗн вакламасӑрах, хӑй умне салӑ тата ветчина тураса тултарнӑ чашӑка шутарса лартрӗ; унтан вилка тытрӗ, вилки пӗр-пӗр мужик утӑ тиенӗ чух усӑ куракан сенӗкрен пӗрре те пӗчӗк мар; ҫав вилкӑпа чи пысӑк аш татӑкне тирсе илчӗ те вӑл, ҫӑкӑрпа пӗрле, тӳрех ҫӑварне хыпма тӑчӗ — пӑхать, аш татӑкӗ теприн ҫӑварне кӗрех кайрӗ.

Едал, покойник, аппетитно; и потому, не пускаясь в рассказы, придвинул к себе миску с нарезанным салом, окорок ветчины, взял вилку, мало чем поменьше тех вил, которыми мужик берет сено, захватил ею самый увесистый кусок, подставил корку хлеба и — глядь, и отправил в чужой рот.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Таврара мӗн кӑна курӑнать, пурне те ытараймасть пек вӑл; уншӑн пулсан пурте тӗлӗнмелле илемлӗ, ҫӗнӗ… чипер куҫӗсем вара, алчӑраса кайнӑ та, вӗҫӗмсӗр пӗр япала ҫинчен теприн ҫине пӑха-пӑха илнӗ.

Все, казалось, занимало ее; все было ей чудно, ново… и хорошенькие глазки беспрестанно бегали с одного предмета на другой.

I // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Салам, Татьяна Николаевна, — терӗ Григорий, пӗр ури ҫинчен теприн ҫине таяна-таяна илсе.

— Привет, Татьяна Николаевна! — сказал Григорий, переступая с ноги на ногу.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Николай Петрович е тачанка, е машина патне пынӑ, унтан теприн патне; вӑл арҫынсене е хӗрарӑмсене сывлӑх сунса, вӗсемпе калаҫма пуҫлани, вӗсенчен ыйта-ыйта пӗлни тӑрӑх, хӑй паллакан пит-куҫсем ҫине тимлесех, пӗринче йӑл кулса, тепринче куҫхаршийӗсене сиввӗн сиктеркелесе, пӑхни тӑрӑх ӑна пӗр шухӑш лӑплантарманни палӑрнӑ: ҫак ҫынсем станицӑсене тавӑрӑнсан татах тепӗр ҫӑмӑл мар задачӑна епле пурнӑҫа кӗртме пултарассине пӗлес килнӗ унӑн.

Николай Петрович подходил то к одной тачанке или машине, то к другой, и по тому, как он здоровался с мужчинами или женщинами, вступал с ними с разговор, расспрашивал, как всматривался в хорошо знакомые ему лица, было видно, что одна мысль не давала ему покоя: ему хотелось знать, как эти люди, вернувшись к себе в станицы, справятся еще с одной нелегкой задачей.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех