Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пур енчен те хӑмӑшпа, ҫӑра хӑяхпа пытанма пултарать, курӑкран тунӑ ҫурта инҫетрен ҫивчӗ куҫлӑ чӗрчун та курма пултараймасть.

Издали самый зоркий глаз не мог бы приметить травяное гнёздышко, со всех сторон скрытое высоким тростником и густой осокой.

Ҫурт туни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Унӑн ҫӗр тӗслӗ ҫӑмӗ чи ҫивчӗ куҫсене те улталать.

И шёрстка-невидимка делала своё дело: обманывала самые зоркие глаза.

Хӳри курӑнмасть, ҫӑмӗ палӑрмасть // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Хӑлат ун патне вӗҫсе ҫитрӗ те, ҫивчӗ ҫуначӗсене хускаткаласа сывлӑшра чарӑнса тӑчӗ.

Трясучка долетела до него и вдруг опять повисла в воздухе, чуть заметно трепеща острыми крыльями.

Хӳри курӑнмасть, ҫӑмӗ палӑрмасть // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Пик ку кайӑкӑн куҫӗсем ҫивчӗ иккенне пӗлмен.

Он и не знал, какие зоркие глаза у трясучки.

Хӳри курӑнмасть, ҫӑмӗ палӑрмасть // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Юс мулкача вӗҫертрӗ те тӑманана ҫивчӗ шӑлӗпе карланкӑран ҫыртрӗ.

Бросил горностай зайчишку, впился всеми зубами сове в горло.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

Хирӗҫ пулма тӗл килсен те юс хӑйӗн ҫивчӗ шӑлне хаяррӑн шатӑртаттарнӑ, тӑмана та сӑмсипе хыттӑн шартлаттарса илсе хӑйӗн ҫулӗпе васканӑ.

А если приходилось встретиться, горностай сердито стрекотал и скалил все свои страшные зубки, сова громко щёлкала клювом, и каждый скорее спешил восвояси, подобру-поздорову.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

Ҫӑвар туллиех ҫивчӗ шӑл.

Пастишка была полна острых зубов.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

Кӗҫӗн ывӑлӗ вара унӑн ҫӳлти тутине ҫӗклесе ҫивчӗ шӑлӗсене пӑхать.

Младший сынишка поднял зверю верхнюю губу, поглядел на его зубы.

Ӑнланса илмелле мар тискер кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Ҫамрӑк натуралистсен кружокӗн старости Коля Симуков, Валя Алексеева, кӑшт хытканрах та, анчах ӗҫе питӗ тӑрӑшса тӑвакан Гена Корнилов тата яланах ҫивчӗ ҫӳрекен Валя Мозяков пилӗк таран юр ашса, ҫакӑнта каллӗ-маллӗ уткаласа ҫӳренӗ.

Куҫарса пулӑш

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Никифор Арсентьевич, вӑтам ҫулалла ҫитнӗскер, ҫӳллех мар, ҫивчӗ куҫлӑ ҫын; унпа юнашар тата пӗр вун виҫӗ ҫула ҫитнӗ ача ларать.

Куҫарса пулӑш

I. Малтанхи тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Хамӑр класри тӗрлӗрен ҫитменлӗхсене пӗтерсе пырас ӗҫре вӑл сатирӑллӑ ҫивчӗ хӗҫпӑшал пулса тӑрӗ.

Он будет острым оружием сатиры бороться с отрицательными явлениями в нашем классе.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Ҫӳрессе вӑл ялан ваштах пусса ҫӳрет, хулӑнрах сасӑпа калаҫма тӑрӑшать, ҫивчӗ шухӑшлӑ сӑмахсем калама тесен каҫса каять.

Он ходил всегда огромными шагами, старался говорить басом и очень любил всякие мудреные выражения.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

«Трикотажсен» хӑйсен ҫивчӗ тӑрӑллӑ башнӗллӗ дачинче выртса ҫывӑрчӗҫ.

Заснули «трикотажи» в своей даче с остроконечными башнями.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

 — Калаҫасса эсӗ питӗ ҫивчӗ калаҫатӑн иккен-ха, санӑн чӗлхӳ тӗлне ҫеҫ ан лек.

 — Ты, я вижу, человек остроумный, тебе на язычок не попадайся.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Ун витӗр шӑхӑрнисем тата ачан ҫивчӗ сасси шӑтарса тухнӑ:

Пронизанный насквозь свистками и пронзительным детским криком:

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Прохорӑн лутака учӗ, утнӑ ҫӗртех курӑк патне туртӑнса, тутипе е илепер тунине, е кашличӗн сарӑ ҫеҫкине, е йӳҫӗ курӑк тӗмне чӗпӗте-чӗпӗте илчӗ; ҫивчӗ хӑлхисене вылятса, чӑнкӑртатса пыракан, шӑл тунине ыраттаракан ҫӑварлӑхне чӗлхипе тӗртсе кӑларма тӗрмешсе ҫирӗ.

Маштаковатый конишка Прохора на ходу тянулся к траве, срывая губами то ветку донника, то желтый венчик сурепки, то кустик горчука; срывал и ел, двигая сторожкими ушами, стараясь выкинуть языком гремящие, натершие десны удила.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулатех вӑл ҫапла — пиҫсе ҫитнӗ тулли тӗвӗллӗ пучах, юхтарса ҫӑвакан шалкӑм ҫумӑрсемпе хаяр ҫилсем муталаса лутӑрканӑскер, хӑйӑхлӑ пуҫне ҫӗрелле усиччен, хуҫин ҫивчӗ ҫави ҫулса пӑрахса, итем ҫине шултра те йывӑр пӗрчисене ӳкериччен ҫапла пулать.

До поры, пока вызревший, полнозерный колос, мятый ливнями и лютыми ветрами, не поникнет усатой головой, не ляжет под косой хозяина и покорно уронит на ток улитые, тяжеловесные зерна.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Салтак ҫара ура кӗлисемпе чулсем тӑрӑх пусса пынӑ, ҫивчӗ чулсем урана тӑрӑннӑ.

Ступает солдат голыми пятками по камням, впиваются камни в тело.

Ҫӗнӗ пушмаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Хӑй вӑл пӗчӗк ача пек ҫухӑрса кӑшкӑрчӗ, чӗркуҫҫи ҫине ларчӗ, унтан месерле ӳкрӗ, пуҫне юр ҫивчӗ йӑвалантарса тапаланчӗ; унӑн юнпа тулнӑ куҫӗсем тата пӗр вӗҫӗмсӗр кӑшкӑрнипе карса пӑрахнӑ ҫӑварӗ ҫеҫ палӑракан пулчӗҫ.

Он кричал, как ребенок, — упал на колени, на спину, перекатывал по снегу голову; на лице виднелись одни залитые кровью глаза да черный рот, просверленный сплошным криком.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ох, чӗлхӗрсем ҫивчӗ те вара сирӗн, — терӗ Сергей, Анфиса ҫумне ларса.

— Ох, и язычки у вас острые, — проговорил Сергей, усаживаясь возле Анфисы.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.