Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пытанчӗ (тĕпĕ: пытан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Палламан ҫынпа пӗрле вӑрмана кӗрсе кайса пытанчӗ те вӑл.

Вместе с незнакомцем он скрылся в лесу.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫӳҫ-пуҫ пытанчӗ.

Голова исчезла.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Лодя ҫывӑхри чӑрӑш айне кӗрсе пытанчӗ.

Лодя юркнул за ближайшую елку.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Такам хӳме урлӑ йӑпӑрт сикрӗ те ун хыҫне кӗрсе пытанчӗ.

Чья-то фигура мелькнула над забором и скрылась за ним.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Асӑрханайманнипе кӗрӗк айӗнчен пуҫне кӑларса пӑхрӗ те каллех хӑвӑрт кӗрсе пытанчӗ.

Нечаянно высунула из-под шубы голову, но тотчас же сердито заворчала и нырнула под шубу.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ватӑ карчӑк пек пӗкӗрӗлсе, урисене ҫивӗччӗн иле-иле пусса, вӑл пӗлтӗрхи саймӑршан хӑрӑк тӗмӗ айне чупса каҫрӗ, ҫунат ҫине ҫӗкленме хӑймасӑр, унта кӗрсе пытанчӗ.

Горбясь, как старушонка, проворно перебирая ножками, она перебежала под куст увядшего прошлогоднего донника и, не решаясь подняться на крыло, затаилась там.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав хӗвӗшӳ хушшинче темиҫе ҫын тарса пытанчӗ.

Воспользовавшись суматохой, спряталось несколько человек.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ирина, ун шухӑшне ӑнланнӑ пек, айккинелле пӑрӑнчӗ те ҫынсем хушшине пытанчӗ

Ирина, как будто бы поняла его мысли, отошла в сторону и скрылась в толпе…

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Юлашки лав тахҫанах Тӗве-ту хыҫне пытанчӗ, ӗнтӗ сӑрӑ хӑю пек ҫул пушанса юлчӗ.

Последняя подвода давно скрылась за Верблюд-горой, опустела серая лента дороги.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫеменрен вӑтанса, вӑл вырӑн хыҫне пытанчӗ те васкасах кӗпе тӑхӑнма пуҫларӗ.

Стыдясь Семена, она спряталась за высокую спинку кровати и стала торопливо через голову натягивать юбку.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗр тӑри кӑна пӗлӗтелле хӑпара-хӑпара, аслатипе тавлашнӑ пек, хӑйӗн савӑнӑҫлӑ юррине шӑратать, анчах аслати вӑйлӑн авӑтса пӗтӗм пӗлӗте чӗтретсе ярсан, мӑнкӑмӑллӑ юрӑҫӑ та ҫӗре ӳксе, хупах ҫулҫи айне пытанчӗ.

Один-единственный жаворонок еще сверлил небо и напевал что-то свое, веселое, как бы споря с громом, но раскаты грома оглушили и этого гордого певца, — он упал на землю и забился под лист лопуха.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫумӑр шӑршине сиссе, кайӑксем те шӑпланчӗҫ, пӗтӗм чӗрчун шӑтӑка е ҫӑра курӑк ӑшне чӑмса пытанчӗ.

Почуяв запах дождя, умолкли птицы, и все живое забилось либо в норы, либо в густую траву.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗвел те йывӑҫсем хыҫне пытанчӗ, ун юлашки пайӑркисем ҫулҫӑсем ҫинче чӗтренсе выляҫҫӗ, сӗтел хушшинче ҫаплах сас-шав кӗрлесе тӑрать.

Солнце скрылось за деревьями, отблески заката дрожали на листьях, а за столами все еще гудел оживленный говор.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫавӑнпа тусан… ан чӑрманӑр, тӑхлачӑ, эп кӑшт кӑна… — Гришака асатте, тавҫӑрусӑр тӑхлачӑна пуҫ тайса, сарай еннелле ерипен чакса кайрӗ те веялкӑн сӑрланӑ аякки хыҫне кӗрсе пытанчӗ.

Оттого и пыль… не беспокойтесь, свахи, я вот толечко… — Дед Гришака, кланяясь недогадливой свахе, задом подвигался к сараю и скрылся за крашеным боком веялки.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Бурульбаш хӑйӗн шанчӑклӑ тарҫипе засекӑна хупӑрласа тӑракан шӑлан тӗми хыҫне пытанчӗ.

Бурульбаш с верным слугою тихо спрятался за терновник, прикрывавший срубленный засек.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Хӗвел Верблюд-гора леш енне пытанчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн шап-шурӑ сӑрт умӗ хӗлхемленсе илчӗ те юн пек хӗрелсе кайрӗ; хӗвеланӑҫ хӗрелни чылайччен пӗлӗте, станицӑри ҫуртсен чӳречисене, юрпа витӗнсе ларнӑ пӳрт-ҫурт тӑррисене хӗрлӗ сӑн ҫапса тӑчӗ.

За Верблюд-горой скрылось солнце, и тогда белое-белое подножие заискрилось и сделалось багрово-сизым, — в небе, в окнах станичных домов, на заснеженных крышах еще долго пламенело зарево заката.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пысӑк кӗсре хӑвӑртрах утма, урамра тарантас сасси кӗрлеме пуҫларӗ, рессорсем ярӑнма тытӑнчӗҫ, вара Усть-Невински часах таҫта Верблюд-гора хыҫне пытанчӗ.

Рослая кобыла зашагала веселее, шарабан загремел по улице, закачался на рессорах, и вскоре Усть-Невинская скрылась где-то за Верблюд-горой.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫав вӑхӑтра хӗвел садсем хыҫне пытанчӗ, станица ҫине каҫхи сулхӑн ӳкрӗ, Сергей вара килне таврӑнчӗ.

Между тем солнце скрылось за садами, на станицу ложился предвечерний холодок, и Сергей вернулся домой.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Сана курчӗ те тарса пытанчӗ.

— Увидел тебя и спрятался.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эсӗ мӗншӗн апла тӑвасшӑн, Федор Лукич? — ыйтрӗ Нарыжный, вара унӑн куҫӗнчи хӑравҫӑ палли таҫта кайса пытанчӗ.

— Это почему ж ты, Федор Лукич, такого намерения? — спросил Нарыжный, в его взгляде признак страха куда-то пропал.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех