Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дуня сăмах пирĕн базăра пур.
Дуня (тĕпĕ: Дуня) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Дуня кӳршӗ картишсем тӑрӑх чупса ҫӳренӗ.

Дуня, свистя коленкоровой юбкой, носилась по соседним дворам.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик Дуня урлӑ паян кӗретӗп тесе пӗлтернӗччӗ, анчах вӑл та килеймен-ха.

Гаврик передал через Дуню, что сегодня зайдет, но его все не было.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӑна Петяна ҫуралнӑ кун ячӗпе пӗлтӗр Дуня парнеленӗччӗ.

Ее Пете в прошлом году в честь дня рождения подарила Дуня.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Дуня хӑй те ҫу каҫиччен ӗҫсӗр ларса йӑлӑхнӑ пулмалла.

Как видно, самой Дуне до такой степени надоело летнее безделье.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кухньӑра форточка уҫӑлчӗ те, шурӑ тутӑр ҫыхнӑ кухарка Дуня пуҫӗ курӑнчӗ.

Форточка в кухне отворилась и выглянула повязанная белым платком голова кухарки Дуни.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Юлашки хут кӗрсе тухнӑ чухне вӗсен кухарки, Дуня, халех килмелле, тесе пӗлтернӗччӗ.

В прошлый раз их кухарка Дуня сказала, что скоро вернутся.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мана асаплантарма килсе тухрӑн эсӗ! — Дуня, ҫилленсе, утюга конфорка ҫине лартрӗ.

Приехал на мою голову! — Дуня с сердцем поставила утюг на конфорку.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эпӗ, Дуня, каласа парап та, халех тухса каятӑп, тупата туршӑн.

— Я, Дунечка, расскажу и сейчас же уйду, святой истинный крест!

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Дуня, тетӗп.

Дуня, говорю.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Дуня, итле-ха, пирӗнпе мӗн пулса иртрӗ… — пуҫларӗ ачаш сасӑпа Петя, Дунян шӑнӑрлӑ ҫара ӳтлӗ чавси ҫине пӑхса.

— Дуня, послушайте, что с нами было… — жалобным голосом начинал Петя, глядя на Дунин голый жилистый локоть с натянутой глянцевитой кожей.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Салтак сукнипе витнӗ хӑма ҫинче Дуня васкаса минтер питне утюгпа якатать.

Дуня торопливо гладила утюгом на доске, обшитой солдатским сукном, наволочку.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Дуня, ачам, кайса килӗр аяла — парӑр лавҫӑна.

Дуня, голубчик, сбегайте вниз — отнесите извозчику…

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Дуня хӑйӗн хуҫисене урамра кӗтсе тӑнӑ.

Дуня ожидала своих господ на улице.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Лавҫӑ алӑк ҫывӑхӗнче цыфрӑллӑ хунар тӗлӗнче чарӑнсан, Павлика, алӑран алла парса, Дуня ятлӑ кухаркӑна тыттарчӗҫ.

Таким его и передали с рук на руки кухарке Дуне, когда извозчик наконец остановился у ворот с глухим треугольным фонариком, слабо светившимся вырезанной цифрой.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫенӗке (унта мана ӗлӗк Дуня чуптунӑччӗ) мӑнтӑр хӗрарӑм тухрӗ те ман ыйтусем ҫине, ватӑ пуҫлӑх вилни ҫулталӑк ӗнтӗ, ун ҫуртӗнче халӗ сӑра тӑвакан пурӑнать, хӑй вӑл ҫав сӑра тӑваканӑн арӑмӗ, тесе пӗлтерчӗ.

В сени (где некогда поцеловала меня бедная Дуня) вышла толстая баба и на вопросы мои отвечала» что старый смотритель с год как помер, что в доме его поселился пивовар, а что она жена пивоварова.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Хӑш чухне ҫапла Дуня та ҫавӑн пекех ҫухалса кайма пултарать тесе шухӑшлатӑн та, ирӗксӗрех ӑна вилӗм сунса ҫылӑха кӗретӗн…» — тесе пӗтерчӗ старик хӑйӗн сӑмахне.

Как подумаешь порою, что и Дуня, может быть, тут же пропадает, так поневоле согрешишь, да пожелаешь ей могилы…»

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ответ ҫук пирки Дуня пуҫне ҫӗкленӗ те… кӑшкӑрса ярса, кавир ҫине персе аннӑ.

Не получая ответа, Дуня подняла голову… и с криком упала на ковер.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

«Кам унта?» — тесе ыйтнӑ Дуня, пуҫне ҫӗклемесӗрех.

«Кто там?» — спросила она, не подымая головы.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Дуня модӑн мӗн пур чаплӑлӑхӗпе тумланнӑскер, Мински ларнӑ кресло хӗрринче англи йӗнерӗ ҫинчи пек ларнӑ.

Дуня, одетая со всею роскошью моды, сидела на ручке его кресел, как наездница на своем английском седле.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ӑна илсе каякан ямшӑк Дуня ҫул тӑрӑшшӗпех йӗрсе пычӗ, анчах та вӑл хӑй ирӗкӗпех пынӑн туйӑнчӗ тесе пӗлтернӗ.

Ямщик, который вез его, сказывал, что всю дорогу Дуня плакала, хотя, казалось, ехала по своей охоте.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех