Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хуллен сăмах пирĕн базăра пур.
хуллен (тĕпĕ: хуллен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эпӗ нумай каламастӑп, — терӗ те Егор хуллен, куҫӗсене пӑшал пенӗ чухнехи пек хӗссе, ура ҫине тӑчӗ.

— Я долго говорить не буду, — тихо сказал Егор и поднялся за столом, щурясь, как бы прицеливаясь.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӗлхене чарманшӑн ыранах хӗстереҫҫӗ, — терӗ Агашӑ хуллен ҫапах та ҫирӗппӗн.

Меня за мой язык не ныне завтра притянут и прижмут, — тихо, но упорно говорила Агаша.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксение тимлӗн итлерӗҫ, хӑйне ӑна вӑл хӗрӳллӗ те ӗнентерӳллӗ каларӗ пек туйӑнчӗ, анчах каласа пӗтерсен, вӑл хӑйне тыткалама пӗлменшӗн ҫынсем лайӑхмарланчӗҫ пулас, зал хуллен ӳсӗрес килмен ҫӗртенех ӗххӗм-ӗххӗм ӳсӗркелесе илчӗ.

Слушали ее внимательно, ей казалось, что она говорит горячо, убедительно, но, когда она кончила, зал ответил негромким, нарочитым покашливанием, словно людям было неловко за ее поведение.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Зал хуллен сӗрлесе тӑчӗ, кӗҫех хыҫалти ретрен тахӑшӗ кӑшкӑрчӗ:

Зал загудел негромко, но слитно, потом кто-то крикнул из задних рядов:

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Трубкӑра хуллен ҫатӑртатнине илтсен ҫеҫ вӑл хӑйсен калаҫӑвне татманнине, секретарӗн унпа урӑх калаҫас килменнине ӑнланса илчӗ.

И, только, услышав тихое потрескивание, поняла, что их не прервали, а просто секретарь не захотел больше с нею разговаривать.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ахалех ухмахлантӑм эпӗ, Аниҫҫе, — пӗлтерчӗ вӑл хуллен.

— Зря я с ума сходил, Аниска, — тихо признался он.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ӗне пирӗн юлашки кунсем ҫӳрет пулмалла, Егор, — терӗ вӑл хуллен, упӑшкине йывӑр шухӑшсенчен сирме тӑрӑшса.

— Кормилица-то наша последние дни, видать, ходит, Егор, — тихо продолжала она, стараясь отвлечь мужа от тягостных мыслей.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Яланах ҫапла, — терӗ Егор хуллен, хӑй тӗллӗн пӗр-пӗччен калаҫнӑ пек.

— Всегда вот так, — словно рассуждая с собой наедине, тихо проговорил Егор.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Дымшаков сурчӗ те коридор тӑрӑх хуллен утса ҫӳрекен Черкашинӑна хирӗҫ кайрӗ.

Дымшаков сплюнул и пошел навстречу Черкашиной, мерявшей небольшими шажками коридор.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени тӳсеймесӗр ура ҫине сиксе тӑчӗ, Егорпа ун куҫӗсем тӗл пулчӗҫ, анчах Ксени куҫӗсене тартмарӗ, пӑртак хӗрелсе кайрӗ те, хура ҫӳҫ пайӑркине ҫамки ҫинчен илсе, хуллен каларӗ:

Не выдержав, вскочила Ксения, их взгляды о Егором скрестились, но она не отвела глаз, лишь слегка порозовела и, убрав со лба темную прядку волос, тихо проговорила:

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Саввушкӑ ҫине ҫиллессӗн пӑхса, хуллен, шӑл витӗр сӑрхӑнтарчӗ Лузгин.

Проводив тяжелым взглядом Саввушку, тихо, сквозь зубы выдавил Лузган.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрсе кайнӑ Мажаров, алӑ пӳрнисене вылятса, алӑкӑн-тӗпелӗн ҫӳрерӗ, Коробин ӑна нимӗн чӗнмесӗр, хуллен сӑнаса тӑчӗ.

Мажаров ходил от стола до дверей, жестикулируя, горячась, а Коробин молча, исподволь наблюдал за ним.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ сирӗнпе килӗшсех каймастӑп, — хирӗҫлерӗ Коробин хуллен, ун тин ҫеҫ савӑнӑҫлӑ пит-куҫӗ хытса ларнӑ пек пулчӗ — тен, Лузгин хӑш чухне колхоза манса та каять пуль, ун вырӑнне вӑл патшалӑх заданийӗсене малтан тултарать.

— Я не совсем согласен с вами, — тихо возразил Коробин, и лицо его, только что приветливое и оживленное, словно застыло, — может быть, Лузгин кое в чем и зарывается иногда, но зато государственные задания выполняет одним из первых.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ман шутпа, эсӗ чӑнлӑхран инҫе мар, — хуллен пуҫларӗ вӑл юлашкинчен, кашни ҫӑмахне тӗплӗн виҫсе пӑхса.

— Я думаю, что ты недалек от истины, — наконец тихо начал он, с размеренной обстоятельностью взвешивая каждое слово.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, хуллен шаккас-и е шаккамасӑр кӗрес-и тесе, коридор шӑплӑхӗнче пӗр-икӗ минут хытса тӑчӗ.

Он замер и минуту-две стоял в тишине коридора, не зная, постучать ли тихонько или войти без стука.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров тӗксӗммӗн ҫуталса тӑракан хӑлӑпа ярса тытнӑччӗ кӑна, вӑл шалта хаҫат кӑпӑртатнине тата мӗн ачаран пӗлекен сасса — хуллен ӳсӗрнине илтрӗ.

Мажаров взялся уже было за тускло блестевшую металлическую ручку, когда услышал за дверью сухой шелест газеты и негромкое, знакомое с детских лет покашливание.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кам ыттисемшӗн ҫунать, вӑл яланах хӑвӑртрах ҫунса каять, — терӗ шофер хуллен, хӑйӗнпе хӑй калаҫнӑ пек.

— Кто для других горит, тот всегда быстрее сгорает, — точно сам с собой, рассуждал водитель.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ таса юршӑн тунсӑхласа ҫитрӗм, — терӗ Васенӑ хуллен.

— Я соскучилась по хорошему снегу, — тихо проговорила она.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Каярахпа вӑл та чӑтса тӑраймарӗ, кулса ячӗ, анчах ыттисем пек уҫҫӑн мар, хӑйне тытса чарнӑ пек, вӑрттӑнрах та хуллен кулчӗ.

Однако потом она тоже не вытерпела и рассмеялась, но не открыто, как все, а затаенно, тихо, словно сдерживая себя.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пуҫтарӑн, — хушнӑ вӑл хуллен.

— Собирайся, — тихо приказал он.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех