Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

енче сăмах пирĕн базăра пур.
енче (тĕпĕ: енче) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Урамӑн леш енче кӗпи аркине ҫавӑрса ҫыхнӑ хӗрарӑм ҫара урине юрпа йӑвалать — ҫиччӗмӗш номерлӗ ҫурт ҫаках-и, тесе ыйтрӑм эпӗ унран.

Баба с подоткнутым подолом тёрла снегом босые ноги. Я спросил у неё, точно ли этот дом номер семь.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку енчи ҫырансен хушшинчи вырӑна пӑхсан темӗнле инҫетри, кӑнтӑр енчи Кавказри ҫӳлӗ тусем ҫинчи кӳлӗсем пек курӑнать, анчах тепӗр енче юрпа витӗннӗ сӑрт-тусем палӑраҫҫӗ, вӗсен куҫа йӑмӑхтаран тӑррисем ҫинче лутра йывӑҫсен пӑт-пат хуралакан сӑнӗсем сапӑннӑ.

Что-то очень далёкое, южное, напоминающее высокогорные кавказские озёра, было в этой замкнутости берегов, — но на той стороне убегали сопки, покрытые снегом, и на их ослепительном фоне лишь кое-где был виден тонкий чёрный рисунок каких-то невысоких деревьев.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Инҫетре, ылттӑн пек йӑлтӑртатакан чӑнкӑ сӑрт енче автансем авӑтни илтӗнчӗ.

Далеко на золотистом обрыве кричали петухи.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн аллисемпе пуҫӗ нимӗн пӗлми кимӗ хӗрринче ҫакӑнса тӑнӑ, аялти йӗм тӑхӑннӑ урисем тул енче шывра сӗтӗрӗнсе пынӑ.

Его руки и голова безжизненно висели внутри шаланды, в то время как ноги в подштанниках волоклись снаружи по воде.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унта, пушӑ вырӑна тухакан ҫӳлӗ хӳмен леш енче, кунӗн-ҫӗрӗн часовойсем хураллакан тӗлӗнмелле тӗнче пур.

Там, за высокой каменной стеной, выходящей на полянку, находился таинственный мир, днем и ночью охраняемый часовыми.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсен икӗ куҫӗ те пӗр енче вырнаҫнӑ, ҫавӑнпа та камбала ҫамрӑк ачасем хӳме ҫине кӑмрӑкпа тунӑ ӳкерчӗк пекех.

Оба глаза помещаются у них сверху, почему камбала и напоминает детский рисунок углем на заборе: голова в профиль, но с двумя глазами.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эпир ҫыран хӗррине ҫитсе кӗрсенех вӑл куҫран ҫухалчӗ, — тепӗр енче пытаннӑччӗ.

Она пропала, едва мы подрулили под берег, — скрылась за поворотом.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Хӑш енче куҫса ҫӳрет вара Яптунгай аратнийӗ?

— А в каком районе кочует род Яптунгай?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петя пӗлет, лере, ҫӳлте, Николаевски бульварӑн леш енче, кӗрлекен, йӑлтӑртатакан, чуна илӗртекен, юмахри пек илемлӗ вырӑн пур.

Петя знал, что именно там, наверху, за Николаевским бульваром, сияло и шумело то в высшей степени заманчивое, недоступное, призрачное.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сулахай енче Новороссийскӑн ҫӳллӗ те тӑмлӑ сӑрчӗ курӑнса выртать.

Слева уже шел высокий глинистый берег Новороссии.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тӑм чӳлмексем ҫакса тултарнӑ ҫатансен тепӗр енче Петя пӗр пӗчӗк йӗтем курать.

За плетнем, на котором торчало множество глиняных кувшинов, Петя увидел уютный гарман.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тусанпа витӗннӗ, нумай сарӑ-хӗрлӗ тӗслӗ тӑрӑхла ҫырлаллӑ дереза йывӑҫҫисен тӗмӗсем ӳсекен ҫулӑн леш енче гарман пуҫланать.

За дорожным валом, густо поросшим седой от пыли дерезой со множеством продолговатых капелек желтовато-алых ягод, сразу же начинался соломенный мир гармана.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр евӗр сӑн-сӑпата эпӗ ҫур ҫул ытла курса тӑтӑм: госпиталь палатин стенисем — вӗсен леш енче Кама ҫыранӗн хӗрринче Уралти ют хула.

Более полугода я видел одно и то же: стены госпитальной палаты, и за ними — чужой уральский город на берегу Камы.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Стена хӗрринче тӑвӑр кӑна тимӗр крават пурччӗ, ура вырнаҫтармалли енче хӗрарӑм кӗпи тирпейлӗн ҫакӑнса тӑрать.

Узкая железная кровать стояла у стены, в ногах было аккуратно сложено женское платье.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пире литейнӑй кӗпер курӑнать, унӑн леш енче сӑрланӑ пӑрахутсем ишеҫҫӗ те, вӗсене ҫыран хӗрринчи ҫуртсенчен те уйӑрса илме ҫук, таҫта пӑрахучӗ, таҫта — ҫурчӗ.

Литейный мост был виден, а за ним суда, странно-резко раскрашенные так, чтобы трудно было разобрать, где кончается дом на набережной и начинается корабль.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ уҫланкӑ патне ҫитнӗ ҫӗре хӗвел самай ҫӳле хӑпарнӑччӗ ӗнтӗ, уҫланкӑ леш енче хайхи шурлӑхчӗ, ун тӑрӑх пӗртен-пӗр сукмак пек лапчӑннӑ йӗпе курӑк выртать.

Солнце стояло уже довольно высоко, когда я добрался до опушки, за которой открылось давешнее болото, пересечённое единственной полоской примятой, мокрой травы.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫырма сӑрт леш енче, хамӑр ҫумрахчӗ.

Речка была совсем близко, под косогором.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир — масарпа ҫул хушшинчи айлӑмра тӑратпӑр, ҫул леш енче симӗс те кӑвак, ешӗл те сарӑ хирсем вӗҫӗ-хӗррисӗр сарӑлаҫҫӗ.

Мы — в лощине между кладбищем и дорогой, за которой, бесконечные, тёмно-зелёные, светло-зелёные, простираются поля и поля.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Карточки тахҫанхиех, хӑйпӑнкаласа та пӗтнӗскер, тепӗр енче вуласа кӑларма та кансӗр, темӗн ҫырса хуни пур, саспаллийӗсен тӗсӗ кайнӑ, сарӑхса ҫухалнӑ.

Карточка была фото, очень старое, покоробившееся, с надписью на обороте, которую трудно было разобрать, потому что буквы совершенно выцвели и слились.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Стена леш енче ырханкка ачам выляса тӑрать пек, эпӗ кавир ҫине выртнӑ та, итлетӗп, тӑнлавӑма хӗссе тытса итлетӗп.

Худенький мальчик играет за стеной, а я лежу на ковре и слушаю, слушаю, сжимая виски.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех