Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ларма сăмах пирĕн базăра пур.
ларма (тĕпĕ: ларма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Килӗрех, ларӑр, Иван Фомич! — вӑл Пробатова пукан шутарса пачӗ, пуҫне сулса хӑйӗн юлташӗсене ларма сӗнчӗ.

— Прошу вас, располагайтесь, Иван Фомич! — Он подвинул Пробатову стул, пригласил кивком головы своих товарищей.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тепӗр иккӗшӗ офицер ҫине айккинчен пынӑ, анчах Мажаров вӑрт ҫаврӑннӑ та пӗрне янах шӑмминчен тыттарса янӑ, тепри ун ҫине сиксе ларма ӗлкӗрнӗ, вара Константин спекулянта хӑйпе пӗрле ҫӗре туртса антарнӑ.

Двое других бросились к офицеру сзади, но Мажаров круто обернулся и встретил одного резким ударом кулака в скулу; другой успел навалиться на него, и тогда Константин, увлекая за собой спекулянта, упал на землю.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Инструмент патне ларма та хӑрамалла…

— Даже боязно сесть за инструмент…

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов вӑл кӑлӑхах тӑрмашнине курчӗ те, ӑна хулпуҫҫисенчен ҫӑмӑллӑн тытса, тӑрса ларма пулӑшрӗ, ҫурӑмӗ хыҫне минтер чикрӗ.

Пробатов, заметив эти бесполезные усилия, легко обхватил его за плечи, помог сесть, засунул ему за спину подушку.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алексей Макарович чӗрӗ шывпа сапнӑ пекех пулчӗ, вӑл каллех тӑрса ларма хӑтланчӗ.

Алексея Макаровича будто обрызгнули живой водой, он снова попытался приподняться.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑй урӑх кӗтсе ларма вӑй ҫитерейменнине туйрӗ.

Он чувствовал, что больше уже не в силах сидеть и ждать.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Малти пӳлӗмрен арӑмӗпе хуралҫа кӑларса янӑ хыҫҫӑн Аникей Никитӑна сӗтел патне ларма хушрӗ.

Выпроводив из горенки жену и сторожиху, он велел Никите присесть к столу.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫапла пӗрре тухнипех ӗҫе куҫа курӑнмалла улӑштарасса шанман пулсан та, ҫавӑн пек Пленум хыҫҫӑн Пробатов ҫак кунсенче пур-пӗрех обкомра ларма пултарас ҫукчӗ.

Несмотря на то, что ни один из них не надеялся на явное улучшение работы, после такого Пленума Пробатов в эти дни все равно не смог бы сидеть в обкоме.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хам эпӗ унта пулмастӑп — пит кирлӗ-ҫке шӑл шаккаса ларма.

А я там не бываю — больно велико счастье зубами стучать!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫурт тӑррисем ҫине ҫемҫе ӑшӑ ҫутӑ ӳкет, кантӑксенче ялкӑша-ялкӑша илет; тирек ращинче, ҫаралнӑ туратсем хушшине хӗсӗнсе ларнӑ йӑвасем ҫинче, ларма хатӗрленекен кураксем ҫатӑлтатаҫҫӗ; хӗрарӑмсем выльӑх-чӗрлӗхе хӑйсен картишӗсене кӗме вӑрӑммӑн йыхӑрни илтӗнет — вӗсен сассисем, каҫхи сывлӑшра уҫҫӑн янӑраса, таҫтах ҫитеҫҫӗ, ӗнесем ҫав тери тунсӑхлӑн мӗкӗреҫҫӗ, сурӑхсем йӗнӗ пек макӑраҫҫӗ, тӗтӗм шӑрши, йӳҫенкӗрех навус ҫӗрӗкӗн, ҫумӑрсемпе исленнӗ кӗрхи ҫӗрӗн ачаран хӑнӑхнӑ, хумхантарса савӑнтаракан шӑрши сӑмса шӑтӑкӗсене кӑтӑклантарать…

Мягкий и теплый свет падал на крыши изб, жарко вспыхивал в окнах; в оголенных ветвях тополиной рощи чернели опустевшие гнезда грачей; было слышно, как бабы ласково, нараспев зазывали скотину — в вечернем воздухе ясно и далеко разносились их голоса; с утробной тоской мычали коровы, плаксиво блеяли овцы, пощипывало ноздри знакомым с детства запахом дыма, горьковатой навозной прели.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тавралӑха ҫуркуннехи хӑвӑрт куҫакан каҫ сӗмӗ карса илесси нумай юлман; хӗвел те ялкӑшса ҫунан хӗрӳ ҫаврашкипе анӑҫри кӑвак тӗслӗ, лӗмсӗркке ҫумӑр пӗлӗчӗсен хӗррине сӗртӗннӗ, — анса ларма хатӗрленет.

Уже близки были быстротечные весенние сумерки, уже сходило к закату солнце, касаясь пылающим диском края распростертой на западе лохматой сизой тучи.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан анса ларма хутор хыҫӗнчи кӗтӳ ҫӳрекен тӳрем вырӑна пӑхса хурса, аэроплан аялалла вӗҫме пуҫларӗ.

Аэроплан шел на снижение, выбрав для посадки ровную площадку за хутором, на выгоне.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кун пек лару-тӑрура округран распоряжени килессе кӗтсе ларма вӑхӑт ҫук.

В такой обстановке некогда было дожидаться распоряжений из округа.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Кошевоя йӑл кулса кӗтсе илчӗ, аллипе кӑтартса, юнашар ларма сӗнчӗ.

Он встретил Кошевого улыбкой, жестом пригласил сесть рядом:

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Санӑн мӗн, ларма та вырӑн ҫук-и?

— У тебя, что же, и сесть не на чем?

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мана хӑйпе тан ҫын вырӑнне хурса алӑ тытрӗ, ларма сӗнчӗ…

Мне руку, как ровне, дал, посадил…

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Калаҫса ларма кӗтӗм тата, сӑмах май, лава кайма ан хушӑр, тесшӗнччӗ: утсем урасӑр пулчӗҫ пирӗн.

Побрехать зашел да кстати сказать, чтоб в обывательские не назначали: кони у нас в ножной.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петрона ӑсатнӑ хыҫҫӑн Пантелей Прокофьевич Коршунов хӑти патне калаҫса ларма кайрӗ.

Проводив Петра, Пантелей Прокофьевич пошел проведать свата Коршунова.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗртен-пӗр Авдеич Брех кӑна, шӑл йӗрме юратакансене хӑй йӗри-тавра пуҫтарнӑ та, хӑйсем патӗнче хӗрлӗ комиссар хваттерте тӑни тата вӑл ӑна, Авдеича ӗнтӗ, пысӑк ӗҫе ларма ченни ҫинчен тыттарса пакӑлтатрӗ.

Один только Авдеич Брех, собрав курагот зубоскалов, тачал о том, как стоял у него на квартире красный комиссар и как приглашал он его, Авдеича, занять командную должность.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья, кил хуҫи арӑмӗпе темӗн пӑшӑлтатса илсе, ҫимелли чиксе килнӗ хутаҫа салтрӗ, каҫхи апата ларма хатӗрлерӗ.

Дарья, пошептавшись с хозяйкой, развязала сумку с харчами, собрала вечерять.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех