Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗтмен (тĕпĕ: кӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Эх, ухмахсем, — кӗтмен ҫӗртен каларӗ Кораблев, — вӗсем тӗнчере чи йӗркесӗр ҫынсем!
— О, дураки, — неожиданно сказал Кораблев, — скучнейшие в мире!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— МБ 56 — 93! — кӑшкӑрса ятӑм эп, хам кӗтмен ҫӗртенех.
— МБ 56–93! — сама того не ожидая, крикнула я что есть силы.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тата пӑртак тӑнӑ пулсан, ахӑрнех, чӑтайман та пулӑттӑм, тен, пӗтӗмпех тӑкса парӑттӑм, анчах ҫав вӑхӑтра урам леш енчи тӑкӑрлӑкран, эпӗ кӗтмен ҫӗртен, пӗчӗкҫӗ хура машина вӗҫтерсе тухрӗ.
Еще немножко, и я бы, вероятно, не утерпела и рассказала, но тут вдруг, совсем не там, где я ждала, а с другого конца улицы, из переулка, выкатила небольшая черная машина.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тен, кӗтмен ҫӗртен тенӗ пек, кино билечӗ, е пӗр-пӗр элес-мелес ручка тыттарнӑ пулӗччӗ?..
А потом вдруг бы взял чудак да и подарил билет в кино или модную ручку-вставочку…

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ юриех тӳртӗн тӑтӑм, унтан, кӗтмен ҫӗртен, каллех ун ҫине ҫаврӑнса пӑхрӑм.
Я нарочно отвернулась, но потом не вытерпела и снова неожиданно взглянула на него.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Килте эп чи асли шутланнӑ, Людмила аппа вунтӑххӑр тултарнӑ, Георгий пичче вунулттӑра пулнӑ, урӑх ача-пӑча кӗтмен — ҫав вӑхӑтра эпӗ ҫуралнӑ.
Я росла последышком, старшей сестре, Людмиле, было уже девятнадцать лет, брату Георгию пошел шестнадцатый, детей уже не ждали, и тут родилась я.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн Серафима та ҫитрӗ, кӑкӑрӗ умне пӗчӗкҫеҫҫӗ сехет ҫакнӑ, чи юлашкинчен пӗр кӗтмен ҫӗртен саккӑрмӗш класра вӗренекен Возчиков сӗтӗрӗнсе ҫитрӗ.
Пришла наша Серафима с часиками на груди, и последним неожиданно приперся Возчиков из восьмого класса.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шкула пыракан ачасем, Кораблев каларӗшле, «вӗренессинчен ытла ҫиме ҫӳрекенсем» кӗтмен ҫӗртен «пикенме тытӑнчӗҫ».
Ребята, ходившие в школу «не столько заниматься, сколько питаться», как говорил Кораблев неожиданно оказались в «трудовых отношениях».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӳррипе каласан, театр пирӗн тӑваттӑмӗш шкула кӗтмен ҫӗртен ҫӗнетсе ячӗ.
Словом театр произвел самое неожиданное действие на четвертую школу.

Вӑл кӗтмен ҫӗртен калаҫма чарӑнатчӗ, сасартӑк ниҫта та каймастчӗ, института та, ӗҫлеме те каймастчӗ (хӑй вӑл ӗҫлетчӗ-ха), кушетка ҫине ури-мӗнӗпех хӑпарса ларатчӗ те пирус туртатчӗ.
Вдруг она переставала разговаривать, никуда не шла, ни в Институт, ни на службу (она еще и служила), а садилась с ногами на кушетку и начинала курить.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Степа пӗр кӗтмен ҫӗртен ҫиме парасси урӑхла йӗркепе пулать тесе пӗлтерчӗ.
Степа вдруг объявил новый порядок выдачи пищи.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫуллахи вӑхӑтра эпир Кӗмӗл Хырлӑхри тахҫанах пӑрахӑҫа тухнӑ пӗчӗк ҫуртра ирттертӗмӗр, ҫуртӑн йывӑҫ маччисемпе кӗтмен ҫӗртенех стена хӗррине тӗкӗнекен коридорӗсене илемлӗн тӗрлесе пӗтернӗ.
Лето мы провели в Серебряном Бору, в старинном заброшенном доме с маленькими лестницами-переходами, с резными деревянными потолками, с коридорами, внезапно кончавшимися глухой стеной.

Кӗтмен хыпар мана хыттӑн ҫӳҫентерсе ячӗ.
Неожиданная весть сильно меня поразила.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ку вал ҫав тери кӗтмен ҫӗртен пулчӗ, ҫавӑнпа та эпир пӗр хушӑ ним чӗнмесӗр лартӑмӑр.
Это было так неожиданно, что с минуту мы и точно молчали.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир хӑрушлӑха хирӗҫ кайрӑмӑр, хӑрушлӑха хирӗҫ кайнине хамӑр та пӗлтӗмӗр, анчах та кун пек инкек кӗтмен эпир.
Мы шли на риск, мы знали, что идем на риск, но мы не ждали такого удара.

Швабрин эпӗ ун пекех хӑрушӑ тӑшман пулма пултарасса кӗтмен те мӗн.
Швабрин не ожидал найти во мне столь опасного противника.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк. Пӗрне-пӗри // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Мӗншӗн-ха вӑл ҫапла кӗтмен ҫӗртен тухса кайрӗ?
Почему он так неожиданно исчез?

Алла илеймӗҫ, тесе шутлатӑн-и? — Вӑл пӗтӗм вӑйӗпе алӑкран шаккама тытӑнчӗ; хушӑк витӗр пӑхрӑм та казак мӗн тунине сӑнарӑм, вӑл ку енчен тапӑнассине кӗтмен, — сасартӑк чӳрече хупӑлчине хӑйпӑтса ывӑтрӑм та чӳречерен пуҫ хирлех аялалла ыткӑнтӑм.
Али думаешь, что мы с тобой не совладаем? — Он стал стучать в дверь изо всей силы, я, приложив глаз к щели, следил за движениями казака, не ожидавшего с этой стороны нападения, — и вдруг оторвал ставень и бросился в окно головой вниз.

Фаталист // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ҫак сӑмахсем мӗне пӗлтернине эпӗ ҫеҫ чухларӑм; вӗсене ман пиркиех каланӑ ӗнтӗ; эпӗ мӗскӗне кӗтмен ҫӗртенех унӑн ӑраскалне каласа патӑм; инстинктӑм улталамарӗ ҫав мана: унӑн улшӑннӑ пит-куҫӗнче эпӗ вилӗм ҫывхарнине кӑтартакан паллӑна тӗрӗс сӑнаса илтӗм иккен.
Я один понимал темное значение этих слов: они относились ко мне; я предсказал невольно бедному его судьбу; мой инстинкт не обманул меня: я точно прочел на его изменившемся лице печать близкой кончины.

Анчах халӗ ӗҫ шӳт виҫинчен тухать: вӗсем, паллах, кунашкал пулассине кӗтмен пулас.
Но теперь дело выходило их границ шутки: они, вероятно, не ожидали такой развязки.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика