Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пурнӑҫ сăмах пирĕн базăра пур.
пурнӑҫ (тĕпĕ: пурнӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пурнӑҫ тинӗсӗ ун умне, поэтсем ҫырса кӑтартнӑ евӗр, асар-писер хумсемпе хумханса выртнӑн тухса тӑмарӗ; ҫук: — ун умне ҫав тери лӑпкӑ, хумханмасӑр выртакан тата мӗн тӗпне ҫитичченех витӗр курӑнса тӑракан тинӗс тухса тӑчӗ; хӑй вӑл пӗчӗк те вылянкалакан кимӗ ҫинче ларать, лере вара, тинӗсӗн тӗттӗм те юшкӑнлӑ тӗпӗнче, пысӑк пулӑсем евӗр, темле илемсӗр хӑрушӑ аҫтахасем тӗксӗммӗн курӑнаҫҫӗ: пурнӑҫри пур кӑлтӑксем, чир-чӗрсем, хуйхӑ-суйхӑ, ӑсран тайӑлни, ҫука юлни, суккӑрланни…

Не бурными волнами покрытым, как описывают поэты, представлялось ему жизненное море — нет; он воображал себе это море невозмутимо гладким, неподвижным и прозрачным до самого темного дна; сам он сидит в маленькой, валкой лодке — а там, на этом темном, илистом дне, наподобие громадных рыб, едва виднеются безобразные чудища: все житейские недуга, болезни, горести, безумие, бедность, слепота…

Ҫурхи шывсем // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Хӑй пурнӑҫне пурӑнса ирттернисене, пурнӑҫ хуҫнӑ ҫынсене Венецие кайма кирлӗ те мар: вӑл вӗсемшӗн пирвайхи кунсенче пурнӑҫлаймасӑр юлнӑ ӗмӗтсене аса илни пекех хурлӑхлӑ пулать, анчах кам чӗринче вӑй вӗресе тӑрать, кам хӑйне сывӑ туять, вӗсемшӗн Венеци ырӑ; ан тив, вӑл хӑй телейӗпе унӑн тӗлӗнмелле пӗлӗчӗ айне килтӗр — ҫав телей кирек епле ҫутӑ пулсан та, Венеци ӑна татах та нихҫан тӗксӗмленмен ҫутӑпа ҫутатать.

Отжившему, разбитому жизнию не для чего посещать Венецию: она будет ему горька, как память о несбывшихся мечтах первоначальных дней; но сладка будет она тому, в ком кипят еще силы, кто чувствует себя благополучным; пусть он принесет свое счастие под ее очарованные небеса, и как бы оно ни было лучезарно, она еще озолотит его неувядаемым сиянием.

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ун ҫине мӗн ҫырни пӗтӗмпех иртнӗ пурнӑҫ, вӑл вара хӑйӗн пӗтӗм шухӑшӗпе, пӗтӗм пурнӑҫӗпе пуласлӑха куҫрӗ.

То было прошедшее, а она всеми помыслами своими, всем существом ушла в будущее.

XXI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫутҫанталӑк аллинче пурнӑҫ та, вилӗм те пур, унта вилӗм те пурнӑҫ пекех хыттӑн калаҫать.

В ней и жизнь и смерть; и смерть в ней так же громко говорит, как и жизнь.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Курӑр-ха, ҫын — пурнӑҫ патши, ӑс-тӑнлӑ чӗрчун, вӗсем ҫине пӑхать, лешсем ӑна пӗлесшӗн те мар, тен, пӗр-пӗр вӑрӑмтуна пурнӑҫ патшин сӑмси ҫине ларӗ те, ӑна апат вырӑнне хурса, ӗмме пуҫлӗ.

Помилуйте, человек, царь созданья, существо высшее, на них взирает, а им и дела до него нет; еще, пожалуй, иной комар сядет на нос царю создания и станет употреблять его себе в пищу.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӗсенчен этем пурнӑҫӗ пулать — кӗске те кӑткӑс, трагедилле пурнӑҫ!

Из них складывается жизнь человека — такая сложная и трагически короткая жизнь!

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тӗтӗм тухсан мӑрьерен, эппин пурнӑҫ пурӑнать-ха, эппин пурнӑҫ малалла.

Пока из трубы будет идти дымок, жизнь не окончена, она продолжается…

Тӑххӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Ҫӗр ҫинче ырӑ пурнӑҫ тума вӗренеймесӗр ҫӑлтӑр ҫинче те илемлӗ пурнӑҫпа пурӑнаймастӑн.

Ведь если на земле не будет тепла и уюта, на звездах тоже не заживешь красиво.

Тӑххӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Ячӗшӗн пурнӑҫ пурнӑҫ мар вӑл.

А зачем жить для вида, зачем?

Саккӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Урӑх йӗрпе кӗрсе кайрӗ пулсан пурнӑҫ вӑл — урӑх пурнӑҫ.

Коль жизнь наша пошла по другой колее, это уже не наша, другая, жизнь.

Ҫиччӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Турӑ кӗнекисенче Аслӑ Аттемӗр чи малтан арҫынна пурнӑҫ панӑ, ӑна кичем ан пултӑр тесе ҫав арҫын аяк пӗрчи шӑмминчен йӑваласа хӗрарӑма пурнӑҫ кӗртнӗ пирки ҫырнӑ-тӑк, йӗкӗтпе пике хушшинче юрату ҫуралать, пӗр-пӗрин кӑмӑлне пӗлсе ҫитсен мӑшӑрлану.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Вӑл, хӑй пурнӑҫӗнче тепри виҫӗ пурнӑҫ тӑршшинче тӳссе ирттерме пултарайманнине тӳссе ирттернӗ ҫын!

 — Он, который всю жизнь терпел такое, что иному не перетерпеть и за три жизни!

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Ҫавӑнпа ҫеҫ, юратупа кӑна пурнӑҫ тытӑнса тӑрать, пурнӑҫ малалла каять.

Только ею, только любовью держится и движется жизнь.

Салакайӑк // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 34–35 с.

Хула картинине витӗмлӗ сӑнани, чиншӑн ҫеҫ ҫунакан бюрократие вӑйлӑ кӑтартса пани, вак ҫынсене ним вырӑнне те хуманнине витӗр курса, пурнӑҫри хирӗҫӳсене туйса тӑни пӗтӗмпех Гоголь обществӑллӑ пурнӑҫ условийӗсене лайӑх пӗлни ҫинчен калать.

Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Пирӗн балсем, тӳррипех калатӑп, кӑмӑла пӑтратаҫҫӗ, юлашки туйӑмсене типӗтеҫҫӗ… портретра пурнӑҫ, пурнӑҫ ытларах курӑнса тӑтӑр.

Наши балы, признаюсь, так убивают душу, так умерщвляют остатки чувств… простоты, простоты чтобы было больше».

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Турӑҫӑм! ҫак сӑмахсенче мӗнпур ирсӗр, аскӑн пурнӑҫ курӑнса кайрӗ, ку пурнӑҫра хӑнаран хӑнана ҫӳрессисӗр пуҫне нимӗн те ҫук, аскӑн ҫын ҫеҫ ҫапла ним ӗҫсӗр, хӑнаран хӑнана ҫӳресе пурӑнать.

Боже! в этих словах выразилась вся низкая, вся презренная жизнь — жизнь, исполненная пустоты и праздности, верных спутников разврата.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Вӑл вунҫиччӗре кӑна-ха; пӑхсах паллӑ, аскӑн пурнӑҫпа нумай пулмасть ҫеҫ пурӑнма тытӑннӑ; аскӑн пурнӑҫ унӑн питне тивме хӑяйман-ха, хӗрача питҫӑмартийӗсем хӗрлӗ те таса.

Она была свежа; ей было только семнадцать лет; видно было, что еще недавно настигнул ее ужасный разврат; он еще не смел коснуться к ее щекам, они были свежи и легко оттенены тонким румянцем.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Тен пурнӑҫра мӗн пуррине, чунтан юратнине тата малашне епле пурнӑҫ ӳссе пырасса курас ҫуккине аса илчӗ пулӗ.

Может, вспомнилось сразу все, что она страстно любила в жизни и чего уж не суждено было ей увидеть возрожденным.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫапла, ҫаксене пурне те пурнӑҫ теҫҫӗ, ҫак пурнӑҫра Федя Голубев механик та пулнӑ.

Да, все это называлось жизнью, и в этой жизни был механик Федя Голубев.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Манӑн вӑй ҫитес ҫук ӗнтӗ иккӗмӗш пурнӑҫ валли. Пӗтрӗ манӑн пурнӑҫӑм», — шухӑшласа илчӗ Василиса Прокофьевна.

«У меня-то уж не хватит сил для второй жизни. Кончилась моя жизнь», — мелькнуло в мыслях у Василисы Прокофьевны.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех