Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫепӗҫҫӗн сăмах пирĕн базăра пур.
ҫепӗҫҫӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тепӗр чухне вӑл хавасланатчӗ — вара манпа ача пек ашкӑнма та хатӗрччӗ (вӑл кирек мӗнле вӑйлӑ хусканусене те юрататчӗ); пӗрре — мӗн пурӗ те пӗрре кӑна! — вӑл мана ҫав тери ҫепӗҫҫӗн ачашларӗ те, эпӗ кӑшт ҫеҫ йӗрсе ямарӑм…

На него находила иногда веселость, и тогда он готов был резвиться и шалить со мной, как мальчик (он любил всякое сильное телесное движение); раз — всего только раз! — он приласкал меня с такою нежностью, что я чуть не заплакал…

VIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Вӑл юлашки сӑмахӗсене питех те ҫепӗҫҫӗн, йӑлӑннӑ пек каларӗ.

Последние слова сказала она чрезвычайно томным и умоляющим голосом.

Кӳме // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Анчах эпӗ ниҫта та ӗҫлеместӗп, ҫавӑнпа та хампа начальниксем ҫепӗҫҫӗн калаҫнине те илтме пултараймастӑп.

Но, увы! я не служу и лишен удовольствия видеть тонкое обращение с собою начальников.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Ҫепӗҫҫӗн тӳнет ыраш.

Мягко падает рожь.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Уйӑх ҫути чатӑра шӑтарса мар, ун витӗр ҫепӗҫҫӗн сӑрхӑнса кӗрет.

Лунный свет нежно просачивается сквозь полог.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Хӑй ҫулӗ ҫинчи ватӑ тирексем хушшипе ҫӗмӗрттерсе пынӑ чух вӑл урӑм-сурӑм хаяррӑн чашкӑрса шавлать, унтан, ав, хӑй айне пулнӑ йывӑҫ тӗмӗсен тӑррисене чӳхентерме пуҫласа, темле шӑппӑн, ҫепӗҫҫӗн, тӳлеккӗн шӑнкӑртатса каять.

Она грозно шумела, прорываясь сквозь гряду вставших на пути ее старых тополей, и тихо, певуче, успокоенно лепетала, раскачивая верхушки затопленных кустов.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗтмен ҫӗртен ачашшӑн та ҫепӗҫҫӗн пӑшӑлтатса: — Хӑратӑн-и? — тесе ыйтрӗ вӑл.

Неожиданно мягким, ласковым голоском он спросил: — Струсила?

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Кӑшкӑрашма юрамасть, — ҫепӗҫҫӗн сӑмах хушрӗ полковник, Вася ҫине пӑхса.

Не надо кричать! — мягко сказал полковник и обратился к Васе:

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

— Епле аркатнӑ-ха ӑна? — илтӗнчӗ ҫепӗҫҫӗн пӗр хулӑн сасӑ.

— Как же это её угораздило? — послышался негромкий мягкий баритон.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Ӗнтӗ ытти юрӑҫсен сассисем илтӗнми те пулчӗҫ, иккӗмӗш сасӑ ҫеҫ, пӗр кимӗлсе те ҫӗкленсе, ҫав-ҫавах чуна хускатмалла ҫепӗҫҫӗн чӳхенсе юхрӗ.

Уж и песенников не стало слышно, а подголосок звенел, падал и снова взлетал.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксиньйӑн нумай ҫул хушшинче юр кӗрчӗ ҫапла пӗрчӗн-пӗрчӗн хӗвӗннӗ пек пӗчӗккӗн капланнӑ туйӑмне те кӑшт сӗртӗнни кӑна кирлӗччӗ, вӑл вара Григорипе тӗл пулни, Григорий ӑна ҫепӗҫҫӗн: «Сывӑ-и, хаклӑ Аксинья!» тесе сӑмах хушни пулчӗ.

Многолетнему чувству Аксиньи, копившемуся подобно снежному наносу, нужен был самый малый толчок, и толчком послужила встреча с Григорием, его ласковое: «Здравствуй, Аксинья дорогая!»

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак ҫынсем Балканра, Японире, Австро-Венгрипе Пруссире ҫапӑҫнӑ, халӗ ак ҫӗршыв ирӗкӗшӗн ҫапӑҫаҫҫӗ, — ҫепӗҫҫӗн йӑлкӑшса кулса, таса француз чӗлхипе каларӗ те Краснов, куҫӗсене тавӑрса хунӑ, сывлама хӑранӑ пек хытса тӑнӑ асаттесем еннелле пуҫӗпе патша пек сулса кӑтартрӗ.

Эти люди сражались на Балканах, в Японии, Австро-Венгрии и Пруссии, а теперь сражаются за свободу отечества, — сказал он на превосходном французском языке, изящно улыбаясь, царственным кивком головы указывая на дедов, выпучивших глаза, замерших без дыхания.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анна унӑн тӗлӗнмелле ҫинҫелсе юлнӑ мӑйӗ ҫине, йӳле янӑ кӗпе ҫухавийӗ айӗнчи путса кӗнӗ ҫӳхе кӑкӑрӗ ҫине шӑммипе тирӗ ҫеҫ тӑрса юлнӑ хыткан алли ҫине пӑхрӗ, нихҫан тутанса курман вӗри юратупа хӗрхенӳ туйӑмӗ чунне пӑлхантарса янипе, малтанхи хут ӑна типшерсе сарӑхнӑ ҫамкинчен лӑпкӑн, ҫепӗҫҫӗн чуп туса илчӗ.

Анна глядела на его странно тонкую шею, на впалую, бестелесную грудь, видневшуюся в распахнутый ворот рубашки, на костистые руки; волнуемая глубокой неиспытанной раньше любовью и жалостью, в первый раз просто и нежно поцеловала его сухой желтый лоб.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тути ҫирӗппӗн, ҫав вӑхӑтрах ачанни пек ҫепӗҫҫӗн мӑкӑрӑлса тӑрать.

Линии рта были мужественны и в то же время — детски нежны.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан, лачкам йӗпе вӑрмана хускатса, ансӑр ҫул ҫийӗпе ирӗккӗн те ҫепӗҫҫӗн чӗтренсе кайрӗ: Эй, атьсемӗр, теветкеллӗн ҫӗклӗр пуҫсене, Сахал мар эпир туранӑ ҫичӗ ютсене.

 И понесла над мокрым лесом, над просекой-дорогой: Ой, да покажите всем друзьям пример.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах сасӑсем пӗр виҫене ларса ҫитрӗҫ те, кӗҫех вӗсем чуна тытса илмелле ҫепӗҫҫӗн чӳхенсе янӑрама тытӑнчӗҫ:

Но потом голоса буйно сплелись, звучали покоряюще красиво.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сылтӑм хулхушшине йӗнер хӗстерсе, сулахай аллипе ҫепӗҫҫӗн гусар кепкине тытса, казаксем патне илсе пычӗ.

Нес седло и бережно держал в левой руке гусарское кепи.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Наталья арчаран хайӗн симӗс юбкине ҫепӗҫҫӗн кӑларчӗ те сасартӑк ҫакна астуса илчӗ: хӑйне Григорий ҫураҫса хунӑ хыҫҫӑн килсе сулхӑн сарай сарлӑкӗ айӗнче пӗрремӗш хут чуптуса вӑтантарса хӑварнӑ чух шӑпах ҫак юбкӑпаччӗ вӑл.

— Наталья бережно вытащила свою зеленую юбку и вдруг вспомнила, что в этой юбке была она, когда Григорий женихом приезжал ее проведать, под прохладным навесом сарая в первый раз пристыдил ее летучим поцелуем.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ман хыҫран тыт лашуна, — хушрӗ генерал, перчетке тӑхӑннӑ аллипе йӗвен чӗлпӗрне ҫепӗҫҫӗн ярса тытса.

— За мной держи, — коротко приказал генерал, рукой в перчатке ласково разбирая поводья.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Таҫта, Дон шывӗ леш енче, кӑваккӑн-симӗссӗн ҫиҫӗм явкаланать, ҫумӑр шӑмарӑлать, шурӑ чиркӳ карти тулашӗнче сасӑсен кӗрлевӗпе хутшӑнса кайса, урисене ылмаштарса тӑракан утсен шӑнкӑравӗсем йыхравлӑн та ҫепӗҫҫӗн шӑнкӑртаткалаҫҫӗ.

Где-то за Доном синё вилась молния, находил дождь, а за белой оградой, сливаясь с гулом голосов, зазывно и нежно позванивали бубенцы на переступавших с ноги на ногу лошадях.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех