Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑрпӑк сăмах пирĕн базăра пур.
шӑрпӑк (тĕпĕ: шӑрпӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсӗ те, Никита, ахалех ан чӑркӑш, эсӗ те ҫын чӗрине шӑрпӑк лартмасӑр тӳсейместӗн пулмалла ҫав.

И ты, Никита, не задирайся зря — тоже, видно, без того, чтоб занозипу в душу не засадить, не можешь.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ан вӗрилен, ме, турт, — Коробин кнопкӑна пусса икӗ рет пируса резинкӑ хӗстерсе тӑракан портсигарне уҫрӗ те шӑрпӑк курупкине силлерӗ.

— Не кипятись, на, кури, — нажав кнопку, он раскрыл портсигар с двумя рядами папирос, прижатых резинкой, тряхнул спичечным коробком.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Каҫсенче шӑплӑха чан сасси ҫура-ҫура кайнӑ, вут тӗртнӗ пӳрт патне ҫур ял чупса пухӑннӑ, пӳрт шӑрпӑк пек нимӗн юлмиччен ҫунса кайнӑ.

По ночам ломал тишину набатный звон колокола, полдеревни сбегалось к подожженной избе, она сгорала дотла, как спичка.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аҫа ҫури пӑртак пӑхса тӑнӑ, шӑрпӑк ҫунса пӗтсен, вӑл ҫӗре аннӑ.

Отчим постоял, спичка догорела, и он спустился вниз.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗн сассинчен Костя вӑл чӗтренине туйса илнӗ: Игнат Савельевич, йывӑррӑн сывласа, кӑмака хыҫӗнчи вырӑн ҫине тӑнӑ та шӑрпӑк тивертсе пӑхнӑ.

По голосу матери Костя понял, что она дрожит: Игнат Савельевич, тяжело дыша, поднялся на лежанку, чиркнул спичку.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл кӗсйинче портсигарне хыпашласа тупрӗ, пирус кӑларса илчӗ, шӑрпӑк епле хӑвӑрт ҫуннине пӑхса, ӑна пӳрнисемпе тытса тӑчӗ те васкамасӑр туртса ячӗ.

Он нашарил в кармане портсигар, взял папиросу, подержал в пальцах спичку, следя, как быстро пожирает ее жидкий огонек, неторопливо закурил.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ну, шӑрпӑк

Ну, спички…

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ шӑрпӑк сӳннӗ, Мажаров сасси ҫемҫен те ашшӑн илтӗннӗ.

Но вот спичка погасла, и голос Мажарова зазвучал мягко и доверительно:

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров кӗсйинче портсигар хыпашласа тупнӑ, шӑрпӑк чӑртлаттарса ҫутнӑ, вӑл чӗтренсе ҫуннӑ вӑхӑтра Ксюша каччӑн пит-куҫӗ малтанхи пек ҫемҫешке мар — пысӑк ҫутӑ ҫамкаллӑ, турӗ янахлӑ, хулӑн туталлӑ пулнине, тутисем пируса хытӑ чӑмӑртанине курса юлма ӗлкӗрнӗ.

Нашарив в кармане портсигар, Мажаров чиркнул спичкой, и, пока она горела трепетным неверным огоньком, Ксюша успела замочить, что вблизи его лицо выглядело не безвольным, каким оно показалось ей раньше, — с крутым светлым лбом и упрямым подбородком, большими губами, твердо сжимавшими папиросу.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ватникпе Дарья Семеновна кӗрнекрех те тачкарах курӑнать, анчах хӑй вӑрт-варт кӑна кускалать: хурӑн пуленкинчен хуппине ҫатӑртаттарса сӳсе илчӗ, ӑна пӗтӗрӗнсе ларнӑскере, кӑмакана хучӗ, малтанах хатӗрленӗ сухӑрлӑ турпассене пӑрахрӗ, шӑрпӑк чӑрлаттарчӗ те, вутӑ тӑрӑх ҫулӑм вӗлтӗртетсе кайрӗ; шурӑ кафель ҫине ӑшӑ кӗрен ҫутӑ ӳкрӗ.

В стеганке она выглядела крупнее и толще, но двигалась проворно: с треском отодрала от березового чурбачка бересту, положила ее трубочкой в печку, набросала припасенных заранее смолистых щепок, чиркнула спичкой, и юркий огонек забегал по дровам; теплый розовый отблеск упал на белый кафель.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл картишӗнче ашшӗ юри хытӑрах ӳсӗре-ӳсӗре илнине, те тапак тивертме хӑтланса, те ҫӗрте темӗскер шыраса шӑрпӑк чӗртнине илтрӗ.

Она слышала, как нарочито громко покашливал на крыльце отец, как он чиркал спичками, не то закуривая, не то ища что-то на земле.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахӑш купца магазинӗн складӗнче пӗр бидон краҫҫын тупса тухрӗ те, хура аллипе шӑрпӑк курупкине пӑчӑртаса тытса, площадь тӑрӑх утса кайрӗ.

Где-то на складе купеческого магазина достал бидон керосина и пошел по площади, зажав в черной ладони коробку спичек.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ан хыпалан, инке, шӑрпӑк кӗмесӗр.

— Не спеши, тетка, в лепеши.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ унта хырӑмпа шуса ҫитнӗ-ҫке-ха, сывлӑмпа ҫире мӗн пурри йӑлтах пӑрсан шыв тухмалла йӗпеннӗ, шӑрпӑк пуҫӗсене те нӳрӗ ҫапнӑ.

Я ведь на брюхе полз, мокрый от росы был — хоть выжми, головки отсырели.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шашкӑсем, шнур, шӑрпӑк илтӗм, тухса кайрӑм хай юлташсемпе сывпуллашса.

Взял шашки, шнур, спички, попрощался с товарищами, пошел.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫхине кил хуҫи арӑмӗнчен евангелирен чӗрсе илнӗ икӗ листа сарӑхса кайнӑ хут, шӑрпӑк курупки тата, типӗ илеперпе хутӑштарса, хӑвачӗ кӗрсе ҫитеймен «дюбек» — килте ӳстернӗ табак — ҫулҫисем пӗр йӗкӗр ывӑҫ пек парса янӑ.

Вечером хозяин прислал с бабой два затхлых бумажных листа, вырванных из Евангелия, коробку серников и пригоршню смеси: сухой донник и корешки недозрелого самосада — «дюбека».

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑрпӑк ҫутинче урайне тӑрса ларнӑ Александрӑн пит-куҫӗ, сарлака сӑмсипе пирус хыпнӑ сӑнарӗ курӑнса кайрӗ.

Спичка осветила лицо привставшего Александра, широкий обод носа, рот, присосавшийся к папироске.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тахӑшӗ, тӗттӗмре шӑрпӑк ҫутса, усал сӑмахсемпе ятлаҫса илчӗ.

Кто-то жег спички в темноте и яростно матерился.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий пирус чӗртрӗ те шӑрпӑк ҫутинче ашшӗн аванмарланса кӳреннӗ сӑнне курса юлчӗ.

Григорий, закуривая, при свете спички мельком увидел смущенное и обиженное лицо отца.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑрпӑк илсе пыр — кӑвак ҫулӑмпа ҫунать, — тупата, ара!

Серник поднесешь — синим огнем дышит, ей-бо!

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех