Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн сăмах пирĕн базăра пур.

хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Киле!.. — хыттӑн кӑшкӑрчӗ Григорий, ҫынсемпе чыхса тултарнӑ камерӑсен алӑкӗсене уҫа-уҫа пӑрахнӑ май аллинчи ҫӑраҫҫи ҫыххине силлесе.
По домам!.. — зычно кричал Григорий, распахивая двери густо набитых камер, потрясая связкой ключей.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Тӗрме пуҫлӑхне кунта! — хыттӑн кӑшкӑрчӗ вӑл.
— Дать мне сюда начальника тюрьмы! — закричал он.

Персе янӑ хыҫҫӑн ҫунатсем ҫатӑлтатнипе, кӑйӑк хур хыттӑн кикаклатса янипе хӑлхи илтми пулнӑ Григорий ура ҫине сиксе тӑчӗ.
После выстрела Григорий вскочил на ноги, оглушенный хлопаньем крыльев, гагаканьем гусиной станицы.

Йӗнерсем ҫинчен анса тӑнӑ казаксемпе карлӑкран кӑкарнӑ утсене аякранах асӑрхаса, вӑл хӗҫне туртса кӑларчӗ, хыттӑн кӑшкӑрса команда пачӗ:
Издали увидев спешенных казаков и лошадей у коновязи, выхватил шашку, крикнул:

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Рябчиков, урисене ывӑтса, атӑ кунчисене аллисемпе хыттӑн ҫатлаттарса ҫапса, хиврен хирӗлсе тухать, ҫапах та пурпӗр килӗшӳллӗн янӑракан тенорпа такмакласа, ташша хирме пуҫларӗ:
И Рябчиков пошел, выворачивая ноги, жестоко ударяя в голенища ладонями, подпевая резким, но приятным тенором:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыҫалта Рябчиковпа ытти казаксем утсем ҫинчен анчӗҫ: унта ҫурма сасӑпа юрӑ ӗнӗрлени, хыттӑн шавласа калаҫни илтӗнчӗ.
Позади загомонили, спешившись и вполголоса поигрывая песенки, Рябчиков с казаками.

Повстанецсен пехоти садсенчен тухни курӑнчӗ ҫеҫ — пулемет ҫавӑнтах хыттӑн шӑтӑртатма тытӑнчӗ те, казаксем ҫӗр ҫине выртрӗҫ, сарайсемпе чул хӳме тытса ҫавӑрнӑ картишсен хӳттипелле шуса кайрӗҫ.
Едва из садов показывалась пехота повстанцев, как с лихорадочной быстротой начинал работать пулемет, и казаки падали, переползали под прикрытие сараев и каменной огорожи базов.

Март уйӑхӗнчи ҫеҫенхирӗн ҫуна тупанӗсем шӑхӑрнипе тата утсен чӗрнисем ҫивӗччӗн чаклатнипе кӑна хускалнӑ кӑнтӑрлахи шӑплӑхне тупӑ сасси ытла та кӗмӗркке япала йӑтӑнса аннӑ пек хыттӑн кӗмсӗртетсе хупласа хучӗ.
Тишину мартовского степного полдня, нарушаемую лишь свистом полозьев да чавкающим перебором конских копыт, обвальным раскатом задавил гул орудия.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыттӑн мекеклетсе, путек кӗрӗк ҫинчен урайне сикрӗ те, Григорий патне пырса, кӑштӑрка та ӑшӑ пӗчӗк чӗлхипе вӑрахчен унӑн аллине ҫулласа тӑчӗ.
Пронзительно мекекекнув, козленок скакнул с шубы, потом подошел и долго лизал руку Григория крохотным шершавым и теплым язычком.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан хӑлха тӗлӗнчех путек хыттӑн макӑрса ячӗ.
Потом резко над ухом проблеял ягненок.

Григорий улшӑннӑ сасӑпа хыттӑн: «Со-о-отньӑсе-ем!..» тесе ӗлкӗрчӗ ҫеҫ — ҫав самантрах пиншер лаша ури, вӑрт кӑна каялла ҫаврӑннӑ чух юр хыттине тӗпретсе-ватса, хӗрлисем хыҫӗнчен тапса сикрӗ.
Григорий только что успел крикнуть сорвавшимся голосом: «Со-о-от-ни!..» — как тысячи конских ног, взрыхляя на крутом повороте снег, повернулись и пошли вдогон.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Килтен хӗрарӑмсем вилнӗ Петрошӑн хӳхле-хӳхле ӳленине, Дарья ухмаха ернӗ пек ытла та хыттӑн ҫухӑрса макӑрнине тӳсеймесӗр тухса шӑвӑнчӗ.
Выгнали его из дому бабьи причитания по мертвому Петру, дурной плач в голос Дарьи.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулемет каллех, вилӗм вӑрлӑхне сирпӗнтерсе, хыттӑн шӑтӑртатса кайрӗ.
Пулемет опять зарокотал, рассеивая смертные семена.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулеметран кӑларса янӑ черетсем, ҫӗрлехи хуралҫӑ шакӑрчи пек, хыттӑн шатӑртатса тӑчӗҫ.
Пулеметные очереди выстукивали ночной колотушкой сторожа.

Тепӗр минутран вӑл енчен пулемет хыттӑн шатӑртатнӑ сасӑ илтӗнчӗ.
Через минуту оттуда горласто затарахтел пулемет.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утсем, вар тӗвне аннӑ чух, хырӑмӗсем таран ҫемҫе юр ӑшне пута-пута кӗчӗҫ, тахӑшӗн ӑйӑрӗ, ҫур умӗнхи хӗрӳлӗхпе хыттӑн ихахлата-ихахлата кӗҫенчӗ, тапӑҫса хӑтланчӗ.
Лошади, спускаясь, тонули в рыхлом снегу по пузо; чей-то жеребец, в предвесеннем возбуждении, игогокал, лягался.

Пӑшал сассисем ӗнтӗ янӑравлӑн та хыттӑн кӗрӗслетсе илтӗнме тытӑнчӗҫ.
Выстрелы гремели уже полнозвучно и веско.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утсене тытса пыракан Емельян, тилхепине пӑрахрӗ, хыттӑн ҫухӑрса ячӗ:
Емельян, правивший конями, бросал вожжи, люто орал:

Вӑл терраса тӑрӑх хыттӑн кӗптӗртетсе чупса иртрӗ, ҫиллине шӑнарайманнипе алӑксене шанлаттара-шанлаттара хупса, алӑкра чарӑнса тӑчӗ те, сывлӑш ҫавӑрса, кӑшкӑрса каларӗ:
Он резво бежал по террасе: свирепо прохлопал дверями и, став на пороге, переводя дух, крикнул:

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юнашар пӳлӗмре милиционерсем хыттӑн ахӑлтатса кулаҫҫӗ.
В соседней комнате громко смеялись милиционеры.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика