Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсене (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӑпӑрккасемпе вӗтӗр!.. — тилӗрсе кайнипе куҫӗсене чалӑштарса кӑшкӑрчӗ те Григорий утне чи малтан хӑйсен хуторӗсем хыҫӗнчен ячӗ.

Пори плетями!.. — скосив глаза от бешенства, крикнул Григорий и первый выпустил коня вдогонку хуторянам.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя иксӗмӗр те ҫылӑха кӗрсе пӑхӑпӑр?.. — кулакан куҫӗсене хӗстерсе, мӑйӑхӗпе Аксинья мӑйне кӑтӑклантарса пӑшӑлтатрӗ казак.

Давай и мы грех поимеем?.. — сузив смеющиеся глаза, щекоча шею Аксинье усами, шептал казак.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫирӗк айӗнчи сулхӑнра выртакан иккӗмӗш взвод казакӗсем, вӗсене курса, карчӗсене аяккарах шутарса хучӗҫ, куҫӗсене ӑнланнӑ пек хӗстеркелесе, кулкаласа тата ассӑн сывланҫи туса, калаҫма пӑрахрӗҫ.

Казаки второго взвода, лежавшие под кустом ольшаника в холодке, завидя их, отложили карты, смолкли, понимающе перемигиваясь, посмеиваясь и притворно вздыхая.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ыйхӑсӑр аптранипе шывланакан тӑртанчӑк куҫӗсене хӗстерсе, вӑл хумханса ларакан йывӑҫсен тӑлпаланчӑк йӑмӑх ҫутӑ ҫулҫисене, ҫил шӑртлантарнӑ шурӑ ҫилхеллӗ пӗлӗтсене иккӗленсе сӑнарӗ, вӑрман кашласа шавланине итлекелерӗ, ҫӗрпӳртсем патӗнчен иртсе, Аникушкӑна шырама кайрӗ.

Щуря слезящиеся, опухшие от бессонницы глаза, недоверчиво оглядел взлохмаченную, ослепительно яркую листву колеблющихся деревьев, вздыбленные ветром белогривые облака, послушал ропщущий лесной шум и пошел мимо землянок разыскивать Аникушку.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кушакӗ ҫавӑнтах хӑйӗн тӳшекӗ ҫине кайса выртрӗ те куҫӗсене хупрӗ.

Кот покорно лег на свой матрасик и закрыл глаза.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӑл ӗмӗтленнӗ чухнехи евӗр йӑвашшӑн йӑл кулчӗ, куҫӗсене ҫаплах Константин ҫинчен илмерӗ: ҫав асран кайми ҫулсенчен пуҫласа, Мажаров ӑна канӑҫсӑр каҫсене, вут-кӑвар ялкӑшнине, чан ҫапса йынӑшнине аса илтерчӗ.

Он улыбнулся с мечтательной ласковостью и все не отрывал глаз от Константина: будто шагнув из тех незабываемых лет, тот вернул его к далеким тревожным ночам, грозовым сполохам, к стонам набата.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Аникей патнех ҫитрӗ те сасартӑк кулма чарӑнчӗ, сивӗрех хура куҫӗсене Аникей ҫине ҫӗклесе, ҫамкине пӗркелентерсе, сулахай куҫне хӗсрӗ.

Приблизившись к нему вплотную, она вдруг перестала улыбаться, подняла на Лузгина строгие темные глаза и, нахмурившись, прижмурила левый глаз.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мӗн шуйттанӗ! — вӑл куҫӗсене чышкипе сӑтӑркаласа илчӗ, анчах ҫутӑ ҫаплах ҫухалмарӗ.

«Что за дьявольщина! — Он протер кулаками глаза, но огонь не пропал.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней хутран-ситрен хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхнӑ та куҫӗсене хуплакан куҫҫуль витӗр чечеклӗ кашемир тутӑр ҫыхнӑ ӑрӑмӗпе хӑйӗн ачисене курнӑ, вӗсем пӗр утӑм юлмасӑр трактор хыҫҫӑн пынӑ.

Изредка оглядываясь, Корней видел сквозь застилавшие глаза слезы цветистый кашемировый платок жены, своих ребятишек, что ни на шаг не отставали от трактора.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл тутисене чӑмӑртаса, куҫӗсене хӗссе ответ кӗтнинчен Корней ӑнланнӑ: обком секретарӗ ҫак калаҫӑва темӗнле ӑрасна хак парать пулмалла.

И по тому, как он, сжав губы, напряженно щурясь, ждал его ответа, Корней понял, что секретарь обкома придает какое-то особое значение этому разговору.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мӗнпе ҫавӑрать-ха вӑл вӗсене? — шухӑшларӗ Ксени, тутисене ҫыртса, Мажаров ҫинчен куҫӗсене тартса.

«И чем он их взял? — покусывая губы и стараясь не смотреть на Мажарова, думала Ксения.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кама каларӑм эпӗ? — ашшӗ куҫӗсене хаяррӑн ялкӑштарса илчӗ.

— Я кому сказал? — Отец бешено сверкнул глазами.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Ксение тытса ытамларӗ, виҫӗ хут чуп турӗ те, кӑвак та лапсӑркка куҫ харшисем айӗнчен кулӑшла пӑхакан йӳрӗк куҫӗсене хӗссе, юри ассӑн сывласа каларӗ:

Он обнял Ксению, троекратно расцеловался с нею и, щуря не по-стариковски живые, насмешливые бусины глаз под навесом лохматых седых бровей, проговорил с притворным вздохом:

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Савӑнӑҫлӑн кулкаласа, шӑллӗ Ксение юр ҫине тӑратрӗ, хӑй патӗнчен кӑшт тӗксе ячӗ те симӗс куҫӗсене хӗссе пӑхрӗ.

Довольно посмеиваясь, брат опустил ее на снег, чуть оттолкнул от себя, вприщур оглядел зеленоватыми глазами.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ кутамккине илчӗ, хӑрах аллине ҫаккине чикрӗ, хӑй йӗрӗннине пытарман куҫӗсене Анохин ҫине ҫӗклерӗ.

Лиза рванула к себе заплечный мешок, накинула на одну руку лямку и подняла па Анохина полные нескрываемого презрения глаза.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ, шухӑшӗсене пухнӑ пек, куҫӗсене хӗсрӗ.

Лиза сощурилась, как бы собираясь с мыслями.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах сана мӗнле те пулин хӗрарӑм ҫакланнӑ пулсан, кала ӑна — хӑптӑр часрах, атту эпӗ унне куҫӗсене чавса кӑларатӑп!

Но если к тебе какая баба привязалась, скажи ей: пусть отвяжется, а не то я ей глаза выцарапаю!

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Куҫӗсене Лизӑран тартса, Анохин черккесене эрех тултарчӗ, ҫутӑра йӑл-йӑл туса тӑракан черккине ҫӗклерӗ.

Избегая смотреть ей в глаза, Анохин разлил вино, поднял мерцающую на свету рюмку.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, сӗтел хушшине-тӗк сӗтел хушшине, — Лиза ассӑн сывланӑ пек турӗ, кулса тӑракан куҫӗсене Иннокентий ҫинчен илмесӗр, каласа пӗтерчӗ:

— Ну, за стол так за стол, — Лиза притворно вздохнула и, не спуская с Иннокентия насмешливого взгляда, досказала:

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ куҫӗсем, йӑлтӑртатса, Иннокентий куҫӗсене шартарса ячӗҫ, вӑл хай Лиза патне туртӑннинчен хӑраса кайрӗ.

Блеск ее глаз ослепил Иннокентия, и он с ужасом почувствовал, что его тянет к Лизе.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех