Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашласа (тĕпĕ: ачашла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсир Кавӗрлепе мирлешӗр, — пурте ачашласа шӑлчӗҫ Ҫинук пуҫне.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑт унпа вылянӑ пулӑттӑм, макӑрма тытӑнсан ачашласа лӑплантарнӑ пулӑттӑм, вӑл кулнӑ чух эпӗ те кӑлтӑртатса кулӑттӑм.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑл ура ҫине тӑчӗ, мана ыталарӗ те пуҫран ачашласа илчӗ.

Он встал, обнял меня и погладил по голове.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Аппӑшӗ ӑна чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн хӑй патне кабинета чӗнсе илнӗ те, малтан ачашласа (ку Катяна яланах хӑратнӑ) Аркадирен хӑйне асӑрханарах тытма хушнӑ, тата тӑван мӑнаппӑшӗ те, килти ытти ҫынсем те асӑрханӑ япаларан, Аркадипе пӗччен ҫӗре кайса ҫӳрессинчен пӑрӑнма канашланӑ.

Сестра ее тотчас после чаю позвала ее к себе в кабинет и, предварительно приласкав ее, что всегда немного пугало Катю, посоветовала ей быть осторожней в своем поведении с Аркадием, а особенно избегать уединенных бесед с ним, будто бы замеченных и теткой, и всем домом.

XXVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

«Ятлама та ҫук ӑна, — тетчӗ вӑл, — ачашласа та ҫавӑраймастӑн».

«И наказать ее нельзя, — говаривала она мне, — и на ласку она не поддается».

VIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Анчах вӑл мана кулленхи сивӗ туйӑмӗпе те пулин ачашласа илмерӗ.

Но он даже не поласкал меня своей вседневною, холодною лаской.

XVIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Юр вӗсене мӗнле ачашласа чӗркенӗ, мулкач тирӗнчен ҫӗлетнӗ тӑлӑп тӑхӑнтартнӑ тейӗн.

Как мягко укутал их снег — будто в заячьи шубки оделись.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Хам сӑмахсемпе ӑшӑтам, ачашласа илем, тен, унӑн чӗринче ытла сивӗ пулмӗ», тесе шухӑшларӗ пулӗ.

«Дай, — подумала, — согрею его словом, приласкаю, может быть не так холодно у него на душе станет».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна йынӑшакан Витькӑна ачашласа илчӗ.

Василиса Прокофьевна потрогала рукой застонавшего Витьку.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл ачине ӗмӗртет, ӑна хыттӑн ачашласа йӑпатать.

Она совала в рот ребенку грудь и громко, одеревеневшим голосом баюкала:

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Смирька Зорькӑна тытрӗ, Хури ҫинчен куҫ илмесӗр йытта ачашласа тӑчӗ.

Смирька взял Зорьку, стал ее оглаживать, не спуская глаз с Черного.

Хӑрушлӑха ҫӗнтерни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Васька унӑн аллине ачашласа вӑтанчӑклӑн калаҫма пуҫларӗ.

Васька погладил ее руку я, заикнувшись, смущенно проговорил:

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл хӑй ҫумне лӑпчӑннӑ ватӑ хӗрарӑма пуҫӗнчен ачашласа илчӗ.

Она погладила голову прильнувшей к ней старой женщины.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Зимин ун ҫинчен хӑйӗн ачашласа пӑхакан куҫӗсене илмерӗ.

Зимин не сводил с нее мягко светящихся глаз.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя унӑн аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ, ҫак вӑхӑтра вӑл ача кӑмӑллӑ пулнипе, Зимин ӑна хӑй ҫумнерех ҫывхартса ачашласа илчӗ.

Катя крепко сжала ему руку, и в этом ее порыве было столько непосредственного и наивного, что Зимин привлек к себе ее голову и погладил.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑй ман улмана аллипе тӗкӗнме именсе куҫӗпе ачашласа ҫаврӑнчӗ.

Она не решилась потрогать яблоко руками, просто стояла и нежно смотрела на него.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Анчах ку ӗмӗте манас марччӗ-ха, чӗрен чи улах кӗтесӗнче ачашласа усрасчӗ…

Но когда вырасту, всё равно посажу много-много слив.

Слива вӑрри // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 79–83 с.

— Ну, ху пӗлтӗр хӗлле ачашласа ҫӳренӗ шӑпчӑк пеккине, эппин…

— Ну, соловья, что прошлой зимой носил…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫиллентертӗм-и эп сана? — терӗ вӑл ачашласа.

Огорчила я тебя? — сказала она ласково.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Андрей ӑна хырӑмӗнчен ачашласа илчӗ.

Андрей погладил его по животу.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех