Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑрахса (тĕпĕ: пӑрах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Саня, мӗнле витӗмлӗ сӑлтавсене пула Катя пӗр кӗтмен ҫӗртен килне пӑрахса кайнине пӗлместӗп-ха эпӗ, анчах ҫавӑн пирки ыйтса пӗлмешкӗн тивӗҫӗм пур; эсӗ кунта килнипе ҫыхӑнман-ши ҫав сӑлтавсем?
– Я не знаю, какие непосредственные причины побудили Катю внезапно уехать из дому, но я вправе спросить: не связаны ли эти причины с твоим появлением?

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя пӑрахса кайнӑ та, вӑл ӑнран кайнӑ.
Катя уехала, и он растерялся».

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сивцев-Вражека Валя та темиҫе хут кӗрсе тухрӗ, ун чухне вара пурте, хӑйсен ӗҫӗсене пӑрахса, вӑл Кирӑпа епле савса пӑхнине сӑнатчӗҫ.
Несколько раз на Сивцев–Вражек приходил Валя, и тогда все бросали свои дела и разговоры и смотрели, как он ухаживает за Кирой.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑйӗн пӗтӗм пурнӑҫне ҫав халь пӑрахса каякан ҫуртра ирттернӗ пулин те, япалисем нумай марччӗ унӑн.
У нее было мало вещей, хотя она уезжала из дому, в котором провела почти всю свою жизнь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан вара, килти ӗҫсем ҫинчен шухӑшлама пӑрахса, ахлатма тытӑнать те буфет патне пырса вӑрттӑн ҫеҫ хӑй юратакан эмелне сыпать.
Потом материальные заботы оставляли ее, и она начинала вздыхать и украдкой пить у буфета лавровишневые капли.

Вӗсем килессе килеҫҫӗ те — пӑрахса каяҫҫӗ: пӳлӗм пушӑ мар-ҫке-ха.
ничего не поделаешь — помещение занято.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ялти хам каллех пӑрахса хӑваракан ҫурт ҫине эпӗ нумайччен ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхрӑм.
Долго смотрел я издали на сельский дом, опять мною покидаемый.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анчах сасартӑк вӗсем, пире пӑрахса хӑварсах, тарма тытӑнчӗҫ: хапхаран Гринев, ун хыҫҫӑн пӗтӗм эскадрон хӗҫҫисене кӑларса ҫитсе кӗчӗҫ.
Но вдруг они нас оставили и разбежались; в ворота въехал Гринев и за ним целый эскадрон с саблями наголо.

«Карапа пӑрахса «Мария Ҫӗрӗ» ҫине каяс тесе «ачалла», «айванла» шухӑшланӑранпа ҫирӗм ҫул та иртсе кайнӑ.
Минуло двадцать лет, как была высказана «детская», «безрассудная» мысль покинуть корабль и идти на Землю Марии.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑй уҫнӑ ҫӗре тӗпчесе пӗлес тесе, карапне пӑрахса хӑварнӑ-ши вӑл е хӑйӗн ҫыннисемпе пӗрле выҫӑ вилнӗ-ши?
Оставил ли он корабль, чтобы изучить открытую им землю, или погиб от голода вместе со своими людьми?

Вӗсем карапа пӑрахса тухнӑ самантра вӑл ҫыранран ҫӗр ҫитмӗл ҫухрӑмра юлнӑ, вӗсем вара пӑрлӑ пушхир тӑрӑх икӗ пин ҫухрӑма яхӑн кайнӑ, мӗншӗн тесен юхӑм вӗсене ҫӗр патӗнчен хӑваласа пынӑ.
Когда они покинули корабль, он стоял в ста семидесяти километрах от берега, а они прошли около двух тысяч километров по ледяной пустыне, потому что их проносило мимо земли.

Халӗ ӗнтӗ ҫак: шухӑш мӗне пӗлтернине лайӑх пӗлетӗп: вӑл карапа пӑрахса, ҫав ҫӗр ҫине каясшӑн пулнӑ.
Теперь я знал, что это за мысль: он хотел покинуть корабль и направиться к этой земле.

Ҫав ачалла шухӑш: «Е шанчӑк ҫухалсан, пурнӑҫ хушнипе карапа пӑрахса хӑварма тӳрӗ килсен, эпӗ хамӑр уҫнӑ ҫӗре ҫитӗп» терӗ, ман шутпа, вал юлашки вӑхӑтра ҫак ҫӗр пирки кӑштах тӑнран тухма пуҫларӗ пулас.
И потом эта детская, безрассудная мысль: «Если безнадёжные обстоятельства заставят меня покинуть корабль, я пойду к земле, которую мы открыли», мне кажется, последнее время он был немного помешан на этой земле.

Вӑл карапа пӑрахса хӑварасшӑн пулмарӗ, «пушӑ алӑпа» таврӑнма пултарайман ҫав вӑл.
Он не хотел оставить корабль, он не мог вернуться «с пустыми руками».

Унпа сывпуллашса, ӑна чирлӗскерне, ҫавӑн пек йывӑрлӑха пӑрахса хӑварасси маншӑн мӗн тери йывӑр пулнине турӑ кӑна пӗлет.
Видит бог, как тяжело мне было уйти, оставив его в тяжёлом, почти безнадёжном положении.

Сире, ҫакӑнта асӑннӑ ҫынсене пурне те, хӑвӑрӑн тата вӗсен ирӗкӗпе, ҫын пурӑнакан ҫӗр ҫине тухас ӗмӗтпе суднӑна пӑрахса тухма хушатӑп.
Предлагаю Вам и всем нижепоименованным, согласно Вашего и их желания, покинуть судно с целью достижения обитаемой земли.

Малалла вара хӑшпӗр сӑмахсене ҫырма пуҫланӑ та ҫырса пӗтереймен, пӑрахса хӑварнӑ.
Дальше шли начатые и брошенные слова.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сире тата ҫавӑнта асӑннӑ ҫынсене пурне те, хӑвӑрӑн тата вӗсен ирӗкӗпе, ҫын пурӑнакан ҫӗр ҫине тухас ӗмӗтпе суднӑна пӑрахса тухма хушатӑп…»
Предлагаю Вам и всем нижепоименованным, согласно Вашего и их желания, покинуть судно с целью достижения обитаемой земли…»

— Пӗр-икӗ ҫул пӑрахса пурӑнсанах, тунсӑхласа ҫитетӗн акӑ, чуну унталлах туртӑнма пуҫлать.
— Вот попробуй год или два — и соскучишься, потянет.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑнтӑрлахи апат вӑхӑчӗ те ҫитнӗччӗ ӗнтӗ, анчах та ҫакӑн пек ырӑ калаҫӑва ӑҫтан пӑрахса каяс тетӗн-ха, эпӗ вара Петькӑна килне ҫитичченех ӑсатса хӑварма шутларӑм.
Пора было обедать, но это был довольно интересный разговор, и я решил проводить Петьку до дому.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика