Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйӑнатчӗ (тĕпĕ: туйӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл текех ӳсме пултарайман пек туйӑнатчӗ.

Чувствовалось: нельзя больше ей расти, некуда!

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тен, чӗре мӗн пурри ун чухне ӑна пурте Катя ҫинчен аса илтересшӗн пулнӑ пек туйӑнатчӗ.

Казалось, все в природе сговорилось тогда напоминать ему о Кате.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӑна хӑй каҫ пулнӑранпах ӗнтӗ Аксиньйӑна чӑтӑмсӑррӑн тӗмсӗлсе кӗтнине никам та асӑрхаман пек туйӑнатчӗ, анчах Дуняшка вӑл кашни сас-чӗвех пӑлханчӑклӑн тӑнланине куҫ хӗррипе алӑк еннелле пӑхкаласа илнине темиҫе хутчен те сисрӗ.

Ему казалось, никто не замечает, что весь вечер он находится в напряженном ожидании Аксиньи, но Дуняшка видела, как он настораживается при каждом стуке, прислушивается и косится на дверь.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫеҫенхирти ҫакнашкал салху та тарӑн шӑплӑха Григорий ӗлӗкрех хура кӗркуннесенче ҫеҫ асӑрханӑччӗ, ҫавӑн чухне ӑна ҫил ҫеҫенхир тӑрӑх инҫете-инҫете хӳтерсе каякан хумхах тип курӑк тӗмӗсене хуллен чӑштӑртаттарса вӗҫнине те илтнӗ пек туйӑнатчӗ.

Только поздней осенью наблюдал, бывало, Григорий в степи такую грустную и глубокую тишину, когда ему казалось, что он слышит, как шуршит по сухой траве подхваченное ветром перекати-поле, далеко-далеко впереди пересекающее степь.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Палатӑна Таня шурӑ халатпа кӗрет, тути ҫинче хӑйӗн яланах вӑтанчӑк кулӑ, Сергее вара унпа пӗрле кашнинчех стенасене мӑнаҫлӑн сарса-анлӑлатса та урайӗнчен пуҫласа маччана ҫити ӑшӑпа тата ҫутӑпа тултаракан нихӑҫан пулман ялтӑр хӗвел килсе кӗнӗн туйӑнатчӗ.

В палату Таня входила в белом халате, с застенчивой улыбкой на губах, и Сергею каждый раз казалось, что вместе с ней в помещение врывалось яркое солнце, которое властно раздвигало стены, наполняло все до краев ласковым теплом и светом.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сергей кӗтмен ҫӗртенех хӑй халиччен пӗлменнине туйса, чухласа илчӗ: кунсем вӑраха тӑсӑлнӑ пек туйӑнатчӗ те, пит вӑрӑмах мар иккен вӗсем.

Неожиданно Сергей открыл, что дни не так уж длинны, как они ему казались некоторое время назад.

13 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Малтанах, — ҫул ҫинчех тӗлӗрсе кайма памастчӗ те-ха, — ҫапах вӑйӑ пек кӑна туйӑнатчӗ, халӗ, ав, эсрел, ами, чӑн-чӑн чӗр асап пулса кайрӗ. Ҫуна ҫинче ларса пыма ҫук!»

Спервоначалу была забавой, только дремать в дороге не давала, а зараз, проклятая, становится чистым наказанием! На санях не удержишься!»

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун чухне кулаткӑна лекетӗп, унтан кӗҫех чакса каймалли вӑхӑт та ҫитет (лару-тӑру ҫавӑн майлӑрах туйӑнатчӗ), тесе шутлатӑп.

Тогда попаду в околодок, а там и отступление подойдет, дело на это запохаживалось.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мана яланах ку ӗҫре темӗнле ӑрасна пултарулӑхлӑ ҫынсем кирлӗ пек туйӑнатчӗ

— Мне всегда казалось, что на эту работу выдвигаются люди с какими-то особыми способностями, что ли…

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗрре эсӗ аҫусемпе калаҫса пӑхасшӑнччӗ, тепре пире ман йӑмӑк кансӗрлес пек туйӑнатчӗ сана.

То ты хотела посоветоваться с родителями, то тебе казалось, что нам будет мешать моя сестра.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Малтанхи вӑхӑтра салхуччӗ, хуйхӑпа сарӑхса кайнӑччӗ, хӑштах ватӑлнӑ пек те туйӑнатчӗ.

Первое время тосковала, желтела от горя и даже будто состарилась.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн Григорие хӗрӗ хӑй сӑнарлӑ пек туйӑнатчӗ, хӑш чухне чуна ыраттараслах Степана аса илтеретчӗ.

Временами ему казалось, что дочь похожа на него на Григория, иногда до боли напоминала она Степана.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пӑхаттӑнччӗ те ун ҫине, ҫак тӗнчере пин ҫул пурӑнас пек туйӑнатчӗ.

Бывало, смотришь на нее и кажется, что тысячу лет проживешь на этом свете!

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах та тӗлӗнмелле япала: унччен, сӑмахран, ҫав кун чугун ҫул ҫинче, эпӗ час-часах хама хам вӗлересси патнех ҫитеттӗм, ҫавна тума мана йывӑр мар пекчӗ, арӑма тӗлӗнтерсе ӑнран ярас тенипех йывӑр мар пек туйӑнатчӗ.

Но странное дело: помню, как прежде много раз я был близок к самоубийству, как в тот день даже, на железной дороге, мне это легко казалось, легко именно потому, что я думал, как я этим поражу ее.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпир хирӗҫме пӑрахрӑмӑр пек туйӑнатчӗ, хирӗҫме те сӑлтавӗ ҫук пекчӗ; сасартӑк пӗр йытӑ ҫинчен калаҫу пуҫланать: ҫав йытта выставкӑра медаль панӑ, тетӗп эпӗ.

Жили мы как будто в перемирье, и нет никаких причин нарушать его; вдруг начинается разговор о том, что такая-то собака на выставке получила медаль, говорю я.

XX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Кирек мӗн тусан та, мӗн калаҫсан та, вӑл ҫавна юри ҫапла тӑвать пек туйӑнатчӗ мана.

Мне казалось иногда, что все, что она в этих случаях делала и говорила, — она делала и говорила нарочно.

XVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Темӗнле Сизиф ӗҫӗ пек туйӑнатчӗ вӑл.

Какая-то это была сизифова работа.

X // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Малтанхи кунсенчех-ха, Семен Гончаренко электростанцине йышӑннӑ чухне, ҫине ҫутӑ тимӗр витнӗ пӗчӗк пӳрт чӑнах та темле уйрӑм пӳрт пек, ҫулпа иртен-ҫӳрен ҫынсем унӑн илемлӗхӗ ҫине пӑхса савӑнччӑр тесе ҫеҫ лартнӑ пек туйӑнатчӗ.

Еще в первые дни, когда Семен Гончаренко только принял станцию, он увидел, что маленький домик, покрытый светлым железом, кажется каким-то особым домиком, как будто он был поставлен для того, чтобы прохожие могли лишь радоваться его красотой.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗчӗк вагон ӗнер каҫ анчах хӗвелҫаврӑнӑш пуссинче ларатчӗ, унӑн кӑмакинчен тӗтӗм мӑкӑрланатчӗ, хуткупӑспа балалайка пӗрле выляни янӑратчӗ, — трактористсем ҫак вырӑна тата хӗвелҫаврӑнӑшсене ҫав тери хӑнӑхса ҫитнипе кунтан кӗркуннесӗр ниҫта та каяс ҫук пек туйӑнатчӗ, — халӗ, акӑ, Кондратьев пӑхать те, — пушӑ вырӑна, кӑмака пулнӑ вырӑн паллине, краҫҫын тӑкӑнса хуралнӑ ҫӗр лаптӑкӗсене ҫеҫ курать: кам та пулсан курасран хӑранӑ пек, трактористсем ҫӗрле тулӑ ҫывӑхне куҫса кайнӑ.

Еще вчера вечером вагончик стоял возле подсолнухов, дымилась печка, играла гармонь в паре с балалайкой, — трактористы так обжились на этом месте и так привыкли к подсолнечникам, что уже до самой осени отсюда никуда и не уедут; теперь же смотрит Кондратьев и видит лишь пустое место, следы от печки, темные пятна от пролитого керосина: ночью, точно боясь, чтобы никто не увидел, трактористы переехали поближе к пшенице.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Васкавлӑ тума тӳр килсе тухнӑ пулин те, мӗн тума кирлине пурне те лайӑх тунӑ пек туйӑнатчӗ.

Выходило, что все, что требовалось, было сделано хорошо, хотя и делалось в спешке.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех