Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апат сăмах пирĕн базăра пур.
апат (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Паллах; анчах Ванька повара чӗнмелле — ытларах апат пӗҫерме хушас пулать.

— Разумеется; надо будет только Ваньку-повара позвать, блюдо приказать прибавить.

XXII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Кашниннех хырӑмӗсем выҫнӑ, Анна Васильевна тата хӑнисене пӗрмаях: уҫӑ сывлӑшра апат питӗ усӑллӑ, тесе ӗнентерчӗ, ытларах ҫиме хистерӗ; вӑл ҫавнашкал сӑмахсене Увар Ивановича та каларӗ.

У всех аппетит был отличный, а Анна Васильевна то и дело угащивала и уговаривала своих гостей, чтобы побольше ели, уверяя, что на воздухе это очень здорово; она обращалась с такими речами к самому Увару Ивановичу.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Виҫӗмкун кӑнтӑрла, апат умӗн, ун патне темле икӗ ҫын килчӗҫ, ун ҫӗршывӗнчен пулас.

— К нему третьего дня, перед обедом, явились два каких-то человека, должно быть его соотечественники.

XIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Тарҫӑ вӗсене кашнинех кӑштах ураран ӳкермерӗ — чӑнах та, вӑл вӗсене ҫав тери начар апат ҫитерчӗ, Балкан леш енчи текен темле эрех ӗҫтерчӗ, тепӗр тесен, Шубин каланӑ пекех, вӗсене савӑнма нимӗн те кансӗрлемерӗ; Шубин пуринчен те шавлӑрах пулчӗ, пуринчен те сахалтарах савӑнчӗ.

Слуга чуть не сшиб каждого из них с ног и действительно накормил их очень дурным обедом, с каким-то забалканским вином, что, впрочем, не мешало им веселиться от души, как предсказывал Шубин; сам он веселился громче всех — и меньше всех.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ пӗр начар хупах тӗлне пӗлетӗп, унта пире пакӑҫ апат парӗҫ, эпир вара хавас пулӑпӑр.

Я знаю трактирчик прескверненький, где нам дадут обедишко препакостный; а нам будет очень весело.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Апат хыҫҫӑн вӑл Инсарова Стаховсем патне кайса килме сӗнчӗ, анчах лешӗ кӗҫӗр ҫӗрӗпех хӑйӗн болгарӗсем патне ҫырусем ҫырма шутлани ҫинчен пӗлтерчӗ, ҫавна пула Стаховсем патне каяссине ырана хӑварма ыйтрӗ.

После обеда он предложил Инсарову свести его к Стаховым; но тот отвечал, что располагает посвятить весь вечер на переписку с своими болгарами и потому просит его отсрочить посещение Стаховых до другого дня.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Чимӗр-ха, — терӗ ӑна Берсенев, — сире вӑл начар ҫитерме пуҫлӗ, ҫав хӗрарӑм пачах апат пӗҫерме пӗлмест.

— Помилуйте, — возразил Берсенев, — вас будут скверно кормить: эта баба совсем стряпать не умеет.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена ҫакна кӑнтӑрлахи апат ҫисе тухнӑ хыҫҫӑн курчӗ, кӑнтӑрла ҫитиччен кӑна эпӗ ӑна ун умӗнче вӑрҫса илнӗччӗ…

Елена застала меня посреди этих свободных занятий после обеда, а перед обедом я в ее присутствии бранил Зою.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Каллех шӳт тӑватӑн, — терӗ Елена, вӑл мӗн тунине пӑхса, унтан Берсенев енне ҫаврӑнчӗ те апат хушшинче пулнӑ калаҫӑва малалла тӑсрӗ.

— Опять старые шутки, — произнесла Елена, взглянув на его работу, и обратилась к Берсеневу, с которым продолжала разговор, начатый за обедом.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Апат хыҫҫӑн Берсеневпа тата Шубинпа пӗрле Елена сада тухрӗ; Зоя, вӗсем хыҫҫӑн пӑхса, пӗчӗк хулпуҫҫине кӑшт ҫеҫ сиктерсе илчӗ те фортепиано патне ларчӗ.

После обеда Елена с Берсеневым и Шубиным отправились в сад; Зоя посмотрела им вслед и, слегка пожав плечиком, села за фортепьяно.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Сӗтел ҫине апат лартнӑ.

Стол накрыт.

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ӑшчикке чӑн-чӑн апат пар, вӑл часах йӗркене кӗрет.

Дай желудку настоящую пищу, и всё тотчас придет в порядок.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Курӑр-ха, ҫын — пурнӑҫ патши, ӑс-тӑнлӑ чӗрчун, вӗсем ҫине пӑхать, лешсем ӑна пӗлесшӗн те мар, тен, пӗр-пӗр вӑрӑмтуна пурнӑҫ патшин сӑмси ҫине ларӗ те, ӑна апат вырӑнне хурса, ӗмме пуҫлӗ.

Помилуйте, человек, царь созданья, существо высшее, на них взирает, а им и дела до него нет; еще, пожалуй, иной комар сядет на нос царю создания и станет употреблять его себе в пищу.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Апат илсен вилетчӗҫ.

Умирали, получив еду.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл, ыттисем пекех, халь ҫеҫ каҫхи апат ҫинӗ курнать.

Он только что, как и все ребята, поужинал.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пирӗн салтаксем вӗсен котелокӗсемпе кастрюлӗсене хаваслӑн апат яра-яра параҫҫӗ, пысӑк ҫӑпаласемпе пӑтӑ тултараҫҫӗ.

Наши солдаты весело разливали по котелкам и кастрюлям суп, разбрасывали большими черпаками кашу.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Анчах вӑл та пулин тепӗр сехетренех сӳрелет: вӗсем апат е ҫӑкӑр илме салтаксен «хӗрлӗ» кухни патнелле туртӑна пуҫлаҫҫӗ, водопровод хӑҫан ӗҫлеме пуҫласси пирки ыйтма «хӗрлӗ» коменданта шыраҫҫӗ, хӑйсен ачисене варвитти чирӗ ернипе ерменнине пӗлме аманнӑ салтаксем выртакан медсанбата ҫӗклеҫҫӗ…

Он, впрочем, не мешал уже через час после окончания боя тянуться к солдатским «красным» кухням за едой и хлебом, разыскивать «красного» коменданта, дабы узнать, когда будет работать водопровод, и приносить своих детей в переполненный ранеными и умирающими медсанбат на предмет обнаружения поноса…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл кухньӑра апат хатӗрлет, вӑл мӗн тунине эпӗ халь курмастӑп, хӑйне ҫеҫ, пин ҫул хушши пӗлекенскере, халь вара пачах урӑхласкере, куратӑп.

Она готовила на кухне, но я не видел, что она делала, а видел лишь ее, тысячу лет знакомую и совсем иную.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Соколов лейтенант ҫеҫ ӗнер те, паян ир те, апат ҫинӗ чух та сӑмах чӗнмерӗ.

Лейтенант Соколов ни вчера, ни сегодня, после подъема и когда мы завтракали, не проронил ни слова.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Каҫхи апат пӗрле турӗҫ те, халь ав, хӑйсене вырнаҫтарнӑ ҫурта кайрӗҫ…

Ужинали вместе, сейчас домой пошли…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех