Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хаяр сăмах пирĕн базăра пур.
хаяр (тĕпĕ: хаяр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ан хӑтланӑр ун пек! — кӑшкӑрса ячӗ вӑл ҫинҫе те хаяр сассипе, чышкипе сӗтеле хытӑ шаккаса.

— Не смейте! — закричал он высоким, срывающимся голосом и начал изо всех сил дробно стучать кулаком по столу.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Пар, пар хӑвӑртрах! — тесе кӑшкӑрать ҫӳлтен хаяр сасӑ.

— Давай, давай, давай! — кричал сверху сердитый голос.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— «Арӑсланпа йытӑ, — пуҫларӗ Петя хӑвӑрт, хӑй пӑшӑрханнипе вуланӑ чухне такӑнать, — Арӑсланпа йытӑ. Пӗр зверинецра арӑслан пулнӑ. Вӑл пит хаяр пулнӑ. Хуралҫӑсем унтан пит хӑранӑ. Арӑслан ытла та нумай аш ҫинӗ. Зверинец хуҫи нимӗн тума та пӗлмен…»

— «Лев и собачка, — начал Петя довольно бойко, хотя и запинаясь от волнения. — Лев и собачка. В одном зверинце находился лев. Он был очень кровожаден. Сторожа боялись его. Лев пожирал очень много мяса. Хозяин зверинца не знал, как тут быть…»

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик, урайне ларчӗ те, аллисене кышласа урнӑ пекех хаяр куҫҫульпе макӑрса ячӗ.

Гаврик сел на пол и, кусая кулачки, зарыдал злыми, бешеными слезами.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Вӑрттӑн ҫӳрекенсене пытаратӑн? — хаяр сассипе кӑшкӑрса ячӗ пристав.

— Нелегальных прячешь? — ледяным голосом произнес пристав.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Чӳрече патӗнче ан ашкӑнӑр! — илтӗнчӗ сасартӑк хаяр сасӑ.

— А ну, не балуйся под окнами! — раздался вдруг грубый голос.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эпӗ штабран тухиччен кунта пурте улшӑннӑ иккен; бухта халӗ сарӑ тӗслӗрех, хаяр ҫырансем хушшинче вӑл хӑй те хаяррӑн курӑнать, катаран, Полярнӑй ҫыранӗ патнелле майӗпен ҫеҫ пӗр пӗчӗк пӑрахут саркаланса килет.

Всё изменилось, пока я был в штабе: бухта стала теперь серая, строгая между серых, строгих берегов, и в глубине перспективы медленно двигался к Полярному какой-то разлапый пароходик.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн сӑнӗ калама ҫук салхуллӑ, ҫав вӑхӑтрах питех те хаяр.

Его вид был так жалок и вместе с тем так грозен.

XIX. Кӗрепенке ҫурӑ ҫакӑр // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах старик ҫав хаяр та усӑсӑр ҫакӑнса тӑракан святой ҫине хӑш чухне питех те кӳренсе пӑхнӑ.

Все же старику становилось подчас горько и обидно смотреть на строгого, но бесполезного святого.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хӑйӗн пӗчӗк тенкелӗ ҫинче ларать, пысӑк, патне пыма ҫук хаяр, чул пек хытӑ.

Она сидела на своей детской скамеечке — громадная, неприступная, каменная.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эй, «Тургенев» ҫинчисем! — кӑшкӑрса ячӗ те старик хаяр сасӑпа, чупса пыракан лашана чарасшӑн пулнӑ пек, аллине ҫӗклерӗ.

— Эй, на «Тургеневе»! — заорал дедушка не своим голосом и растопырил руки, как бы желая остановить несущуюся лошадь.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн салтакла хаяр питӗнче, ӑслӑ куҫӗнче тулли кӑмӑлӗ вӗресе тӑнине, ҫак саманта вӑл та хакланине ӑнланса илтӗм.

Волнение пробежало по его суровому солдатскому лицу с умными, между припухших монгольских век, глазами, — я понял, что и он оценил эту минуту.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара вӑл мана ҫав плаката кӑтартрӗ: «Хӑвар тӑракан хаяр условисенчи пек пурӑнакан ачасем ҫӗр ҫинче тата ҫук та пулӗ, анчах хӑвӑр пулас ӗҫӗрпе эсир ҫӗр ҫинчи пур ачасене те хӑюллӑ та вӑй-хӑватлӑ ҫынсем пулма вӗрентетӗр».

И он показал мне этот плакат: «Едва ли где-нибудь на земле есть дети, которые живут в таких же суровых условиях, как вы, но будущей вашей работой вы сделаете всех детей земли такими же гордыми смельчаками».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Манӑн анне вилнӗ, — терӗ Петя хурланса хаяр помощнике.

— У меня мама умерла, — с грустной гордостью ответил Петя грубияну.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл пӗлет, чӑн-чӑн тинӗс кашкӑрӗ тӳртӗнрех калакан хаяр ҫын пулмалла.

Он прекрасно понимал, что настоящий морской волк обязательно должен быть несколько груб.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн хаяр тутисем ҫинче сурчӑк вӗресе тӑрать.

Слюни кипели на ее злых губах.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Севастополь ман асӑма килчӗ — хӑйӗн мухтавлӑ шӑпине курма тухнӑ хӗрӗх пӗрмӗш ҫулхи сентябрьти вутлӑ-тусанлӑ та хаяр Севастополь мар, ӗлӗкхи яш-кӗрӗм сасси-куллипе янраса тӑракан хула.

Севастополь представился мне — не тот суровый, раскалённо-пыльный, как бы рванувшийся навстречу своей великой доле, который я видел в сентябре сорок первого года, а прежний, полный смеха и молодых голосов.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ун чухне тата темиҫе кунтанах ак, ҫав хаяр кӗнекене пӑхмасӑрах, хам ӑҫта вӗҫес тенӗ, ҫавӑнта вӗҫме пултарассине, сисменччӗ-ха.

Меньше всего мог я предполагать, что пройдёт всего несколько дней, и я смогу лететь куда угодно, не заглядывая в эту суровую книгу.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Витринасенче лекци расписанийӗсемпе декансен хаяр приказӗсем пурччӗ-ха.

В витринах ещё сохранились расписание лекций и грозные приказы деканов.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вырӑссен аслӑ тӳремлӗхӗнче, ҫапла горизонта ҫити, кашни ҫуртӑн тӗттӗмрех пӳлӗмӗнче хамӑр ачасем хаяр тӑшмана кӗтсе тӑраҫҫӗ.

На великой Русской равнине, от горизонта до горизонта, в каждом доме в глубине темноватых комнат мальчики ждут врага.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех