Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

автан сăмах пирĕн базăра пур.
автан (тĕпĕ: автан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тепӗр кунхине Валя инкӗшӗ Артема автан авӑтсанах вӑратрӗ.

На следуюший день тетя Валя разбудила Артема с первыми петухами.

Ҫӑмарта ӑшалани // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 25,27,29 с.

— Оберст господин, Жуково патӗнчи аслӑ ҫул ҫинче, — терӗ вӑл автан авӑтнӑ пек сасӑпа.

— На Жуковском шоссе, господин оберст, — проговорил он сорвавшимся по-петушиному голосом.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫурҫӗр ҫитсен хамӑр сарайра автан темиҫе хутчен хыттӑн авӑтрӗ.

В полночь за стеной — в хлеву — бьёт крыльями и несколько раз громко кукарекает наш петух.

Йӑвари ӑсансем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ку тӗлӗнтермӗше картишӗнчи автан та асӑрханӑ: хӳме ҫинчен савӑнӑҫлӑн вӗҫсе анчӗ те вӗр ҫӗнӗ саспа ку-ка-ре-ку-ук! тесе ячӗ.

Петух, разгуливающий во дворе, тоже заметил перемены: он радостно слетел с крыши сарая и совершенно по-новому прокричал своё ку-ка-ре-ку-у!

Хӑна хӗр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 33–37 с.

Вӗсем куштан автан евӗр кӑкӑр каҫӑртса ҫӳретчӗҫ.

Они ходили городо подняв груд, как петухи.

Туслӑх ҫирӗпленсе пырать // Владимир ИЛЬИН. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Хайхискер эпӗ ун тавра каснӑ-лартнӑ ҫӑвӑр автан пек явкаланма пуҫларӑм, йӑпӑлтата-йӑпӑлтата, темтепӗр суятӑп…

И вот я вокруг нее, чисто молодой кочет, хожу, зоб надуваю и всякие ей слова…

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Старик хӗпӗртесе кайрӗ, савӑннипе хӗрлӗ пӑрӑҫ ярса тутӑ кӗртнӗ сиплӗ кӑмӑшкан юлашки кӗленчине пушатрӗ те ҫавӑн хыҫҫӑн кунӗпех ҫӑвӑр автан пек мӑнаҫлӑ ҫӳрерӗ, калаҫас килнипе кашни иртен-ҫӳрене чарса тӑратса сӑмахларӗ.

Старик повеселел, на радостях выпил последнюю бутылку целебного, настоянного на красном перце самогона и после целый день ходил разговорчивый, гордый, как молодой петух, останавливал каждого проходившего, говорил:

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан вӑл хӑмӑта урайне ҫавӑрса ҫапрӗ, автан пек сиккелесе, таптама тытӑнчӗ.

А потом бросил хомут на пол и, по-петушиному подпрыгивая, стал топтать его ногами.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тураса тӑкрӗ кӑна мар, повстанецсем пӑрахса кайнӑ хуторсенчи пӳртсем ҫине «хӗрлӗ автан» та ячӗ.

И не только рубил, но и «красного кочета» пускал под крыши куреней в брошенных повстанцами хуторах.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑшаланӑ автан сӑхса кӑтартман-ха сире купарчӑрсенчен, сӑхса кӑтартать те ак, — ун чух эпир пулӑшмасӑрах вӑрҫма пуҫлатӑр!

Жареный кочет вас ишо в зад не клюнул, а вот как клюнет тогда и без нашей помочи зачнете воевать!

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӑтӑнса аннӑ ҫатан карта тӑрӑх курак пек тӗм хура автан уткаласа ҫӳрет.

На упавшем плетне топтался вороной, как грач, петух.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шурӑмпуҫ килнине систерсе, хуторта автан авӑтса ячӗ.

В хуторе протрубил зорю петух.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫиелтен тӑпра витсе купаланӑ мӑкӑрӑлчӑк нӳхреп ҫинче кӑвак кӗл сапаланса выртать; унта, йӑхлӑх хӑварнӑ вун-вун икӗ чӑпар чӑх хушшинче, хӑрах урине шӑнса кӳтнӗ пек хутлатса, ҫӑхан пек йӑм-хура автан каҫӑрӑлса тӑрать.

Насыпной горб погреба сизел золой; на ней, зябко поджав ногу, стоял черный, как ворон, петух в окружении десятка оставленных на племя пестроцветных кур.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗрарӑмсем, парнисене пӑхкаласа, тӑрӑлтатса тӑнӑ вӑхӑтра Пантелей Прокофьевич кухня тӑрӑх лупас тӑрринчи ҫӑвӑр автан пек мӑнаҫлӑн утса иртрӗ, кӑкӑрне те урапа тукунӗ пекех каҫӑртса хунӑ:

Пока бабы тараторили, рассматривая подарки, Пантелей Прокофьевич пиковым королем прошелся по кухне и даже грудь выгнул:

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӑлӑпран ҫапакан сурӑх тир шӑрши те, хыркӑчламан утсен килти сӑн-сӑпачӗ те, слободара пӗр-пӗр нӳхреп ҫинчен пыра ҫурас пек авӑтса яракан автан та — пурте ӑна ҫурри манӑҫа юлнӑ ӗлӗкхи пурнӑҫне аса илтерсе тӑчӗ.

Все напоминало ему полузабытую прежнюю жизнь: и запах овчин от тулупа, и домашний вид нечищеных лошадей, и какой-нибудь петух в слободе, горланящий с погребицы.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ой, карма ҫӑвар! — терӗ Ирина, ҫамрӑк автан ҫине пӑхса.

— Ой, какой же крикун! — сказала Ирина, глядя на молодого петуха.

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗлле тухнӑ ҫамрӑк автан, шӗвӗркке, ӳссе ҫитеймен калпаклӑ, кӗске хӳреллӗскер, лутра сарай тӑрне каччӑлла вӗҫсе хӑпарса, кача пӳрнисем тухайман урисемпе улӑма тапта-тапта, пӗтӗм вӑйпах ҫухӑрнӑ:

Молодой, зимней выводки петушок с острым, еще не вполне оформившимся гребешком и куцым хвостом молодцевато взлетел на крышу невысокого сарайчика и, топча солому длинными, еще без крючковатых шпор ногами, кричал что есть мочи:

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Андриянов старик, ҫапса хуҫнӑ автан ҫуначӗ пек ҫӗр ҫинчен сӗтӗрӗнсе пыракан бурка тӑхӑннӑскер, шӑнса кайнӑ, унӑн ватӑ пичӗ хуралса тӑпра тӗслӗ пулнӑ, казак тусӗ — бурка та ӑна ӑшӑтайман пулас.

Старик Андриянов, в бурке, волочившейся по земле, как подбитые крылья у петуха, продрог на морозе, и обычно обескровленное, старческое его лицо сделалось землисто-черным, — по всему было видно, что его уже не грела сестра казака — бурка.

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Кун пирки Мишка Кошевой та, ав, ҫатан ҫинчи автан пек авӑтса ҫӳрет.

 — Об этом Мишка Кошевой, как кочет с плетня, трубит.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӗнӗ улӑмпа витнӗ сарайӗнче ҫунат ҫапса шӑнса пӑсӑлнӑ сасӑпа автан авӑтса ячӗ.

В сарайчике под новой соломенной крышей шумно ударил крыльями петух и загорланил охрипшим, простуженным голосом.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех