Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑллӗне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӑваттӑмӗш участокра Пестовсене — пиччӗшӗпе шӑллӗне — Батманов хӑй хыҫҫӑнах пролива пыма хушса хӑварчӗ.

На четвертом участке Батманов приказал следовать за ним братьям Пестовым.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Беридзе ӑна шӑллӗне юратнӑ пекех юратать.

Беридзе его любит, как младшего брата.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Хӑвӑртрах тарӑр! — тет шӑппӑн амӑшӗпе шӑллӗне Викторина.

 Бегите скорей! — прошептала Викторина брату и матери.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Шӑтӑкра пӑшал тупнӑ, Володя амӑшне, Евгения Ивановнӑна, вунвиҫҫӗри шӑллӗне — Леонида, тӑватӑ ҫулхи йӑмӑкне — Надьӑна арестленӗ, хваттерне ҫаратса кайнӑ.

В замаскированной яме нашли оружие, арестовали его мать, Евгению Ивановну, тринадцатилетнего брата Леонида, четырехлетнюю сестренку Надю и подчистую ограбили квартиру.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

«Ҫемен» кил хуҫи арӑмӗн шӑллӗне — спекулянта: переводчик урлӑ магазин уҫма хут илсен аванччӗ тесен, леш хаваслансах килӗшнӗ.

И когда «Семен» заговорил с братом хозяйки, спекулянтом, что неплохо бы через переводчика выпросить разрешение и открыть магазинчик, тот охотно согласился.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Пӗр самантлӑха вӑл тӑван шӑллӗне аса илчӗ.

Мысль о брате мелькнула на мгновенье в его голове.

25 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Анка Гришина мӑнтӑркка шӑллӗне ҫывӑрма вырттарать.

Анка Гришина укладывает спять толстенького братишку.

Алӑк умӗнчи хуралҫӑсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ҫав вӑхӑтра Ромул хӑй шӑллӗне тем пек шыраса ҫӳренӗ, анчах ниҫта та тупайман.

Между тем Ромул искал брата и нигде не мог найти его.

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кӗлтисене вут хыпа пуҫласан, вӑл савӑннипе пӳрте чупса кӗнӗ те хӑйӗн Кирук ятлӑ шӑллӗне ҫавӑтса тухнӑ.

Когда солома стала загораться, она обрадовалась, пошла в избу и привела за руку брата, Кирюшку

Вут тухни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Митя, ытлашши вӗриленсе ан кай, — лӑплантарать Анна шӑллӗне.

— Митя, не горячись, — успокаивала брата Анна Ильинична.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Кӗҫех эсӗ врач пулатӑн, — терӗ Владимир Ильич шӑллӗне.

— Ты скоро будешь врачом, — сказал Владимир Ильич брату.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Киле таврӑнсан, Владимир Ильич пӳлӗм тӑрӑх утса ҫӳрерӗ, кӑмӑл тулнӑ пек аллисене сӑтӑркаларӗ, юлашкинчен шӑллӗне сӑмах хушрӗ:

Вернувшись домой, Владимир Ильич шагал по комнатам, с довольным видом потирал руки и наконец сказал брату:

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Кӳр-ха, эпӗ сана тепӗр хут чуптӑвам, — тет вӑл, шӑллӗне ыталаса.

 — Дай-ка я тебя еще раз поцелую, — обнимает она брата.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Саша шӑллӗне аллипе йӑтса илчӗ, унӑн ялкӑшса тӑракан хура куҫӗнчен,пурте юратакан, пурте ачашлакан, савӑнӑҫлӑ, телейлӗ ача куҫӗнчен, тинкерсе пӑхрӗ.

Саша поднял братишку на руки, заглянул в его блестящие черные глаза, такие радостные и счастливые, доверчивые глаза ребенка, которого все любят и ласкают.

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Шӑллӗне кутамккаласа ҫӗклесе, Саша ҫӳлелле улӑхма тытӑнчӗ.

Усадив брата на закорки, Саша стал подниматься наверх.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

«Хамӑр аннеҫӗмӗре сыхлӑр, ӑна пӗччен ан хӑварӑр», — асӑрхаттарсах тӑнӑ вӑл йӑмӑкӗсемпе шӑллӗне.

«Берегите нашу мамочку, не оставляйте ее одну», — напоминал он сестрам и брату.

Умсӑмах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑйӗн пурнӑҫӗ пуян карап хуҫин ывӑлӗпе пӗр тан маррине ӑнланнӑ пулсан та, пӗчӗк Джека вӑл тӑван шӑллӗне юратнӑ пек юратнӑ.

А маленького Джека он любил, как родного брата, хотя и понимал, что положение у него совсем иное, чем у сына богатого судовладельца.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тӳрӗ пӑх… кул… — команда парать Саша е ашшӗне, е амӑшне, е тата шӑллӗне, чӳрече умне лартса; аппарата вӗсем ҫинелле тытса, затворне вӗҫрен чӑлтлаттарать.

Смотри прямо… улыбайся… — командовал Саша, усаживая у окна то отца, то мать, то брата, и, нацелившись, щелкал затвором.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сасартӑк малалла юхса кайнӑ пӑр катӑкӗ ҫине пӗр-пӗччен тӑрса юлнӑскер, кама пулӑшассине пӗлмесӗр, Саша ним тума аптраса ӳкрӗ: те шывра шӑмпӑлтатакан Ҫеруша пулӑшмалла, те Илюшпа шӑллӗне — вӗсем те хӑйсен пӑрӗ ҫинче чӗркуҫҫи таранах шывра тӑраҫҫӗ.

Оставшись один на сразу всплывшей льдине, Саша заметался, не зная, кому помогать: барахтавшемуся в воде Сереге или брату с Илюшкой, тоже стоявшим по колено в воде на своей льдине.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Асту вӗсене, — хытӑ асӑрхаттарчӗ шӑллӗне Саша.

— Смотри за ними, — строго предупреждал Саша брата.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех