Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл пирӗнтен е Востоков, е Полонский, е Веневитинов, е Давыдов, е Гнедич ҫинчен ыйтать, вӗсен сӑввисене шӑппӑн вулать.

Он спрашивал нас, знаем ли мы Востокова, и Полонского, и Веневитинова, и Давыдова, и Гнедича, и шептал нам их стихи.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫавӑнпа, отбой хыҫҫӑн, шкул дежурнӑйӗпе старшина шӑппӑн тӗрӗслесе тухса кайсан, эпир минтерсене пуҫ вӗҫлӗн хуратпӑр та, пакӑлтатма пуҫлатпӑр.

Поэтому после отбоя и после того, как дежурный по школе вместе со старшиной навещал нашу спальню, осторожно прикрывая за собой дверь, мы перекладывали подушки наоборот — голова в голову — и болтали.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫӳллӗ йывӑҫсем, карӑнтарнӑ пралуксем пек, шӑппӑн сӗрлеҫҫӗ.

Тихо, как провода, гудели высокие деревья.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫынсем ҫулласерен каннӑ вырӑнсене, шӑппӑн пӑшӑлтатса ларакан вӑрмансемпе шӑнкӑртатса юхса выртакан шывсене ҫӗрпе танлаштараҫҫӗ.

В том самом Подмосковье, где журчали тихие речки, шелестели листвой леса, где каждый год отдыхали люди.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ним чӗнмесӗр, шӑппӑн ӑсатса ятӑм эпӗ Наташӑна, сывпуллашнӑ чух ун ҫине те пӑхаймарӑм, куҫа пытартӑм…

Я молча проводил Наташу и, прощаясь, прятал от нее глаза…

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Килӗшрӗ-и? — шӑппӑн ыйтрӗ вӑл, юлашкинчен, ытамран хӑтӑлсан, манӑн ҫухавана тӳрлетнӗ май.

Доволен? — вполголоса спросила она, освобождаясь наконец и поправляя на мне воротник.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫакӑнта сасартӑк Джон Мангльс сехӗрленсе пӑшӑлтатни илтӗнчӗ: — Чарӑнӑр! — терӗ вӑл шӑппӑн.

Когда вдруг сверху донёсся испуганный шёпот Джона Мангльса: — Стойте!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Савнӑ ачам, юратнӑ шӑлнӑм, эсӗ чӗрӗ иккен! — терӗ шӑппӑн Мэри.

— Мальчик мой, дорогой мой, ты жив! — шептала Мэри.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак сӑмахсене епле шӑппӑн каласан та Мэри Грант вӗсене тӗлӗрнӗ хушӑрах илтрӗ.

Но как ни тихо произнёс он эти слова, Мэри Грант услышала их сквозь дремоту.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Итлӗр-ха, — терӗ шӑппӑн, вӗсене те пӗшкӗнме хушса.

— Слушайте, — шепнул он, делая им знак наклониться.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вара Гленарван арҫынсене храмӑн инҫетри кӗтессине илсе кайрӗ те шӑппӑн каларӗ:

Тогда Гленарван отвёл мужчин в дальний угол храма и тихо сказал:

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Вӗсем ҫулпуҫӗ тавра пуҫтарӑннӑ, — терӗ шӑппӑн Роберт.

— Они собрались вокруг вождя, — тихо сказал Роберт.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑйсен тапраннӑ чӗрисене мӗнпур вӑй-халӗпе лӑплантарса Эленпа Мэри Гленарванпа шӑппӑн калаҫаҫҫӗ, ҫавӑнпа та айӑккинчен пӑхса тӑракан пулсан, вӗсен чӗрисене мӗнле хӑрушлӑх чӑмӑртанине нихӑҫан та тавҫӑрса илеймӗччӗ.

Элен и Мэри, всеми силами сдерживая свою тревогу, тихо беседовали с Гленарваном, и посторонний наблюдатель никогда не догадался бы, какой ужас сжимает их сердца.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тая фабрикӑран кашни кунах ҫӗрле тин тавӑрӑнать те, Мария Яковлевнӑпа шӑппӑн пӗр-икӗ сӑмах калаҫса илсе, ҫывӑрма выртать.

Поздно вечером приходила с фабрики Тая и, перебросившись с Марией Яковлевной вполголоса несколькими словами, ложилась спать.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павелӑн куҫӗсем ӑшшӑн ҫутӑлса кайнине кура ӗшеннӗ Берсенев шӑппӑн кулса илет.

Видя, как загорелись глаза Павла, усталый Берсенев улыбнулся.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Мӗнле чир унӑн? — ҫавӑн пекех шӑппӑн ыйтрӗ Шура Жигирева.

— Чем он болен? — также тихо спросила Шура Жигирева.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Санпа пӗр пӳлӗмри юлташ ҫакӑ-и? — шӑппӑн ыйтрӗ Жигирева Чернокозовран, Корчагин ларакан коляска еннелле пуҫне сӗлтсе.

— Это и есть твой товарищ по комнате? — тихо спросила Жигирева Чернокозова и кивнула головой на коляску, в которой сидел Корчагин.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Эх, ҫӗлен! — шӑппӑн каласа хучӗ Корчагин, картлашка тӑрӑх хуллен аннӑ май.

— Эх, гад! — прошептал Корчагин, медленно сходя с лестницы.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пухӑннӑ халӑх пекех шӑппӑн пырса ларчӗҫ президиум сӗтелли хушшине бюро членӗсем.

Так же тихо заняли свои места за столом президиума члены бюро.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Командирсем кайсан, Корчагин Гусевран шӑппӑн: — Эсӗ ун хушаматне пӗлместӗн-и? — тесе ыйтрӗ.

Когда командование уехало, Корчагин тихо спросил у Гусева: — Ты не знаешь его фамилии?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех