Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юн сăмах пирĕн базăра пур.
юн (тĕпĕ: юн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ой, юн нумай кайрӗ ман…

Ой, много крови из меня вышло…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӗн чухлӗ юн кайрӗ манӑн — хӑраса вилӗн!

Сколько из меня крови вышло — страсть!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл юн кайнипе вӑйсӑрланса ҫитнӗ.

Она истекала кровью.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юн ытла нумай кайрӗ-ха…

Только уж дюже кровь…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Аксинья ирӗклӗн калаҫрӗ, анчах питне юн тапса хӑпарнине туйса, сӗтел патне утса пычӗ те, хӑна еннелле тӳртӗн тӑрса, чип-чипер ҫунакан лампӑнах чылайччен майланҫи пулса аппаланчӗ.

— Аксинья говорила свободно, но, почувствовав, как кровь бросилась ей в лицо, проворно подошла к столу и, стоя спиной к гостье, долго поправляла и без того хорошо горевший огонь в лампе.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр минутран вара йӗнер ҫине утланса ларнӑ Ермаков, хӑй чӗп-чӗр юн пулсан та, йӗннинчен кӑларнӑ хӗҫне аллинче тытнӑскер, карттуссӑр-мӗнсӗр, сӑрт айккипе вӗҫтерсе пыракан казаксене хӑваласа ҫитме ӗлкӗрнӗ…

А через минуту Ермаков, в седле и без фуражки, страшно окровавленный, но с обнаженной шашкой в руке, уже настигал катившуюся по косогору казачью лаву…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн ҫӑрах мар хура мӑйӑхӗ айӗнче, аманнӑ шӑлӗсем ҫинче, юн хытса ларнӑ, нумай пулмасть темиҫе тӗлтен шӑйрӑлнӑ сылтӑм питҫӑмарти тӑртӑннӑ.

Под черными негустыми усами его на разбитых зубах запеклась кровь, правая щека вздулась и темнела свежими ссадинами.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫенӗкрен, алӑк айӗнченех, картлашкасем ҫинелле юн юхса тухнине куртӑм.

А видала, как из сенцев, прямо из-под дверей, кровь на приступки текла.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юн, ют ҫын асапне курса йӑлӑхнӑ офицер-неврастеникӑн тӳсӗмӗ пӗтсе ҫите пуҫласан, Митька вӗтӗ хӗм сирпӗтекен сарӑ куҫне хӗстернӗ те ӗҫе ним мар вӗҫне ҫитернӗ.

Там, где уставший от крови и чужих страданий неврастеник-офицер не выдерживал, — Митька только щурил свои желтые, мелкой искрой крапленные глаза и дело доводил до конца.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юн тӑкса илнӗ эпӗ ӑна!

Кровью его заслужил!

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн-ха, Пантелевич, халӗ те ҫитмест пек-и ҫӗре юн сӑрӑхтарса?

— А что, Пантелевич, не хватит кровицу-то наземь цедить?

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, ҫывӑхран иртсе пынӑ май, ҫакна хуп пек кункӑрашкаланса пӗтнӗ кӗлӗсем ҫинче юн нумай хытса ларнинчен, вилесем ҫулса пӑрахнӑ курӑк пек йӑваланса выртнинчен пӗлчӗ.

Григорий, проезжая мимо, без труда установил это по обилию крови, засохшей на покоробившихся рубахах, по положению трупов, они лежали, как скошенная трава.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн пурҫӑн пек йӑлтӑртатакан ӑмӑрӗпе шӑратса янӑ евӗр нӑкӑ-нӑкӑ сӗвек ҫурӑмне пӑвансем юн тухиччен ҫыртса пӗтернӗ.

Шелковистый подгудок его и литая покатая спина в кровь были искусаны оводами.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ак хӑҫан ҫав юн хӑйне кӑтартса пачӗ…

Вот она когда кровь сказалась-то!..

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн тӗреклӗ мӑйӗпе хӗстерсерех пӑхакан шупка кӑвак тӗслӗрех куҫ шуррисене юн капланса хӑпарчӗ.

Мускулистая шея его и синеватые белки прищуренных глаз наливались кровью.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗвел тухман-ха, анчах хӗвелтухӑҫ енче тирек йывӑҫҫисем картлакан тӳпе хӗрри юн пек хӗрелсе йӑлкӑшать, пӗлӗт айӗпе халех ӗнтӗ ҫан-ҫурӑма ҫӳҫентерекен сулхӑн ҫил варкӑшӗ юхса килет.

Солнце еще не всходило, но на востоке багряным заревом полыхала закрытая тополями кромка неба, и из-под тучи уже тянуло знобким предутренним ветерком.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куҫне хупрӗ те, питшӑммисем тӗлӗнчи кӗре ӳтне кӑшт палӑрмалла шупка хӗрлӗ тӗс ҫапрӗ, ҫинҫешке те хыткан мӑйӗ ҫинчи кӑвак юн тымарӗ хӑвӑрттӑн талтлатса тапма пуҫларӗ.

Он закрыл глаза, и чуть заметный румянец проступил на его смуглых скулах, на тонкой худой шее напряженно запульсировала голубая жилка.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий хӑяккӑн сулахай чара ҫине пӑхса илчӗ, тарӑн шӑтӑклӑ сурана, ун ӑшӗнчен хурарах ӑшӑ юн ҫӑлкуҫ шывӗ пек лӑкӑртатса тухнине курчӗ.

Григорий искоса глянул на левый пах, увидел развороченную глубокую рану, теплую черную кровь, бившую из нее родниками.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пакӑлчакран аяларах ҫеҫ, таҫта чӗрне сыппи тӗпӗнчерехре, ҫаплах-ха юлашки юн тымарӗсем тапрӗҫ.

Только в щетках, где-то около самых стаканов копыт, еще бились последние живчики.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑшманпа ҫапӑҫса тӑкни ҫитмен, тата кунта тач хамӑр хӗрарӑмсем юн кӑларма тапратаҫҫӗ…

Мало мы ее с неприятелем проливаем, а тут ишо свои природные бабы начинают кровь пущать…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех