Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантрах (тĕпĕ: самант) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Женьӑн куҫҫулӗ ҫав самантрах типрӗ.

У Жени разом высохли слезы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Бандитпа эстонец хыҫалти ларкӑч ҫине вырнаҫрӗҫ, ҫав самантрах вӗсен машини патне тепӗр икӗ джип пырса чарӑнчӗ.

Бандит и эстонец сели на задние места, затем к «Мерседесу» присоединились еще два джипа,

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Унсӑрӑн ҫак самантрах милици ҫитсе кӗретчӗ.

а то бы сейчас здесь уже была милиция.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хӑранипе куҫне чарса пӑрахнӑ ула кушак вӗсен ури айнех кӗрсе тарчӗ те самантрах Женя рюкзакӗ ҫине улӑхса кайрӗ, кӗҫех ун хулпуҫҫийӗ ҫине хӑпарса мӗскӗннӗн мяуклатса илчӗ.

Трехцветная кошка с выпученными от ужаса глазами кинулась ребятам под ноги, вскарабкалась прямо на Женю, мгновение повисела на ее рюкзаке, затем вдруг оказалась у нее на плече и жалобно мяукнула.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ҫав самантрах халӑх ушкӑнӗ урамӑн тепӗр енчи ҫурт тӗлӗнче чарӑнчӗ.

Но как раз в этот миг шествие остановилось против дома на той стороне улицы.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мадам Коган упӑшкипе ачисене малти пӳлӗмсене кӗртсе пытарнӑ вӑхӑтра юрӑ сасси кашни самантрах ӳссе ҫывхарса килет.

Пока Мадам Коган рассовывала детей и мужа по дальним комнатам, пение за окном росло и приближалось с каждым шагом.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах ҫав самантрах хӑвӑрт та пӗр харӑс икӗ хӗҫ ялтӑртатрӗҫ.

Но в тот же миг — резко и одновременно — блеснули две шашки.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петяшӑн пӗр минут иртесси те вӑхӑт питӗ нумая тӑсӑлнӑ пек туйӑнать, анчах ҫав самантрах хыҫалти алӑкран хӗрелсе кайнӑ, тарланӑ, пурпа вараланнӑ пиншак тӑхӑннӑ ҫын чупса тухрӗ.

Через минуту, показавшуюся Пете часом, из двери черного хода выскочил красный, потный человек без пальто, в пиджаке, испачканном мелом.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав самантрах вутсем ялтӑртатрӗҫ, вара пӗрин хыҫҫӑн тепри виҫӗ хутчен револьвертан пени илтӗнчӗ.

В тот же миг сверкнули огоньки, и раздались подряд три револьверных выстрела.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав самантрах хӑлхасем янӑраса кайрӗҫ.

И в тот же миг зазвенело в ушах.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав самантрах ҫул ҫинче аллине карабин тытнӑ утлӑ стражник килсе тухрӗ.

Одновременно с этим на дороге показался конный стражник с карабином в руках.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑлька ҫывӑрмасть-ши, тесе шухӑшлани те ҫав самантрах йӑмрӗ.

и слабая надежда, что Валька, может быть, спит, пропала в это мгновение.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантрах ҫывӑрса кайнӑ вара эпӗ, тахӑшӗ чӗрне вӗҫҫӗн утса пырса, ҫав кун мӗн-мӗн пулса иртни ҫине хулӑн та питӗ одеялпа витнӗ пекех туйӑнчӗ.

И я мгновенно уснул, точно кто-то подошёл на цыпочках и недолго думая набросил на всё, что произошло в этот день, тёмное, плотное одеяло.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах Варя, телейсӗр Варя, пӗр самантрах асӑма килчӗ те — ҫырӑвӑм лӑштах алӑран тухса ӳкрӗ, хут листисем сапаланчӗҫ.

Но Варя, несчастная Варя мигом представилась мне — и письмо выпало из рук, листочки разлетелись.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ пӗр чӳрече ҫуталса кайрӗ, унтан тепри, самантрах пӗтӗм Мускав ялкӑшма тапратрӗ.

Вот вспыхнуло одно окно, потом другое, и засветилась вся Москва.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Саня ман кукамая пӗр самантрах тулса ҫитнӗ пӗчӗк перронри шавлӑ ушкӑнсенчен сыхла-сыхла ал вӗҫҫӗн ҫавӑтса килет…

бабушка, которую Саня почтительно ведёт под руку, оберегая от шумной толпы, сразу заполнившей небольшой перрон…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак самантрах таҫта хыҫалта, пиртен инҫетре тӑтӑшах шаплатакан типӗ сасӑсем илтӗнчӗҫ, резина хӑмпӑсем шаплатса ҫурӑлаҫҫӗ темелле.

В ту же минуту, где-то далеко позади себя, я расслышала частые сухие звуки, как будто лопались резиновые пузыри.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӑрӑ ача, вут та пӑрӑҫ, кашни самантрах тар пек хыпса ҫӗкленме хатӗрскер, вӑл манӑн авторитета нумайччен йышӑнмарӗ.

Порывистый, живой, готовый каждую секунду вспыхнуть, взорваться, он долго не хотел признавать моего авторитета.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Петя: нимӗн те пӗлместӗп, терӗ, ӑна больницӑна кӗртмен иккен, анчах ҫав самантрах ҫавӑн пекех тепӗр пӗчӗкҫӗ чипер майра тухрӗ те, вӑл та, пӑшӑрханса: — Ну, мӗнле? — тесе ыйтрӗ.

Он отвечал, что ничего не знает и что его не пустили, но в эту минуту выбежала ещё одна такая же маленькая, изящная женщина и тоже спросила с волнением: — Ну что?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр сӑмахпа каласан, вӑл мана пӗр май йӗрлесе ҫӳренине пула темле чире те кая пуҫларӑм эпӗ: куҫа хупса ҫеҫ илеттӗм те пӗр самантрах ман умма тухса тӑратчӗ, сӑрка пальтӑвӗпе, ҫемҫе шӗлепкепе, шӗлепкине вара мана пула ҫеҫ тӑхӑнать — ун ҫинчен вӑл хӑех мана каласа пачӗ.

Словом, он занимал так много места в моей жизни, что в конце концов у меня началась какая-то болезнь: стоило мне закрыть глаза, как он мигом появлялся передо мной в новом сером пальто и в мягкой шляпе, которую он стал носить ради меня, — он сам однажды сказал мне об этом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех