Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулмарӗ (тĕпĕ: пул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вакӑ патӗнче оляпка пулмарӗ.

У проруби оляпки не было.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Ирхине пӗчӗк чашӑкра сӗт те ҫӑкӑр та пулмарӗ.

Однако утром молоко оказалось выпитым и хлеб съеденным.

Музыка // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Пик ҫаран ҫинче те шӑшисене тӗл пулмарӗ.

Мышей в кустах Пик не встретил.

Хӳри курӑнмасть, ҫӑмӗ палӑрмасть // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Анчах вӑл йӑмӑкне итлесшӗн пулмарӗ.

Но мальчик не хотел слушать.

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Тӑмана пӗр урипе мулкача, тепӗр урипе юса ярса та тытрӗ, мулкач ҫине кам утланса ларнине пӑхса тӑма та вӑхӑт пулмарӗ унӑн.

Одной лапой в зайчишку, а другой-то в горностая: некогда ей было разглядывать, кто на зайчишке верхом сидит.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

«Эх, мӗншӗн вӗлертӗм-ха эпӗ кӑвакал амине! Акӑ унсӑр аҫи те пурӑнасшӑн пулмарӗ!» тесе шутларӗ ача.

Мальчик подумал: «Ах, зачем я убил уточку! Вот и селезень не захотел жить без неё».

Пӗр ача ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Пӗр ҫамрӑк сунарҫӑ ҫеҫ, тем парсан та, хура тилӗрен уйрӑласшӑн пулмарӗ.

Один только молодой зверолов ни за что не хотел отстать от неё.

Хура тилӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 19–20 с.

Катьӑн урисем йывӑрланса ҫитрӗҫ, тутисем ҫыпҫӑнса ларчӗҫ те уҫӑлмарӗҫ, «Сывпул» тесе те каласшӑн пулмарӗ вӑл.

Ноги Кати отяжелели, и губы точно срослись-не разжимались, не хотели сказать: «Прощай».

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ун пирки Зимина каласа парасшӑн пултӑм, вӑл итлесшӗн те пулмарӗ.

 — Заикнулся я об этом Зимину, а он и слушать не хочет.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑрман хӗррине ҫитсен, Федя каччӑсемпе хӗрсем патне каясшӑн пулмарӗ.

Дойдя до опушки леса, Федя раздумал итти к парням и девушкам.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унтан вӑл ташлакансемпе вылякансем патне, юрлакансем патне миҫе хутчен пычӗ пуль, пурпӗрех усси пулмарӗ.

По нескольку раз ходил он туда, где танцевали, играли, пели, — и все безрезультатно.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Мӗн кӑна тумарӑм пулӗ: ҫывӑрнӑ чух турӑ шывӗпе сирпӗтсе пӑхрӑм, пӗррехинче юмӑҫ та пӑхтартӑм — пирӗн кунта Агафья ятлӑ пӗр карчӑк пур, — курӑкпа та, чӗлхепе те вӗрсе тӳрлетекенскер, ҫук, нимӗн те усси пулмарӗ.

Чего только не делала: и святой водой спящую кропила, в другой раз бабку привела — есть тут у нас одна, Агафья, травами лечит и наговорами, — а толку никакого.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Секретарӗн сире валли ҫын пулмарӗ, теес-и? —

У секретаря, мол, для вас человека не нашлось, да?

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унта та шуйханчӑк чунӑма лӑплантарасси пулмарӗ.

Но так и не успокоился.

Хӳреллӗ дневник // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 46,49 с.

Унччен те пулмарӗ — чул пек ӳксе шыва чӑмрӗ.

Стремительно поднялась в небо, а потом камнем врезалась в воду.

Аптраман кӑвакалсем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 34,36,40 с.

Пиратла выляма пирӗн хӗҫ-пӑшал пулмарӗ.

Но у нас не было оружия играть в пираты.

Хӑрушсӑрлӑх вӗрентӗвӗ // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 6 с.

Унччен те пулмарӗ: — Ва-а-аҫ-кӑ-ӑ-ӑ! Ваҫкӑ те-е-еп! — тени хӑлхана пырса кӗчӗ.

Вдруг до меня донеслось: — Васька-а! Васька, говорю!

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Унччен те пулмарӗ, пӗр купа чӑнкӑл-чанкӑл ача сӑрса илчӗ пире.

Откуда ни возьмись, нас окружила толпа звонкоголосых ребятишек.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Унччен те пулмарӗ: — Ҫара тихасем! — тесе ҫухӑрса ячӗ пӗри кӳршӗ ял йыттисем илтмелле.

— Голые жеребцы! — закричал вдруг один из ребят так, что его наверняка услышали собаки в соседней деревне.

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

Урӑх ҫур сӑмах та кирлӗ пулмарӗ.

Слов больше не понадобилось.

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех