Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑнланмасӑр (тĕпĕ: ӑнлан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫырӑр ҫавна, — сотник ним ӑнланмасӑр хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ.

— Пишите его, — сотник пожал плечами.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫакна сехӗрленсе асӑрхарӗ Анна, асӑрхарӗ те — мӗнтен хӑраса кайнине хӑй те ӑнланмасӑр — пӗтӗм ҫан-ҫурӑмӗпе чӗтренсе илчӗ.

Анна с ужасом заметила и содрогнулась от безотчетного страха.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Юлашки вӑй-халне пухса, Хохлаков йӗнер ҫине кармашса ларчӗ, кӑкӑрӗ ыратнине туйса, хӑйне хӑй ним ӑнланмасӑр, питӗ хыттӑн хутор патнелле вӗҫтерчӗ, хуторта ҫапӑҫу пуҫланнӑ…

Напрягая последние силы, Хохлаков вскарабкался в седло и, не помня себя и только чувствуя тупую боль в груди, во весь галоп помчался в хутор, где уже шел бой…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей куҫне уҫрӗ те нимӗн ӑнланмасӑр пӑхрӗ.

Сергей открыл глаза и ничего не мог понять.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Уҫӑмлӑрах пултӑр тесе ҫапла калам: эпир вӑкӑрсемпе турттарса килнӗ турбина ӗҫлесе вӑй парать, ҫав вӑя, калӑпӑр, ӑнланмасӑр тыткаласан, вӑл пӗр самантрах пӗтӗм станицӑна ҫунтарса яма пултарать.

Для наглядности скажу: та турбина, какую мы на быках привезли, будет вырабатывать такую силу, что ежели, допустим, без ума с нею обращаться, то она может всю станицу вмиг сжечь.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑй куҫне ӗненмесӗр, нимӗн те ӑнланмасӑр, вӑл шухӑша кайса ларакан Ванюша ҫине пӑхса илчӗ те утса мар, чупсах машина ҫине ларчӗ.

Еще не веря своим глазам и ничего не соображая, Сергей подбежал к машине где сидел задумавшийся Ванюша и быстро сел.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Мӗншӗн апла ыйтнине ӑнланмасӑр, Еременко нимӗн те чӗнмерӗ.

Еременко, не понимая, почему его об этом спрашивают, молчал.

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лена, Сергей ҫине ним ӑнланмасӑр пӑхса, именерех кулса илчӗ.

Лена непонимающе смотрела на Сергея и смущенно улыбалась.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Мӗншӗн ун пек? — ӑнланмасӑр мӑкӑртатрӗ Чубатый.

— На что так-то? — нерешительно проговорил Чубатый.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— «Эпӗ ӑҫтан пӗлем», — тет Анфиса, мӗншӗн ыйтнине ӑнланмасӑр.

 — «А я откуда знаю», — отвечает Анфиса, не понимая, зачем ей понадобилось это знать.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ниловна, вӑл мӗншӗн савӑннине ӑнланмасӑр, ун ҫине хурлӑхлӑн пӑхса тӑрать.

Ниловна с тоской смотрела на сына.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Усть-Невински патне ҫитерехпе анчах Ҫемен куҫне уҫрӗ, хӑй ӑҫтине те, хӑйне мӗн пулнине те ӑнланмасӑр, вӑл кӑвак пӗлӗте курчӗ, ҫав пӗлӗт ҫинче, кӑвак хут ҫине ӳкернӗ ӳкерчӗк пек, макӑракан Анфиса сӑнне палласа илчӗ…

Только вблизи Усть-Невинской Семен открыл глаза и, не понимая, где он и что с ним, увидел синее небо и на его фоне, как рисунок на синей бумаге, лицо Анфисы, залитое слезами…

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анфиса пуҫне ҫӗклерӗ, ним ӑнланмасӑр Ҫемен ҫине хӑраса пӑхрӗ.

Анфиса подняла голову и, еще ничего не понимая, испуганно посмотрела на Семена.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Дорофей Сергей ҫине ним ӑнланмасӑр пӑхса илчӗ, анчах ыйтса-туса тӑмарӗ, дежурнӑя чӗнме кайрӗ.

Дорофей непонимающе посмотрел на Сергея, но ни о чем не стал спрашивать и пошел звать дежурную.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Рубцов-Емницкий тухса кайрӗ, ӗҫлесе ларакансем ним ӑнланмасӑр пӗр-пӗрин ҫине кӑн-кан пӑхкаласа илчӗҫ, главнӑй бухгалтер ҫине сӑмах чӗнмесӗр тинкерсе пӑхрӗҫ, лешӗ ерипен: «Н-да, юлташсем, куратӑп эпӗ…» — терӗ.

И Рубцов-Емницкий исчез, служащие непонимающе переглянулись, а потом молча посмотрели на главного бухгалтера, который негромко сказал: «Н-да, товарищи, это, я вижу, что-то такое…»

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Рубцов-Емницкий тутине кулнӑ пек чалӑштарса илчӗ, анчах вырӑнтан сикмерӗ, Тимофей Ильич нимӗн ӑнланмасӑр чышкисемпе куҫне сӗркелерӗ.

Рубцов-Емницкий криво улыбнулся и не двинулся с места, а Тимофей Ильич, протирая кулаками глаза, не мог ничего понять.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эпӗ районта мӗн тӑвӑп вара? — мӗншӗн калаҫу пуҫланнине уҫҫӑн ӑнланмасӑр ыйтрӗ Сергей.

— Что же я буду делать в районе? — спросил Сергей, еще толком не понимая, к чему затеян этот разговор.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ирӗксӗртен тенӗ пек, мӗнлине хӑй те ӑнланмасӑр, йӗкӗтсем хушшипе хӗсӗнкелесе, тимӗрҫӗ Оксана патне тухрӗ те унпа юнашар тӑчӗ:

Как будто невольно, сам не понимая как, протерся кузнец сквозь толпу и стал около нее.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӗҫӗмсӗр ҫапӑҫӑва пула салтаксем пурте халтан кайнӑ, хӑранине пула тискерленнӗ; вӗсем таса мар, салхуллӑ, тар шӑрши, ҫӗр шӑрши тата юнпа тӗрле ҫӗрӗк шӑрши ҫапнӑскерсем, хӑйсен тӗттӗм шӑтӑкӗсенче шукаласа ҫӳреҫҫӗ, хӑйсем мӗн тунине ӑнланмасӑр, хӑнӑхнине пула ҫеҫ темскер аппаланаҫҫӗ, кашни секундрах хӑйсен пуҫӗ тӑрринче кӗрлеме, кӗмсӗртетме пуҫласса кӗтсе, сехӗрленсех таврари шӑплӑха итлеҫҫӗ…

Все солдаты обессилели от бесконечных боев, одичали от страха; грязные, унылые, пропахшие потом, землей, кровью и разной гнилью, ползают они по своим темным норам, что-то делают по привычке, не понимая существа дела, и с ужасом прислушиваются к тишине, каждую секунду ожидая гула и грохота над собой…

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Сергей, старике мӗншӗн ҫавӑн пек савӑнӑҫлӑ пулса тӑнине ҫаплах ӑнланмасӑр шухӑшларӗ: «Стефан Петрович та хытса тӑмасть пулсан, кунта эпӗ темскере шута илмен…»

А Сергей, еще не понимая, отчего старику стало так весело, подумал: «Если Стефан Петрович не скупится, значит, тут я что-то не учел…»

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех