Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑршлӑ сăмах пирĕн базăра пур.
шӑршлӑ (тĕпĕ: шӑршлӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хунартан хӑвӑрӑн илемлӗ сюртукӑр ҫине шӑршлӑ ҫу тумланипе кӑна хӑтӑлсан, ку вара сирӗншӗн телей-ха.

Это счастие еще, если отделаетесь тем, что он зальет щегольской сюртук ваш вонючим своим маслом.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Ҫӑка пылӗ ылтӑн тӗслӗ пулать, ҫав тери ырӑ шӑршлӑ, тутлӑ та усӑллӑ.

Липовый мед получается золотистого цвета, очень душистый, вкусный и полезный.

Пыл хурчӗсемпе паллашни // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 19,21,23 с.

Тӗтӗмӗ шӑршлӑ та куҫа ҫиет, Филипп хӑйӗн табакӗ перекетлӗрех пултӑр тесе, унта темле курӑк хушса туртать иккен.

Дым был едкий и вонючий: Филипп смешивал табак с какой-то травой, чтобы подольше хватало.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӗмсем патӗнче тата хӗвел питтинче ырӑ шӑршлӑ тӗрлӗ-тӗрлӗ чечек ӳсет.

Возле кустов и на солнцепеке росли душистые пестрые цветы.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья, тутлӑ шӑршлӑ ӗмкӗч курӑкӗн хӗрхӗлтӗм ҫеҫкисене тутипе шухӑшлӑн ирткелесе, ун ҫумӗнче чӗнмесӗр ларчӗ.

Аксинья сидела рядом, молчала, задумчиво обрывая губами фиолетовые лепестки пахучей медвянки.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хӑпас пулать ку шӑршлӑ халӑхран.

Надо расстаться с этим гнусным народом.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шӑршлӑ патрон та пулин ҫук-ха, атту пулсан эпӗ сана лайӑх хӑмсарттараттӑмччӗ!

Поганого патрона нету, а то бы я тебе намахнулся!

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Урӑлса ӗлкӗреймен генерал пӳрнисене сӗтел ҫумне тӗренсе тӑчӗ, стаканри шӑршлӑ кӑмӑшкана чӳхентерсе тӑкнӑ май, кашни пуплевнех виҫесӗр хытарса каларӗ:

Не успевший протрезвиться генерал стоял, опираясь пальцами о стол, расплескивая из стакана пахучий самогон; говорил, с излишней твердостью произнося каждую фразу:

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лашасем ӑна курсан кӗҫенсе ячӗҫ, мӑйӗсене тутлӑ шӑршлӑ утӑ патнелле тӑсрӗҫ, ун аллисене шӑршларӗҫ, хӑма сарнӑ урайне чӗрнисемпе чаваларӗҫ.

Лошади встретили его отрывистым ржанием, тянулись к охапкам душистого сена, обнюхивали руки, били копытами в дощатый пол.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени тутлӑ шӑршлӑ, чикекен утӑ ҫумӗнчен уйрӑлчӗ те, хӑй ҫинчен типӗ курӑк пӗрчисене силлекелесе, ашшӗн хӑлхинчен пӑшӑлтатрӗ:

Ксения оттолкнулась от колючего душистого сена и, стряхивая с себя сухие травинки, зашептала отцу:

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сарӑлса выртнӑ, шӑршлӑ виле пек!

Развалился, как падло!

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑршлӑ шӑрка!..

Шерсть вонючая!..

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем курас килми пулса ҫитнӗ винтовкисене стена ҫумне сӗвӗнтерсе самантлӑха та пулин алла пуртӑ е сава тытас, шӑршлӑ хӗрлӗ хӑваран ҫатан ҫыхса е тата ҫурхи ӗҫсем тӗлне сӳре е урапа хатӗрлесе чунӗсене кантарас килнипе килӗсене кая-кая килчӗҫ.

Они ездили домой на побывку, чтобы хоть на минутку, прислонив к стене опостылевшую винтовку, взяться руками за топор или рубанок, чтобы сердцем отдохнуть, заплетая пахучим красноталом плетень или готовя борону либо арбу к весенней работе.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пӑх-халӗ, йӗри-тавра мӗнешкел таса ҫурхи сывлӑш, эсӗ ав ӑна шӑршлӑ тӗтӗм мӑкӑрлантарса пӑсатӑн…

— Гля, какой кругом вешний дух чистый, а ты поганишь грудя вонючим дымом…

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ординарец, маларах разведчикра ҫӳренӗшӗн, ҫул тӑршшӗпех сӑмах чӗнмесӗр пычӗ, ҫил ҫинче, лаши юртнӑ хушӑрах, хӗвелҫаврӑнӑш кӗлӗ ӑшӗнче пӗҫернӗ шӑршлӑ ӑвӑ таткине ҫулупа ҫапса тивертрӗ те, ӑвва тӗреклӗ ывҫине илсе, чӗлӗм чӗртрӗ.

Ординарец, в прошлом — разведчик, всю дорогу молчал, на ветру, на рыси закуривал, высекая кресалом огонь, забирая в ядреную пригоршню ком вываренного в подсолнечной золе пахучего трута.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эх, ҫавӑ ҫав вӑл, хресчен пурнӑҫӗ, шӑршлӑ йытӑ ҫулланӑскер!..

Эх ты, жизня крестьянская, поганой сукой лизанная!..

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ах, сана, шӑршлӑ пакарта!..

— Эх ты, вояка, растакую!..

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗншӗн йӗмне тӳмелемесӗр ҫӳретӗн, шӑршлӑ качака?

Почему мотню не застегиваешь, козел вонючий?

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Духийӗр, тетӗп, — тенӗ Суворов, — пит шӑршлӑ.

— Духи, говорю, — произнес Суворов, — пахучие.

«Шӑршлӑскер» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Шӑршлӑ яшка пӗҫерсе паран та — пыршу-пакарту кутӑн тухиччен вӗрискерпе пуҫу тӑрӑх ярса тӑрӑпӑр.

Сделаешь борщ поганый — до тех пор будем в тебя лить, покеда с другого конца грызь вылезет.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех