Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Инсаров чӗри хыттӑн тапрӗ: унӑн ӗмӗчӗ тулать.

Сердце Инсарова сильно билось: и его надежды сбывались.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Туссем пӗр-пӗрин аллисене тытса хыттӑн чӑмӑртарӗҫ те уйрӑлса кайрӗҫ.

Приятели крепко пожали друг другу руку и разошлись.

XX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ҫурма тӗрӗс систерсе калани, тетӗн-и эсӗ?.. — Шубин хыттӑн каланӑ ҫак сӑмахсем сасартӑк Елена туйӑмне вӑратрӗҫ.

— Полусправедливый намек, говоришь ты?.. — эти слова, резко произнесенные Шубиным, внезапно возбудили внимание Елены.

XIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Инсаров ӑна хыттӑн ыталаса илчӗ, пӗр сӑмах та шарламарӗ.

Он крепко обнял ее и молчал.

XVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Мӗнле, мӗнле сӑлтав? — ыйтрӗ Елена, хӑйӗн сивӗ аллипе Берсеневӑн аллине хыттӑн чӑмӑртанине хӑй те сисмесӗр.

— Какая, какая причина? — повторила Елена, крепко стискивая, и сама того не замечая, руку Берсенева в своей похолодевшей руке.

XVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Акӑ мӗн пулса иртрӗ: Анна Васильевна Царицынӑпа сывпуллашса юлашки хут аллине сулса илме те ӗлкӗрейменччӗ, хӑйсенчен темиҫе утӑмри ҫирӗк тӗмӗсем хыҫӗнчен сасартӑк тӗлли-паллисӗр кӑшкӑрашни, ахӑлтатни илтӗнсе кайрӗ те, унтан тӑрмаланса пӗтнӗ арҫын ушкӑнӗ, шӑпах Зоя юрласа пӗтернӗ хыҫҫӑн хыттӑн алӑ ҫупаканӗсем, ҫул ҫине персе тухрӗҫ.

А именно: не успела Анна Васильевна послать свой прощальный привет Царицыну, как вдруг в нескольких шагах от нее, за высоким кустом сирени, раздались нестройные восклицания, хохотня и крики — и целая гурьба растрепанных мужчин, тех самых любителей пения, которые так усердно хлопали Зое, высыпала на дорожку.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Зоя юрласа пӗтерсен, ҫыран хӗрринчи пӗр беседкӑран ырласа хыттӑн кӑшкӑрашни илтӗнсе кайрӗ, унтан Царицынӑна ӗҫме-ҫиме килнӗ хӗрлӗ питлӗ темиҫе нимӗҫ сиксе тухрӗҫ.

Когда Зоя кончила, громкое браво раздалось из одной прибрежной беседки и оттуда выскочило несколько краснорожих немцев, приехавших покнейпировать в Царицыно.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл кашни уроках хатӗрленнӗ, ҫав тери тӳрӗ кӑмӑлпа тӑрӑшса ӗҫленӗ, анчах мӗн туни пӗри те ӑнман: вӑл ӗмӗтленме, кӗнекесем вулама юратнӑ; леш тӗнче пур, вӑл ытти вӑйсемпе хутшӑнса тӑрать, тесе шутланӑ, тытӑнчӑклӑ сасӑпа хыттӑн калаҫнӑ, ытларах танлаштарусемпе, ҫийӗнчех ӑнланса илмелле мар сӑмахланӑ, ҫав тери юратакан ачинчен те ютшӑннӑ.

Он подготовлялся к каждому уроку, трудился необыкновенно добросовестно и совершенно неуспешно: он был мечтатель, книжник, мистик, говорил с запинкой, глухим голосом, выражался темно и кудряво, всё больше сравнениями, дичился даже сына, которого любил страстно.

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Берсенев Шубинӑн хыттӑн каласа хунӑ сӑмах купине шӑппӑн та уншӑн кӑштах кӳреннӗ пек пулса итлерӗ; унтан вӑл Стаховсен дачин картишне кӗчӗ; Шубин вара, чӑнах та, Чикурасов князь патне кайрӗ те ӑна чӗрене тивекен усал сӑмахсем кӑмӑллӑн каласа тултарчӗ.

Берсенев выслушал тираду Шубина молча и как будто конфузясь немножко за него; потом он вошел на двор стаховской дачи; а Шубин действительно поехал к князю Чикурасову, которому наговорил, с самым любезным видом, самых колких дерзостей.

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ӑна хӑй хыҫӗнче такам хӑвӑрттӑн та хыттӑн пусса чупни илтӗннӗ пек туйӑнса кайрӗ; Вӑл тимлӗн итлеме тытӑнчӗ…

Топот быстрых шагов почудился ему сзади, он приник ухом.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫутҫанталӑк аллинче пурнӑҫ та, вилӗм те пур, унта вилӗм те пурнӑҫ пекех хыттӑн калаҫать.

В ней и жизнь и смерть; и смерть в ней так же громко говорит, как и жизнь.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Кунта ӑна сасартӑк Соколов пӳлчӗ: — Юрӗ, Протопопов, ҫитӗ! — терӗ вӑл хыттӑн.

И вдруг Соколов взметнулся: — Слушай, Протопопов, хватит!

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ӑнлантарса пама ыйтӑр, — терӗ вӑл хыттӑн, — мӗн пирки ыйтать Заикин кӗҫен лейтенант.

Он сказал довольно громко: — Попросите уточнить, о чем спрашивает младший лейтенант Заикин.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Каланӑ вӗт-ха эп сире, Георгий Фролович! — терӗ вӑл хыттӑн.

— Я уже сказала, Георгий Фролович!

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хамӑр пӗри те — эпир саккӑррӑн — чӗнместпӗр, хыттӑн сывлама та шикленетпӗр.

Все мы — а нас было восемь — шли молча, стараясь даже не дышать громко.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Малти машинӑсен тормозӗсем хыттӑн ҫухӑрса илчӗҫ.

Заскрипели тормоза у шедших впереди машин.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сулахай ура, чӗркуҫҫинчен ҫӳлерех хыттӑн туртса ҫыхнӑскер, наҫилкке хӗрринче выртать.

Левая нога, перевязанная выше колена чем-то больно-тугим, была откинута с носилок чуть в сторону.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир яла ҫитсе килнӗ хушӑра пӗрре кӑна бомба пӑрахрӗҫ, вӑл та пулин хӑратмалла пӑрахнӑскер ҫеҫ пулчӗ: таҫтан «юнкерс» килсе тухрӗ те чӑтма ҫук хыттӑн шӑхӑрса анакан тимӗр муклашкисене ҫул ҫине тӑкса хӑварчӗ.

За время нашего пути туда и обратно была лишь одна бомбежка и то психическая: «юнкерс» сбросил на дорогу дико воющие в воздухе стальные болванки.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Лаша сасартӑк хыттӑн тулхӑрса ячӗ, унта та кунта: «Сывлӑш! Сывлӑш!» — тесе кӑшкӑрни илтӗнчӗ, темиҫе салтак ҫийӗнчех автоматсемпе тата винтовкӑсемпе самолета пеме тытӑнчӗҫ.

Дико заржала лошадь, раздались крики: «Воздух! Воздух!», несколько солдат, подняв в небо автоматы и винтовки, стреляли по самолетам.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хыттӑн ыталатӑп!

Крепко обнимаю!

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех