Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑрушӑ сăмах пирĕн базăра пур.
Хӑрушӑ (тĕпĕ: хӑрушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫынсене вӗлернин калама ҫук ирсӗр картини, вилекенсем кӑшкӑрни тата хӑрӑлтатса сывлани, черетре тӑракансем ӳлесе ҫухӑрни — ҫак чӑтма ҫук хӑрушӑ, чуна тӑвӑнтаракан тискерлӗхе курни халӑх ушкӑнне часах салатса ячӗ.

Отвратительнейшая картина уничтожения, крики и хрипы умирающих, рев тех, кто дожидался очереди, — все это безмерно жуткое, потрясающее зрелище разогнало людей.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шуҫӑм килнӗ чух пӗри, те чӑнласах, те тӗлӗкре кӑна, хыттӑн ӗсӗклесе макӑрса ячӗ: хӑрушӑ вӑл ӳссе ҫитнӗ, чунӗсем хытнӑ ҫынсем — ачалӑх хыҫҫӑнах куҫҫулӗн тӑварлӑ тутине маннӑ ҫынсем ҫавнашкал макӑрни.

Уже на заре один какой-то, то ли наяву, то ли во сне, расплакался навзрыд; страшно, как плачут взрослые грубые люди, с детства позабывшие соленый привкус слез.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑрушӑ!..

Страшно!..

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вилме те хӑрушӑ мар халӗ…

И помирать пока не страшно…

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чупнӑ хушӑра вӑл хӑй хыҫҫӑн таплаттарса пыракан темиҫе ҫын пашкаса сывланине илтрӗ, кӗҫ-вӗҫ темскерле тӳрлетме ҫук хӑрушӑ ӗҫ пулса иртессе, темле нимӗнпе танлаштарма ҫук хаяр элчел ҫывхарса ҫитессе пӗтӗм чӗрипеле туйрӗ.

Позади слышал дых нескольких человек, топотавших следом, и всем своим существом чувствовал что-то страшное, непоправимое, приближение какой-то чудовищной развязки.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑрушӑ! — терӗ тепӗр хут, казаксем хӑй каласа панине ним хӑрамасӑр итлесе тӑнинчен тӗлӗнсе; хӑрарӗҫ-и хӑрамарӗҫ-и те — анчах Григорин, Христоньӑпа Томилинӑн лӑпкӑ та сивлек пичӗсем ҫине пӑхса илсе, вӑл хӑйӗн ӑшӗнче ҫапла шухӑшласа хучӗ.

Страшно! — повторил он, дивясь про себя, что казаки не пугаются его рассказа, так по крайней мере заключил он, оглядывая бесстрастные и холодные лица Григория, Христони и Томилина.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ой, хӑрушӑ!

Ой, да и страшно же!

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Аслӑ Отечественнӑй вӑрҫӑн хӑрушӑ ҫулӗсем вӑхӑтӗнче тӑван халӑхӑмӑр тӳснӗ йывӑрлӑхсене, ҫапӑҫу хирӗсенче пуҫӗсене хунӑ паттӑрсене, вӑрҫӑ хыҫҫӑн Тӑван ҫӗршыва ҫӗнӗрен ура ҫине тӑратассипе ырми-канми ӗҫленӗ ентешӗмӗрсене аса илчӗҫ, вӗсене асӑнса шӑплӑх минучӗ ирттерчӗҫ.

Вспомнили о тех, кто испытывал все трудности лихолетья Великой Отечественной войны, кто сложил голову на полях сражений, земляков, которые после войны неустанно трудились над возрождением родной страны, почтили всех минутой молчания.

«Вут-ҫулӑмлӑ ҫулсен ахрӑмӗ» // И.ДАНИЛОВА. http://gazeta1931.ru/gazeta/4258-vut-ul- ... n-akhr-m-3

Казаксем унран демобилизаци хыҫҫӑн ӑҫта ҫӳрени ҫинчен шӗкӗлчесе пӗлме хӑтланчӗҫ, анчах Валет кашнинчех сӑмаха урӑх енне пӑрса ячӗ, хӑй пирки сарӑлнӑ хӑрушӑ сас-хура тӗрӗс мар тесе ӗнентерме пикенчӗ.

Казаки расспрашивали, где был после демобилизации, но Валет отвечал уклончиво, сводил на нет опасные разговоры.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук ӑна ыталаса чуп турӗ; унтан, пӗтӗм ӑс-тӑна пырса ҫапнӑ хӑрушӑ намӑса ниҫта шӑнӑҫтараймасӑр, чӑтма ҫук сехӗрленсе ӳксе, хӑй пултарайманнине сиссе илчӗ.

Бунчук целовал ее и с ужасом, с великим, захлестнувшим все его сознание, стыдом чувствовал, что он бессилен.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫавӑнпа та, Ростовра юлма хӑрушӑ пулассине сиссе, Корнилов ҫав кунах Ольгински станица еннелле тухса кайма приказ парать.

И Корнилов, понявший, что оставаться в Ростове небезопасно, в этот же день отдал приказ об уходе на станицу Ольгинскую.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шыв куҫӗ вара, кӑшт кӑна палӑракан сивӗ пӑспа сывласа, ҫав-ҫавах хаваслӑ та хӑрушӑ тӗспе йӑлтӑртатса хуралать.

А полынья чуть дымилась паром и так же радушно и жутко чернела.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пантелей Прокофьевич ӗненмелле мар хӑвӑрт кутӑн шуса кайрӗ, унтан тин, ура ҫине ҫирӗппӗн сиксе тӑрса, хӑрушӑ сасӑпа ҫинҫен мӗкӗрсе ячӗ:

Задом, с невероятной быстротой отполз Пантелей Прокофьевич и только тогда твердо вскочил на ноги, ревнул:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мӗншӗн тесен пӗтӗм халӑх кӑмӑлне палӑртса тӑракан правительствӑпа хирӗҫес ҫул ҫине тӑнипе эсир тӑван Дон тӑрӑхне халиччен курман хӑрушӑ инкексем патне илсе ҫитеретӗр.

Ибо неслыханные бедствия несете вы родному краю, вступив на путь распри с правительством, отражающим волю всего населения.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна, бинокльне пӑрахса, йынӑшса ячӗ те сехри хӑпнипе чарӑлса кайнӑ куҫӗсене пылчӑклӑ аллипе хупласа тытрӗ: вӑл биноклӗн ҫывхартса кӑтартакан кӗленчинче хӑрушӑ ҫавра ҫилпе ют этемсен тискер вилӗмне курчӗ, пырне темле йӳҫек япала тӑвӑнса тулчӗ.

Анна бросила бинокль, ахнула, грязными ладонями закрыла опаленные ужасом глаза, — она видела в близком окружье стекол смерчевый вихрь разрыва и чужую гибель, горло ее перехватила прогорклая спазма.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫурҫӗртен тарса пынӑ офицерсем, ударниксем, юнкерсем, вӗренекенсем, ҫар чаҫӗсенчи этем нӗрне ҫухатнӑ пӑсӑк элементсем, казаксен чи активлӑ контрреволюционерӗсем, тӗрлӗ-мерлӗ хӑрушӑ тамашасем тата — «керенкӑсемпе» тӳлесен те — пысӑкрах шалу шыракан ҫынсем пулас Добровольчески ҫарӑн тӗп шӑнӑрӗ пулса тӑраҫҫӗ.

Бежавшие с севера офицеры, юнкера, ударники, учащиеся, деклассированные элементы из солдатских частей, наиболее активные контрреволюционеры из казаков и просто люди, искавшие острых приключений и повышенных окладов, хотя бы и «керенками», — составили костяк будущей Добровольческой армии.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Фронтран таврӑннӑ казаксем арӑмӗсем ҫумӗнче канчӗҫ, тутлӑ ҫисе ӳт хушрӗҫ, иртнӗ вӑрҫӑринчен те хӑрушӑ инкек-синкек хӑйсене пӳрт алӑкӗсен умӗнчех кӗтсе тӑнине сиссе те илмерӗҫ.

Вернувшиеся с фронта казаки отдыхали возле жен, отъедались, не чуяли, что у порогов куреней караулят их горшие беды и тяготы, чем те, которые приходилось переносить на пережитой войне.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл хӑрушӑ ҫулсем иртни нумаях та пулмасть, ҫав хушӑра эпир юсантӑмӑр, юсантӑмӑр ҫеҫ-и — пӗве-сие вӑй хушрӑмӑр, нихҫан курман хӑвӑртлӑхпа тапса сикрӗмӗр…

Прошло с той страшной поры немного времени, а мы не только поднялись, но и расправили плечи, и такой взяли разгон, какого еще никогда не было…

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эсӗ хӑрушӑ мар, эсӗ питӗ лайӑх ҫын.

Ты не страшный, а очень славний!

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эпӗ халӗ хам та хам мар, ҫавӑнпа хӑрушӑ!..

— Сам я теперь не свой, вот и страшный!..

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех