Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑйшӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйшӗн пулсан, нимле чӑрмав та ҫук унӑн: паспорт кӑна илмелле, анчах Еленӑпа мӗн тумалла-ха?

Собственно для него не предстояло никаких препятствий: стоило вытребовать паспорт, — но как быть с Еленой?

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ хам ӑна вӗлерме тивӗҫсӗр тесе шутланипе мар, — эпӗ ӑна питӗ лӑпкӑн вӗлернӗ пулӑттӑм, — анчах сӑмах халӑхшӑн, пӗтӗмӗшле тавӑрасси ҫинчен… е, ҫук, ку сӑмах вырӑнсӑр, сӑмах халӑхшӑн, халӑха ирӗке кӑларасси ҫинчен пырать пулсан, харпӑр хӑйшӗн тавӑрасси ҫинчен шухӑшлама кирлӗ мар.

Я не искал его не потому, чтоб я не почитал себя вправе убить его, — я бы очень спокойно убил его, — но потому, что тут не до частной мести, когда дело идет о народном, общем отмщении… или нет, это слово не годится… когда дело идет об освобождении народа.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл Еленӑпа юнашар хуллен утрӗ, мелсӗррӗн яра-яра пуҫрӗ, ун аллинчен те мелсӗррӗн тытса пычӗ, хушӑран ӑна хул-пуҫҫийӗпе те тӗрткелесе илчӗ, пӗрре те ун ҫине пӑхмарӗ; анчах вӑл, ирӗккӗн пулмасан та, ҫӑмӑллӑн калаҫрӗ; вӑл ахаль сӑмахсемпе те тӗрӗс сӑмахларӗ, унӑн пӗрре йывӑҫ вуллисем ҫине, тепре хӑйӑр сарнӑ сукмак ҫине пӑхакан куҫӗсенче кӑмӑлӗ ырӑ туйӑмпа ҫӗкленни палӑрса тӑчӗ, лӑпкӑ сассинче вара хӑй шухӑшне урӑх ҫынна, хӑйшӗн хаклӑ ҫынна, каласа пама май килнӗшӗн хавасланни илтӗнчӗ.

Он тихо двигался рядом с Еленой, неловко выступал, неловко поддерживал ее руку, изредка толкал ее плечом и ни разу не взглянул на нее; но речь его текла легко, если не совсем свободно, он выражался просто и верно, и в глазах его, медленно блуждавших по стволам деревьев, по песку дорожки, по траве, светилось тихое умиление благородных чувств, а в успокоенном голосе слышалась радость человека, который сознает, что ему удается высказываться перед другим, дорогим ему человеком.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл, хӑйшӗн ют, маншӑн хӑнӑхусӑр ҫак аслӑ хваттерте кил хуҫи пек пулма тӑрӑшса, мана хӑналантарма, чей ӗҫтерме тӑрӑшать, кухньӑна кӗре-кӗре тухать.

Она старалась быть хозяйкой этой чужой для нее и непривычной для меня квартиры и угощала меня чем-то, и поила чаем, и опять бегала на кухню.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хӑйшӗн мар, ҫынсемшӗн ҫакланатчӗ вӑл унта.

И не из-за себя, за других.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ халӑх ӗҫӗшӗн тӑрӑшакан, хӑйшӗн ҫеҫ кирлӗ ӗҫе ним вырӑнне хуман революционер сӑнлӑхне кӑмӑллатӑп.

Я за этот образ революционера, для которого личное ничто в сравнении с общим.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унӑн тата чӑн кирлине, хӑйшӗн чӑн йывӑррине, хӑйӗнчен никам ыйтасса кӗтмесӗрех каламалла.

Надо было сказать еще самое главное, самое для него тяжелое, не дожидаясь чьего-либо вопроса.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Суранне ҫыхса лартсан, вӑл хӑйшӗн текех пӑшӑрханма хушмарӗ.

Ему сделали перевязку, и он просил больше о нём не беспокоиться.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Нумай пӗчӗк ӗҫсем ҫинчен аса илсе калаҫрӗ Айртон, хӑйшӗн пулсан, ним те пӗлтермеҫҫӗ пулмалла вӗсем.

Айртон напомнил множество мелких фактов, видимо не придавая им никакого значения.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Мэришӗн те, хӑйшӗн те асапланать Джон Мангльс.

Джон Мангльс страдал вдвойне: за Мэри и за себя.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ку хӑйшӗн ҫунса тӑракан Таука ҫинче пыракан Талькав пулчӗ.

Это был Талькав на своей верной Тауке.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Чужанин — начар коммунист, — терӗ вӑл юлашкинчен, — пирӗн пур политработниксем те ҫӗтӗк ҫӳреҫҫӗ, вӑл хӑйшӗн ҫеҫ тӑрӑшать.

— Чужанин — плохой коммунист, — сказала она наконец, — у нас все политработники в тряпье ходят, а он только о себе заботится.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Димка тинех сехӗрленсе иккӗленми пулчӗ, вӑл ҫавӑнтах хӑйшӗн ҫав тери хӗрӳллӗн хута кӗнӗ ҫынна шеллесе кайрӗ.

Пропали все страхи, все сомнения, осталось только чувство жалости к человеку, когда-то так горячо заступившемуся за него.

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Халӗ ӗнтӗ, Энтип пичче вилсен, унӑн, кирек хӑш тискер кайӑк пекех, хӑйшӗн пурӑнмалла пулнӑ.

А теперь, когда умер Антипыч, ей нужно было, как и всякому дикому зверю, жить для себя.

V // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫапла ӗҫленӗ те ӗнтӗ вӑл, хӑйшӗн мар, Энтип пиччешӗн.

Так она и работала на Антипыча, но не на себя.

V // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫурисем ҫине ҫаврӑнса пӑхсанах, ватӑ кашкӑр апатне кӑларса паманнине, ӑна хӑйшӗн упраса хӑварнине пӗлнӗ те ҫавӑнтах, пӗлтӗрхи ҫурӑсем умӗнче те, кӑҫалхи ҫурӑсем умӗнче те вӗсен ашшӗне, кашкӑр аҫине тулама тытӑннӑ.

Она сразу, просто по виду волчат, поняла, что старик отрыжку поберег для себя, и тут же, на глазах всех молодых прошлогодних волков и нынешних щенят, принялась трепать их отца.

Тӑвар кислоти // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 29 с.

Малтан Анна Сергеевна ҫамрӑксен телейне курса тӑни хӑйшӗн йывӑр пуласран хӑранӑччӗ, анчах пачах урӑхла килсе тухрӗ: ку ӗҫ ӑна йывӑр пулма мар, — йӑпатса, юлашкинчен кӑмӑлне те савӑнтарса ячӗ, Анна Сергеевна куншӑн хӗпӗртерӗ те, хурланчӗ те.

Сначала Анна Сергеевна боялась, как бы зрелище их счастия не показалось ей самой немного тягостным; но вышло совершенно напротив: это зрелище не только не отягощало ее, оно ее занимало, оно ее умилило наконец, Анна Сергеевна этому и обрадовалась и опечалилась.

XXVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Тепӗр хӗр ассӑн сывлама пӗлнипех ӑслӑ хӗр вырӑнӗнче шутланса тӑрать, анчах санӑн хӑйшӗн тӑма пултарӗ, мӗнле тӑрӗ те, хӑвна та алла ярса илӗ.

Иная барышня только оттого и слывет умною, что умно вздыхает; а твоя за себя постоит, да и так постоит, что и тебя в руки заберет.

XXVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Аркадий хӑйпе пӗрле йӑпанса темӗнле лӑплану шыранине Катя, уҫҫӑнах мар пулсан та, ӑнланнӑ, — ҫакна пула вӑл хӑйшӗн те, уншӑн та пулнӑ ҫурма именӳллӗ те ҫурма ӗненӳллӗ айӑпсӑр туслӑхра мӗн кирлисене пурне те туса пынӑ: Анна Сергеевна пур чухне вӗсем пӗр-пӗринпе калаҫман: аппӑшӗ сиввӗн пӑхсан, Катя яланах чӑмӑртанса ларнӑ; Аркадий, юратан ҫынна тивӗҫлӗ пек, хӑй юратнӑ ҫын ҫывӑхӗнче урӑх нимӗскере те асӑрхама пултарайман; Катяпа ӑна пӗччен чухне кӑна аван пулнӑ.

Катя смутно понимала, что Аркадий искал какого-то утешения в ее обществе, и не отказывала ни ему, ни себе в невинном удовольствии полустыдливой, полудоверчивой дружбы, в присутствии Анны Сергеевны они не разговаривали между собою: Катя всегда сжималась под зорким взглядом сестры, а Аркадий, как оно и следует влюбленному человеку, вблизи своего предмета уже не мог обращать внимание ни на что другое; но хорошо ему было с одной Катей.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Порфирий Платоныч та хӑйшӗн тӑма пултарнӑ.

Порфирий Платоныч тоже мог постоять за себя.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех