Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тарчӗ (тĕпĕ: тар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чупса кӗретӗп унӑн кабинетне, вӑл татах тухса тарчӗ.

Прибегаю к нему в кабинет, а он опять — шмыг мимо, и след простыл.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Тухса тарчӗ, — терӗ Катя кӳренсе.

— Улепетнул, — с досадой вырвалось у Кати.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӑна ҫисе ячӗ, пуҫне ҫӗклесе пӑхкаларӗ те тапӑран тухса тарчӗ.

Приманку съел, ещё рыльце поднял и марш из мышеловки.

Шӑши патши // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ҫывӑракан Сергей патне палатӑна темиҫе хут та кӗрсе тухрӗ, ун ҫине пӗр сассӑр пӑха-пӑха тӑчӗ, вара, йӗрсе ярасран хӑраса, кашнинчех каялла тарчӗ.

Несколько раз ходила в палату к спящему Сергею, молча смотрела на него и, боясь расплакаться, убегала.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Воскресниксем пирки калаҫрӗ хӑй, штабӗпе супрӗ, хӑй вара пӑрахрӗ те тарчӗ», — тейӗҫ ачасем.

«Ребята скажут: «Заварил, кашу с воскресником, штабом, а сам… в кусты».

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл темле чарусӑр тӗве майлӑ мӗкӗл-мекӗл сиккелесе тата хытӑрах тарчӗ.

Он еще больше убыстрил бег, перейдя на какой-то разнузданный верблюжий галоп.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, йывӑр килчӗ те, кунтан тухса тарчӗ.

Он, как туго пришлось, драпанул отсюда.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Апла пулсан мӗншӗн батарея тарчӗ?

— А почему батарея смоталась?

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сердобсксен роти вара Ягодин хуторӗ патӗнчи малтанхи ҫапӑҫурах повстанецсен атакине хирӗҫ тӑма хал ҫитереймерӗ; юланутлӑ казаксем ыткӑнса килнине асӑрхаса, окопсене пӑрахса тарчӗ.

А рота сердобцев в первом же бою под хутором Ягодинским не выдержала повстанческой конной атаки; завидя казачью лаву, бросила окопы.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫырмаран упаленсе хӑпарма тытӑнтӑм та, халӗ те астӑватӑп, сӑмса айӗнченех темӗнле кайӑк пӑрр! вӗҫсе тухса тарчӗ.

Из оврага стал выползать, помню, как шарахнет у меня из-под носа какая-то птица.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑрахса тарчӗ пире пехота…

А пехота бросила нас…

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ура айӗнчен шашка тухса тарчӗ.

Из-под ног скользнула норка.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хамӑн Митькӑна ҫын тӑвас тесе шутланӑччӗ, офицера вӗрентӗр тенӗччӗ, вӑл ав чиркӳ шкулне те пӗтереймерӗ, иккӗмӗш хӗлтех пӑрахса тарчӗ.

— Я своего Митьку думал в люди вывесть, хотел, чтоб на офицера учился, а он и приходской не кончил, убег на вторую зиму.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ну, каларӑн, пичче!.. — Дуняшка хӑйне чӗпӗтесрен вӗҫерӗнсе тарчӗ те, аяккарах пӑрӑнса, Григоринни майлах чӑлт шурӑ шӑлӗсене йӑлкӑштарса кулса тӑчӗ.

— Ну, уж ты, братушка!.. — Дуняшка увернулась от щипка и, сияя таким же, как у Григория, белозубым оскалом улыбки, отошла.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тарчӗ сан масар шӑтӑкӗнчен шӑвӑнса тухнӑ аҫтаха…

Ихтизавр твой допотопный сбежал…

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

 — Тарчӗ, эсрел!

— Сбежал, проклятый!

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Канала чавнӑ тата электролини тунӑ чухнехи йӗркепех кашни станица уйрӑм сӗтел тавра ларчӗ, калас пулать, кашни станицӑн — хӑйӗн «участок», Марьяновскинчен килнисене анчах хисеплӗ вырӑн пачӗҫ, вӗсемпе Бойченко, Кондратьевпа арӑмӗ, Сергейпе Ирина (пурте курччӑр, ав епле унӑн арӑмӗ), Рагулин хайӗн Савишнипе, Тимофей Ильич Ниловнӑпа, Прохор Ненашев, Виктор Грачев ларчӗҫ, — Виктор хӑйпе юнашар Соньӑна та лартасшӑн пулчӗ, анчах лешӗ вӑтанса устьневинскисем ларакан сӗтел патне тарчӗ.

Как повелось на рытье канала, на сооружении электролинии, так было и за столами: что ни станица, то отдельный стол, так сказать — «свой участок», и только марьяновцев посадили на почетном месте, а с ними сели Бойченко, Кондратьев с женой, Сергей с Ириной (пусть, мол, все люди посмотрят, какая у него жена), Рагулин со своей Савишной, Тимофей Ильич с Ниловной, Прохор Ненашев, Виктор Грачев, — он хотел посадить возле себя и Соню, но та покраснела и убежала к усть-невинскому столу.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Пӗр икӗ сехет вӗренес тетчӗ, ҫук — тарчӗ… хуса ҫитес пулать…»

— Условились же час или два позаниматься, так нет же — опять убежала… придется догонять…»

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Савва хӑйпе юнашар ларакан чӗрӗ куҫлӑ хӗре ыталама та тӑнӑччӗ, анчах лешӗ вӗҫерӗнсе кула-кула кухньӑна тарчӗ.

Савва даже попробовал обнять быстроглазую девушку, свою соседку, но та вырвалась и убежала на кухню.

XIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӗре шӑм-шаклӑ ланд-штурмист ҫур ҫухрӑма яхӑн ӑна ҫурӑмӗ ҫинче ҫӗклесе кайрӗ; Мишка тӑна кӗрсе ҫитрӗ те, ӑша юн капланса тулнипе антӑхса кайнӑскер, меллӗреххӗн сывлӑш ҫавӑрма пикенчӗ, унтан, мӗн пур вӑйне пухса, ытлашши мекеҫленмесӗрех нимӗҫ ҫурӑмӗ ҫинчен вӗҫерӗнсе тарчӗ.

С полверсты его тащил на себе плотный ландштурмист; Мишка очнулся, почувствовал, что захлебывается кровью, передохнул и, собравшись с силами, без особого труда сорвался со спины немца.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех