Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

темскер сăмах пирĕн базăра пур.
темскер (тĕпĕ: темскер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Темскер укҫа пирки пулчӗ вӑл.

Что-то такое из-за денег.

XII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вӑл йӗрӗнчӗк япала тӑвать, калаҫать, эсӗ ҫавна темскер савӑк та кӑмӑллӑ япала пек туятӑн.

Она говорит, делает гадости, и ты видишь что-то милое.

V // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Старик темскер каласшӑнччӗ, анчах ҫав вӑхӑтра пуйӑс хускалчӗ те, старик картузне хывса, сӑхсӑхса та пӑшӑлтатса кӗлӗ вулама тытӑнчӗ.

Старик хотел что-то ответить, но в это время поезд тронулся, и старик, сняв картуз, начал креститься и читать шепотом молитву.

I // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Серьга калаҫма чарӑнчӗ, темскер ҫӑтса янӑ пек пулчӗ те, сасартӑк унӑн куҫӗсем шывланчӗҫ.

Серьга остановился, казалось, проглотил что-то, и глаза его вдруг налились слезами.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Манӑн мӗн ҫинчен шухӑшламалли пултӑр, — ҫийӗнчех мар тата кулленхинчен салхуллӑрах хирӗҫ тавӑрчӗ Ерофей Кузьмич, Лозневой блокночӗ ҫине темскер ҫырса ларакан сӗтел патне ларса.

— Мне есть о чем думать, — не сразу, с необычной мрачностью ответил Ерофей Кузьмич, присаживаясь у стола, за которым Лозневой что-то писал в блокноте.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫакӑнта темскер ларать вӑт, кӑмӑла пӑтратать…

Здесь что-то сидит, душу тревожит…

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Костя, унӑн ушкӑнне пӑтратнӑ сарӑ ҫӳҫлӗ шуйттан, пӗр харӑсах икӗ пикене те ыталаса илчӗ те малтан пӗрне, унтан теприне темскер пӑшӑлтатрӗ…

Костя обнял сразу обеих красавиц сестер и что-то шепнул одной, затем другой…

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пӳрт ҫӳмӗнче юр чакӑртатни, унтан темскер пӗрене ҫумне ҫапӑнни тата йынӑшни илтӗнсе кайрӗ.

За стеной послышался хруст снега, затем что-то ударилось о бревна и донеслись стоны.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Сергей, сӗтел ҫине ӳпӗнсе, темскер ҫырать.

Сергей, уткнувшись в стол, что-то пишет.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Нимӗн чухлӗ те хӑрушӑ мар, анчах ӑшра темскер сивӗннӗ пек туйӑнать кӑна», — кулса шутларӗ вӑл, пӑтасем ҫапса тултарнӑ сарлака ҫуната курса…

«И ни чуточки не страшно, а только что-то внутри холодеет», — подумала она, увидев широкое крыло, усыпанное мелкими точечками заклепок…

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗр Рагулин кӑна унта уйра темскер тӑвать, итем ҫине пралуксем карнӑ, молотилкӑна электричествӑпа ӗҫлемелле тӑвать…

Один Рагулин что-то там в поле выстраивает, проволоку протянул на ток, молотилку к электричеству приспосабливает…

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Садра тӗттӗм, темскер пытанса тӑнӑ пекех шӑп; ҫӑра ҫулҫӑсем хушшинче ҫип пек ҫинҫе ҫутӑ ярӑмӗ аран-аран сӑрхӑнса кӗрет…

Сад темный и таинственно-тихий; сквозь гущу листвы с трудом пробиваются нити света…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ку Панкратова эпӗ темскер пӗлсех каймастӑп пулас, — шухӑшлӑн каларӗ Кондратьев.

— Что-то я этого Панкратова не знаю, — задумчиво проговорил Кондратьев.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Простой ыйту, — терӗ Егор, сысна курӑкӗн ҫулҫи ҫинче темскер вуласа: — коммунизм чухне эпир мӗнле пурӑнӑпӑр?..

— Вопрос простой, — сказал Егор, делая вид, что что-то рассматривает на листе подорожника, — как мы будем жить при коммунизме?..

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Егор сысна курӑкӗн пысӑк та симӗс ҫулҫине татса илчӗ те, ун ҫинче темскер вуласшӑн пулнӑ пек, ӑна ҫавӑркаласа пӑхрӗ, кӑшт вӑхӑт чӗнмесӗр ларчӗ.

Егор сорвал крупный и сочный лист подорожника и, рассматривая его, будто желая там что-то прочитать, некоторое время сидел молча.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев Рагулина темскер пӗлтересшӗнччӗ, унтан Егорпа калаҫасшӑнччӗ, анчах ҫак вӑхӑтра лаша ури сасси илтӗнчӗ — вӗсем патне Андрей Васильевич Кнышев чуптарса ҫитрӗ.

Кондратьев хотел что-то ответить Рагулину и потом заговорить с Егором, но в эго время послышался стук копыт о сухую землю — к ним на рысях подъехал Андрей Васильевич Кнышев.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл татах темскер каласшӑнччӗ, анчах ҫак вӑхӑтра пӳлӗме шаккамасӑрах Татьяна кӗрсе тӑчӗ.

Он хотел еще что-то сказать, но в это время, не постучавшись, вошла Татьяна.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл е савӑнӑҫлӑ та мӑнкӑмӑллӑ, е кӑштах салху сӑнлӑ Татьяна чуптунине, аллисемпе тӗкӗннине, унӑн куллине, унӑн хӗрарӑмла ачашлӑхпа йӑлтӑртатакан куҫӗсем ҫиҫнине аса илсен, пӗтӗм кӑмӑл-туйӑм пушшех те ҫуталса кайнӑ, ун умне темскер ҫӗр ҫинче пулман япала тухса тӑнӑ…

И он вспоминал ее поцелуи, прикосновение ее руки, ее улыбку, то восторженную и гордую, то чуточку грустную, ее взгляд, полный женской ласки, и все его настроение поднималось, на душе становилось светло, перед ним возникало что-то, что не могло быть на земле.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна чӳречерен пӑхса, шухӑша кайса тӑнине курсан, вӑл Григорие пачах итлеменнине, темскер хӑй ӗҫӗ ҫинчен шухӑшланине туйса илме пулать.

Татьяна смотрела в окно, и по ее задумчивому взгляду было видно, что она не слушала Григория, а думала о чем-то своем.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна ҫӑмӑллӑн ҫӗре сиксе анчӗ, ӑна ҫамрӑк хӗрарӑм ыталаса илсе, хӑлхинчен темскер пӑшӑлтатрӗ.

Татьяна спрыгнула на землю, ее обняла молодая женщина и что-то шепнула на ухо.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех