Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Чирӗ (тĕпĕ: чир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр кунрах ӑна халер чирӗ пӗтерсе хучӗ.

В един день холера порешила.

Маша // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 167–168 с.

Нумай пулмастчӗ-ха, вӑл хӑй «ача чирӗ» тесе кулатчӗ, халь акӑ ҫак хӑйнех пӑшӑрхантара пуҫларӗ; вӑрман тӑрӑх кӑна мар, пӗчӗк вӗтлӗх те партизансемпе тулса ларнӑн туйӑнать ӑна, ирӗксӗрех сыхланса тӑмалла ҫав.

То, что еще совсем недавно он высмеивал, называя «детской болезнью», начинало захватывать и его: не только лесные массивы, но и каждая рощица невольно в мыслях ассоциировалась с партизанами и заставляла настораживаться.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чирӗ сипленмиех шала кайман…

Болезнь еще не ушла глубоко.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

— Мӗн чирӗ пултӑр унта!

— Какая там хворость!

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ ун чирӗ ҫинчен пӗлнӗ-и?

— Ты знала о его болезни?

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫӗнӗрен тӑн ҫухалса килнине вӑл чирӗ ҫӑмӑлланнӑ майлӑрах йышӑнчӗ, унтан манӑҫулӑхӑн ҫара тӗтринелле путнӑ май, ҫак пӗтӗм ҫухӑрашуллӑ, шӑв-шавлӑ тӗнчерен уйрӑлса пырса, тинех хӑйне хӑй лӑпланнӑн куҫӗсене хупрӗ…

И успокоенно закрыл глаза, как облегчение принимая беспамятство, погружаясь в густую темноту забытья, уходя от всего этого крикливого, шумного мира…

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, пулас вӗсен кунта кӑвакалсем — халах пӗрине нимле укҫана хӗрхенмесӗр туянаттӑмччӗ е вӑрлаттӑмччӗ те. Вара ман ӗҫсем юсанас енне кайӗччӗҫ. Атту ытлашши хаярланса пырать ку мур чирӗ!

Ну, будь у них тут утки — зараз же купил бы одну, никаких денег не жалеючи, либо украл бы, и пошли бы мои дела на поправку, а то уж дюже моя болезня разыгрывается!

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий унран вӑл мӗншӗн пӗр порошокне ҫӑтса ыттисене юр ҫине пӑрахса таптани ҫинчен ыйтсан, — Прохор ҫакна сывалас килнӗрен мар, чирӗ шала каясран ҫеҫ тунине ӑнлантарчӗ, мӗншӗн тесен кун пек чух, хӑйне татах ҫӗнӗрен тӗрӗслес-тӗк, чаҫе ярасран пӑрӑнса юлма ҫӑмӑлтарах пулать иккен.

И на вопрос Григория, почему он, выпив один порошок, остальные уничтожает, старательно затаптывая в снег, Прохор объяснил это тем, что хочет не излечиться, а только заглушить болезнь, так как при этом условии, в случае переосвидетельствования, ему будет легче уклониться от посылки в часть.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапӑҫусемпе тиф чирӗ йӑлтах хавшатса ҫитернӗ, хӑй йышӗнче виҫҫӗ тӑваттӑмӗш пайне ҫухатнӑ Добровольчески ҫар ҫӗнтерӳсемпе хавхаланса кайнӑ Хӗрлӗ Ҫар хӑватлӑн хӗснине хирӗҫ тӑма пачах вӑйсӑрланса ҫитнӗ.

Обескровленная боями и тифом, потерявшая три четверти состава, Добровольческая армия была не в силах одна противостоять напору окрыленной успехами Красной Армии.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ура чирӗ мар пулсанах эпӗ вӗсене тӑшманпа мӗнле ҫапӑҫмаллине кӑтартса параттӑмччӗ!

Кабы не моя ножная хворость — я бы им показал, как надо с неприятелем сражаться!

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чирӗ ман ерекенскер, хвершӑл каларӗ, ун ҫинчен хам та илтнӗ эпӗ.

Болезня моя прилипчивая, фершал сказал, да я и сама про нее слыхала.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Станицӑна кайиччен эпӗ хамӑн намӑс чирӗ пулсан, сывалӑп пуль тесе шутланӑччӗ.

— Я думала, как ишо в станицу не ходила, ежли это у меня дурная болезня — буду лечиться.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Манӑн — намӑс чирӗ

У меня — дурная болезня…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кунта… такамӑн аслӑрах-ха чирӗ!.. — хальхинче шӑл витӗр сӑрӑхтарса мӑкӑртатрӗ те казак Аксиньйӑна сасартӑк ҫӑмӑллӑн ҫӳлелле ҫӗклерӗ.

— Это… чья болезня старше!.. — уже сквозь зубы бормотнул казак и вдруг легко приподнял Аксинью.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сӗтел ҫине сарлака туталлӑ, лаптак шӑллӑ, питне чечче чирӗ шатралатса пӗтернӗ сердобец теветкеллӗн сиксе хӑпарчӗ, янӑравлӑн кӑшкӑрса ячӗ:

А на стол молодо вскочил один из сердобцев, длинноротый и плоскозубый, с изъеденным оспою лицом, зычно крикнул:

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Бунчук чирӗ вӗсене ытла та ҫывӑххӑн тӑванлатса ячӗ.

Болезнь Бунчука странно сроднила их.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем ҫӗр питне чечче чирӗ вӗтӗ-вӗтӗ шатрасемпе тӗрлесе кайнӑ пек курӑнса выртаҫҫӗ.

Густой засев чуть подсохших крохотных ямочек — будто оспа изрябила ее.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Иккӗшӗнчен пӗри, — шухӑшларӗ Сергей, — Бойченко чирлӗ Федор Лукиче лайӑхах юсанма кирлине пӗлсе, манпа ҫав калаҫӑва пуҫланӑ-и е пирӗн калаҫу — хӑйне, чирӗ — хӑйне пулӗ, пирӗн калаҫупа ҫыхӑнса тӑмасть те пулӗ».

«Одно из двух, — думал Сергей, — либо Бойченко знал, что заболевшему Федору Лукичу нужно длительное лечение, а потому и говорил мне, либо разговор наш — сам по себе, и болезнь не имеет к нему никакого отношения».

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Халӗ, акӑ, юррӑн ҫав сыпӑкӗ, нимрен ытларах унӑн юлашки сӑмахӗ: «По-коо-о-р-ны-ы-ы-ы» тени пуҫӑма шӑвӑнса тухсанах, — ҫӑварӑм карӑлса каять, анасланипе янах шӑммисем чӗтреме пуҫлаҫҫӗ, нерв чирӗ пулас пулать ку япала.

А когда в уме встает эта фраза, особенно конец: «По-коо-о-р-ны-ы-ы…» — челюсти мне судорожно сводит зевота, нервная по всей вероятности.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лере, ҫапӑҫусем пулса иртнӗ вырӑнсенче, ҫӗрӗн ӑмӑрлӑ тӳремлӗхне снарядсем шатра чирӗ пек шӑтӑк-путӑклантарса хӑварнӑ; унта этем юнӗшӗн тунсӑхласа, чугунпа хурҫӑ катӑкӗсем тутӑхса выртаҫҫӗ.

Там, где шли бои, хмурое лицо земли оспой взрыли снаряды: ржавели в ней, тоскуя по человеческой крови, осколки чугуна и стали.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех