Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӳреме (тĕпĕ: ҫӳре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тен, хӑйӗн ӗмӗрӗ тӑршшӗпех ытлашширех шавлакан ҫынсенчен тата хытӑ янӑрашакан сас-чӗвӗсенчен пӑрӑнса ҫӳреме тӑрӑшнӑранах ҫапла калаҫҫӗ пуль ӑна.

Может быть, потому, что всю жизнь дичился он шумоватых людей и громкого звука?

7-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫапла вара Андрей, унччен ҫӗтӗк-ҫатӑк ҫӳренӗскер, вилнӗ упӑшка вырӑнне йышӑннӑ арҫын тивӗҫӗпе усӑ курса, вахмистрӑн пуставран ҫӗлетнӗ шӑлаварӗпе кӗпине тӑхӑнса ячӗ, кӗпи ҫаннисем хӑйне палӑрмаллах кӗске пулин те, ҫанӑсен эрешле вӗҫӗсем тӑвӑртарах пулин те, ҫав тумпа вӑл пӗр вӑтанмасӑрах Гремячий тӑрӑх шукӑлленсе ҫӳреме пуҫларӗ.

И вот Андрей, до того ходивший голодранцем, — не стыдясь, на правах преемника, защеголял по Гремячему в суконных вахмистровых шароварах и рубахах, рукава и воротники которых были ему заметно коротки и узковаты.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пухусене те вӑл Андрей хыҫҫӑн сӑнас шутпа кӑна ҫӳреме пуҫларӗ: Андрей унта ҫамрӑк хӗрарӑмсемпе вылямасть-и?

Она стала ходить на собрания только для того, чтобы там наблюдать за Андреем — не играет ли Андрей с молодыми бабами?

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫавӑнтан вара Андрей кашни каҫах Марина патне пырса ҫӳреме пуҫларӗ.

А Андрей с той поры каждую ночь стал наведываться к Марине.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫапла, уполномоченнӑй пулсах район тӑрӑх сӗтӗрӗнсе ҫӳреме тивет пулӗ ӗнтӗ.

Так, должно быть, и буду мотаться по району уполномоченным.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Апла ҫӳреме ирӗк пани циркулярта ҫук пулсан, юрамасть ӗнтӗ.

И раз это не разрешено циркулярно, то и нельзя.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Молебена юлташӗсенчен кам та пулсан кая юларах пырсан е гимназистсен алхасса тунӑ пӗр-пӗр ӗҫӗ ҫинчен хыпар ҫитсен, е каҫ пулса ҫитсен класа пӑхакан дама офицерпа утса ҫӳренине куракансем пулнӑ пулсан, шутсӑр хумханса каятчӗ, пӗрмаях: мӗн те пулин сиксе тухминччӗ, тесе ҫӳреме тытӑнатчӗ.

Если кто из товарищей опаздывал на молебен, или доходили слухи о какой-нибудь проказе гимназистов, или видели классную даму поздно вечером с офицером, то он очень волновался и все говорил, как бы чего не вышло.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Каҫпа, тӑхӑр сехет иртсен, вӗренекенсене урама тухса ҫӳреме циркулярта чарни е пӗр-пӗр статьяра ӳтлӗ юратӑва чарма хушни пулсан, ҫавӑ вара уншӑн паллӑ, ӑнланма уҫӑ япала пулса тӑнӑ, чарнӑ пулсан — ан шарла!

Когда в циркуляре запрещалось ученикам выходить на улицу после девяти часов вечера или в какой-нибудь статье запрещалась плотская любовь, то это было для него ясно, определенно; запрещено — и баста.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Ку хушамат ӑна пӗртте ҫыпӑҫман, ҫавӑнпа ӑна пӗтӗм губернипех хӑй ячӗпе ашшӗ ятне каласа чӗннӗ, хула ҫумӗнчи лаша заводӗнче пурӑнать, халь вӑл, таса сывлӑшра уҫӑлса ҫӳреме тесе, сунара ларса килнӗ.

Фамилия совсем не шла ему, и его во всей губернии звали просто по имени и отчеству; он жил около города на конском заводе и приехал теперь на охоту, чтобы подышать чистым воздухом.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

— Мана анне пӗчӗк урапа туса парать те, урам тӑрӑх шуса ыйткаласа ҫӳреме пуҫлатӑп.

— Сделает мамка тележку мне, буду по улицам ползать, милостинку просить.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Эпӗ ӑнлантӑм: ку пусма ӑна хӗрарӑмсем патне хӳме урлӑ каҫса ҫӳреме кирлӗ-мӗн.

Ну, я поняла: это ему, чтобы по ночам к бабам лазить.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Ҫав хӗрарӑм вара хӑйне нумайӑшӗнчен ытларах кӑмӑлне каякан арҫынпа (кӑна пурте куратчӗҫ) ҫӳреме пӑрахрӗ.

И эта женщина честно отошла прочь от человека, который — все видели — был приятен ей больше многих других.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Вӗсем праҫниксенче е ӗҫрен пушӑ вӑхӑтсенче — пиншак, чӑкӑртатакан атӑсем тӑхӑнатчӗҫ, иккӗшин купӑс пурччӗ; пурте вӗсем хула пахчине уҫӑлса ҫӳреме тухатчӗҫ.

Они по праздникам и в свободное от работы время одевались в пиджаки и сапоги со скрипом, двое из них имели гармоники, и все они ходили гулять в городской сад.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Эпӗ, тӑванӑм, ҫӗр ҫинче унталла та кунталла ҫӳреме шут тытрӑм — ку пуринчен лайӑх.

Я, брат, решил ходить по земле в разные стороны — это всего лучше.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ну, мӗнле, пӗр ҫӗртен тепӗр ҫӗре ҫӳреме лайӑх-и?

Ну что, хорошо так жить, с места на место?

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Хуласенчи тӗттӗм кӗтессем вӗсенчен лайӑхрах, унта пӗтӗмпех вараланчӑк пулин те, тӳрӗлӗх пур, хӑвна ху ирӗккӗн тытатӑн е тӑван ҫӗршывӑн хирӗсемпе ҫулӗсем тӑрӑх ҫӳре, ку питӗ интереслӗ, чуна уҫӑлтарса ярать, ҫапла ҫӳреме сана, чӑтӑмлӑ, лайӑх урусемсӗр пуҫне, ытла нимех те кирлӗ мар.

Всего лучше отправиться в трущобы городов, где хотя всё и грязно, но всё так просто и искренно, или идти гулять по полям и дорогам родины, что весьма любопытно, очень освежает и не требует никаких средств, кроме хороших, выносливых ног.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Унтан, пуҫӗ ҫине картуз лартрӗ те, кӑшт куштанланса ҫӳреме юратса тӑхӑнакан пушмакӗсӗрех, пекарньӑран хӑвӑрт тухса кайрӗ.

И, надев на голову картуз, он даже без опорок, в которых обыкновенно щеголял, быстро вышел из пекарни.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Вӑл «пултараймастӑп» сӑмахне пуҫне пӑркаласах ҫирӗплетсе каларӗ, унтан лар ҫинчен анчӗ те, сухалне ик аллипе те тӑрмакаласа, пуҫне усса, суркаласа, пекарня урайӗ тӑрӑх ҫӳреме тытӑнчӗ.

Он даже головой замотал в подтверждение своего тоскливого «не могу», встал с ларя и, обеими руками ероша бороду, начал, низко опустив голову и отплевываясь, шагать по пекарне.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Е тата — ун чухне дачӑра пурӑнаттӑмӑрччӗ эпир — уҫӑлса ҫӳреме каяттӑмӑр, — вӑл сиккипе ӗрӗхтернине юрататчӗ.

А то — на даче когда жили, — бывало, поедем с ней кататься — во весь дух она любила.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

«Кучерта ҫӳреме пыратӑн-и?» тет.

«Иди, говорит, в кучера».

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех