Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юнпа (тĕпĕ: юн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл юнпа ӑшӑнса кайнӑ йӗпе йӗм пӗҫҫине хӗҫпе касса ҫурасшӑнччӗ, анчах Стерлядников килӗшмерӗ.

Он хотел было разрезать шашкой мокрую и парную от крови штанину, но Стерлядников не согласился.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӳрех курӑнать: чунпа та, юнпа та чӑн-чӑн казак!

Сразу видно, что настоящий казак, без подмесу!

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий алли хӗҫ лешне мӗнле тӑрӑннине туймарӗ те темелле, анчах каялла пӑхса илсен, хӗрлӗармеец, пуҫне усӑнтарса, йӗнер ҫинчен майӗпен шуса аннине, сарӑ кӗрӗкӗн хыҫӗ шӑпӑртатса юхакан ҫӑра юнпа хӗрелнине курчӗ.

Рука Григория почти не ощутила силы удара, но, глянув назад, он увидел поникшего, медленно сползавшего с седла красноармейца и густую полосу крови на спине его желтой дубленки.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тытса килнӗ ҫын юнпа хӗрелнӗ шӑлӗсене кӑтартса йӑл кулчӗ те илтнӗ хыпар хӑйӗн кӑмӑлне кайса тӗлӗнтернӗ пек калаҫма тытӑнчӗ, анчах сасси темле мӑшкӑлланӑ майлӑ янӑраса тухни пурне те сисчӳлентерчӗ.

— Пленный улыбался, показывая окрашенные кровью зубы, и говорил так, словно был приятно удивлен услышанной новостью, но в голосе его звучало что-то такое, что заставило всех насторожиться.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лапчӑнса пӗтнӗ чечек ҫыххи юнпа пӗвеннӗ.

Пятном крови алел смятый букет цветов.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Нумай-нумай юнпа нерв тымарӗсенчен пӑркаланса, нимӗне тӗкӗнмесӗр, унӑн артери патне ҫитмелле, айӗпе пурҫӑн ҫип витерсе, ӑна ҫыхса лартмалла.

Минуя многочисленные кровеносные сосуды и нервы, он должен был добраться до артерии, ничего не задев, подвести под нее шелковую нитку и перевязать.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сасартӑк пӗтӗм ӑш-чик хыпса илчӗ: ун упӑшкин кӑкӑрӗ ҫинче юнпа вараланса пӗтнӗ бинтчӗ-ҫке!..

И вдруг обожгло: окровавленный бинт на груда мужа.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пит-куҫӗ ун ҫавӑнтах юнпа тӑвӑлса тулчӗ, чӗри хыттӑн-хыттӑн тапма пуҫларӗ.

Мозг царапнула мысль, от которой кровь прилила к лицу, часто-часто застучало сердце.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Аҫа ҫурин пит-куҫӗ юнпа тулнӑ, ҫамкипе пит ҫӑмартийӗсем ҫинчен хура тар пӗрчисем юха-юха анса кӗпи ҫине тумланӑ.

Лицо отчима наливалось кровью, мутные капли пота катились со лба и щек, пятнали рубаху.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юнпа вараланса пӗтнӗ сара хут листи ҫине вӗтӗ хура шрифтпа пичетленӗ:

На желтом, забрызганном кровью листке мелким черным шрифтом было напечатано:

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сулахай алли хӑйӗн юнпа вараланнӑ таса мар бинтран ҫакӑнса пырать, сылтӑммипе ывӑна пӗлмесӗр чӑпӑрккине вылятать.

Левая рука его висела на грязной окровяненной перевязи, правая — безустально играла плетью.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн хура хӑмӑр пичӗ шӑнӑр хутлатнӑ пек туртӑна-туртӑна илчӗ, сарӑрах вӑрӑм мӑйӑхӗ айӗнче шурӑ сурчӑк кӑпӑкланчӗ, кӑвакрах шурӑ куҫ улмисем пушшех те ытларах юнпа тулчӗҫ.

По исчерна-смуглому лицу его ходили судороги, под длинными желтоватыми усами вскипала пенистая слюна, голубоватые белки все больше наливались кровью.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юнпа ҫӑвӑнакан Советлӑ Российӑна пӑвса хума пӗтӗм тӗнчери реакци пуҫне ҫӗклет…

Международная реакция шла душить истекавшую кровью Советскую Россию…

LVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ут-пӗвӗсемпе пичӗ-куҫӗсене ытла та чунсӑррӑн нӗрсӗрлетнӗрен вӗсем — кӑвакарса-юнланса-хуралса пӗтнӗскерсем, шыҫӑнса кӳпченӗскерсем, чӑлахлатса-сусӑрланса юлнӑскерсем, юнпа пылчӑк хутӑшӗпе ҫӑрӑлса-вараланса ӗренкерен тухнӑскерсем, — юлашкинчен пачах паллама ҫук пулса ҫитрӗҫ, этем ӗлкине те ҫухатрӗҫ.

Под конец они уже стали неузнаваемыми, непохожими на людей — так чудовищно обезображены были их тела и лица, иссиня-кровяно-черные, распухшие, изуродованные и вымазанные в смешанной с кровью грязи.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ют юнпа пуҫ тӳпи таран вараланнӑ та, эпӗ ӗнтӗ никама шеллеме пултараймастӑп.

Я так об чужую кровь измазался, что у меня уж и жали ни к кому не осталось.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пичӗ-куҫӗ чӗп-чӗр юн, кӑкӑрӗпе шалалла туртӑнса кӗнӗ хырӑмӗ тӗлӗнче те симӗс гимнастерки юнпа пӗвӗнсе хытнӑ.

Лицо, зеленая гимнастерка на груди и втянутом животе залиты смерзшейся кровью.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро йӗпе ҫамкине шӑлса илчӗ, ал тупанӗ ҫинче юнпа хутӑшнӑ шупка хӗрлӗ тар йӗрӗ юлчӗ.

Петр вытер мокрый лоб, на ладони остались полосы розового кровяного пота.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ҫинелле вӑл юнпа тулнӑ хаяр куҫпа пӑхса илчӗ.

Он взглянул на Григория налитыми кровью, ожесточенными глазами.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Асаилӳсем хумхантарса янӑ чӗри юнпа тулчӗ, тикӗссӗррӗн кӑртлатса тапрӗ, вӑрахчен ыйха сирсе пычӗ.

Кровоточило тронутое воспоминаниями сердце, билось неровно и долго отгоняло сон.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пирӗн аслӑ асаттесем юнпа шӑварнӑ ӑна, тен, ҫавӑнпа пулӑхлӑ пулӗ те хура тӑпра.

Прадеды наши кровью ее полили, оттого, может, и родит наш чернозем.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех