Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыҫӗнче (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Картишӗнче ҫӗнӗ хуралтсем хушӑннӑ, пахча хыҫӗнче, ҫуркунне шап-шурӑ тум тӑхӑнса, ҫамрӑк сад ҫӗкленнӗ, лутра улмуҫҫисем хушшинчи сарӑ вӗллесем патӗнче кунӗпех пыл хурчӗсем сӗрленӗ.
Обрастал новыми пристройками двор, за огородом поднимался молодой сад, одеваясь по весне в белую кипень цветения, среди приземистых яблонь желтели домики ульев, там не утихал басовитый гул пчел.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эрешлӗ-эрешлӗ кӑвак чӳрече хашакӗсем хыҫӗнче кӑвакарчӑнсем кӑваклатнӑ, чӳрече янаххисем ҫинче чикен курӑкӗ ҫунса тӑнӑ, сенкер тӳпе пек таса кантӑк витӗр тӗксӗм пилеш йывӑҫҫисем кармашса пӑхнӑ, пӳрт умӗнчи пӗчӗк садра йӑм-хӗрлӗ мальвӑсем хумханса ларнӑ.
За синими затейливыми наличниками ворковали голуби, на подоконниках горела герань, в промытые до голубизны стекла заглядывались смуглые рябинки, в палисаде качались алые махровые мальвы.

Лутра вӑрман хыҫӗнче сайра хырсем сӑрталла тапаҫланаҫҫӗ, унтан вара ӗмӗрхи тайга вӑрманӗпе, ура ярса пусмалла мар упа чӑтлӑхӗсемпе витӗннӗ инҫетри тусем тӗтре евӗр кӑваккӑн курӑнаҫҫӗ.
Охваченный сейчас неярким багрянцем осеннего увядания.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр вӑрман хыҫӗнче анах ҫӗнӗ вилӗ тӑприсем юлнӑ, хирте ҫӳп-ҫап, пыльчӑк юлнӑ, тата пӗр пӗчӗк пӳртре, хуралҫӑ патӗнче, ашшӗ-амӑшӗсем манса, е юри пӑрахса хӑварнӑ пӗчӗк ачасем тӑлӑха тӑрса юлнӑ.
Остались только за лесом новые могилы, в доле сор и грязь, да в маленьком домике у сторожа несколько детей, осиротелых или забытых, либо брошенных родителями на произвол судьбы.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Ҫынсем пӑлханнине кура унӑн чӗри те пит пӑлханса кайнӑ; ун ӑшӗнче, туланӑ тискер кайӑк вӑранса тӑнӑ, хӑйӗн тирне хӑтарма вӑхӑт ҫитнӗ; вӑл хӑй хыҫӗнче арӑмсем йӗнӗ сасӑсене хӑлхана те чикми пулнӑ.
Общее стихийное чувство тревоги и поспешности охватило внезапно и его самого; в нем пробудился затравленный зверь, настала пора спасать свою шкуру; уже не было дела до бабьих слез и рыданий, раздававшихся сзади него.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Пурте шыв ҫинелле пӑхнӑ; унпа пӗр пароход, унӑн хыҫӗнче икӗ тем пек пысӑк парша тӑнӑ; пурте паршасем ҫинчи ҫӳллӗ юпасем ҫине пӑхнӑ; вӑл юпасем тӑрринче темиҫе тӗрлӗ ялавсем илемлӗн ҫилпе вӗҫсе, хумханса тӑнӑ.
Все глаза устремились к реке, где стоял пароход с двумя огромными баржами на привязи; все глядели на высокие мачты, на которых развевались и надувались от ветра и весело трепетали разноцветные флаги.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Ҫуркунне, шывсем чакнӑ хыҫҫӑн ҫарансенче, таса вырӑнсенче нумай ҫӗрте ҫӗнӗрен хунӑ хӑйӑр, пыльчӑк тӗмисем юлаҫҫӗ; ҫавӑн пекех ҫакӑнта та, аслӑ Ҫӗпӗр хирӗнче, ҫулла ҫӗнӗ ҫӗре куҫас шухӑшпа ҫӳренӗ ҫынсем хыҫҫӑн, пӗр вӑрман хыҫӗнче нумай ҫӗнӗ вилнӗ ҫын тӑприсем юлнӑ.
Как после весеннего разлива рек остаются на просыхающих лугах новые бугры песку и ила, нанесенные половодьем, так и здесь, на широком сибирском поле, после летнего движения переселенцев осталось за лесом много новых могил.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Майӑн 27-мӗшӗнче, ирхине, Анат Грушински хуторӗ хыҫӗнче, 294-мӗш Таганрог полкӗнчи 3-мӗш рота командирӗ хӗрлӗармеецеене ҫул айккинче строя йӗркелесе тӑратрӗ, тин ҫеҫ илнӗ приказа вуласа пачӗ: «Намӑссӑр сутӑнчӑксен йӑвисене ним шеллемесӗр тустармалла, Каинсене пӗтерсе тӑкмалла…»
27-го утром в степи, за хутором Нижне-Грушинским, командир 3-й роты 294-го Таганрогского полка, выстроив около дороги красноармейцев, читал только что полученный приказ: «…Гнезда бесчестных изменников должны быть разорены. Каины должны быть истреблены…»

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Григорий урам кукринелле пӑрӑнса ҫухалчӗ те, ун хыҫӗнче ут чӗрнисем ҫӗкленӗ тусан пӗлӗчӗ кӑна, майӗпен йӑсӑрланса, ҫул ҫине ларчӗ; Аксинья пӗр хушӑ крыльца ҫинче тӑчӗ, тарӑхса макӑрса ячӗ.
Но Григорий уже скрылся за поворотом, только пыль, вскинутая копытами его коня, медленно оседала на дороге; Аксинья постояла на крыльце, заплакала злыми слезами.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав вӑхӑтра лешӗ, шурӑ сӑмсахлӑ сӑрт ҫинчи станковӑй пулеметӑн симӗс питлӗхӗ хыҫӗнче выртакан хӗрлӗ пулеметчик, Григорий шухӑшне тавҫӑрнӑ пекех, прицела маларах илсе, пулемет черетне аяларахран сӑтӑрттарса ячӗ.
И, словно угадав его мысль, красный пулеметчик, лежавший за зеленым щитком станкового пулемета где-то на беломысом бугре, взял прицел с упреждением, резанул струею пулеметного огня ниже.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Станица хыҫӗнче вӑл Донран станица вӗҫне ҫити юпленсе тӑсӑлакан ансӑр кӳлӗ урлӑ лашине уттарса каҫарчӗ, унтан вӑрманпа юрттарса кайрӗ.
За станицей он вброд переехал узкий усынок озера, рукавом отходившего от Дона и тянувшегося до конца станицы, поскакал лесом.

Кая юлса акнӑ кукурузӑн ухӑ йӗппи пек шӗвӗр ҫулҫӑллӑ калчи ӳсекен сӑрт тӗмески хыҫӗнче ҫӳхе шурӑ пӗлӗт курӑнчӗ.
На юге из-за гребня, поросшего стельчатыми всходами поздней кукурузы, показалось жидковатое черное облако.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗнер пирӗн разъезд Шумилински хыҫӗнче икӗ юланут тапӑннӑ.
Вчера утром за Шумилинской разъезд наш напал на двух верховых.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич ҫурӑмӗ хыҫӗнче тӑракан казаксем кӗлет стени патӗнчен шартах аяккалла сиксе ӳкрӗҫ.
За спиной Ивана Алексеевича шарахнулись в сторону казаки, обнажив серую рубленую стену амбара.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья конвоирсем ҫывӑхнерех хӗсӗнкелесе тухрӗ те хӑйӗнчен темиҫе утӑмра, конвоир лашин лачкам йӗпе купарчи хыҫӗнче, Иван Алексеевичӑн чугун тӗсӗ ҫапнӑ питне асӑрхарӗ.
Дарья пробилась к конвойным и в нескольких шагах от себя, за мокрым крупом лошади конвоира увидела зачугуневшее от побоев лицо Ивана Алексеевича.

Пулеметсем патӗнчех, щитсен хыҫӗнче, ҫумӑрпа исленсе пӗтнӗ пулеметчик-казаксем пеме хатӗрленсе майланса ларнӑ.
И около пулеметов, за щитками, в готовности присели намокшие казаки-пулеметчики…

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта лере, хутор тулашӗнчи пусу хыҫӗнче, кая юлса ҫитнӗ тӑрнасем пӗлтӗрхи хӑмӑл ҫине ҫӗр каҫма анса ларнӑ.
Где-то за хутором, за толокой, на прошлогодней стерне опустились ночевать припозднившиеся журавли.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нумай пулать-и Дуняшка манкине те шӑлма пӗлмен хӗрачаччӗ; ҫӳретчӗ чупса, ҫурӑмӗ хыҫӗнче пӗчӗк ҫивӗтӗсем шӑши хӳри пек пӗтӗлтететчӗҫ, халӗ пӑх ав епле вӑл, паян тесен паян хӑть качча пар.
Давно ли Дуняшка была сопливой девчонкой; бывало, бегает, а по спине косички мотаются, как мышиные хвостики, а зараз уж вон она, хучь ныне замуж.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Донӑн тепӗр енче, ҫурхи шыв илнӗ вӑрман хыҫӗнче, Христоня, Аникушка, Пантелей Прокофьевич, Степан Астаховпа ытти казаксем хӑйӑр кӗрчӗсен тӗмескисем тӑрах кӑштӑртатса утрӗҫ.
А на той стороне Дона, за лесом, затопленным полой водой, по песчаным бурунам шли казаки: Христоня, Аникушка, Пантелей Прокофьевич, Степан Астахов и другие.

Матроссемпе каять-мӗн та, Шумшкински хыҫӗнче ярса тытнӑ ӑна пирӗннисем.
Захватили его наши за Шумилинской, с матросами ездил.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика