Шырав
Шырав ĕçĕ:
Шӑллӗне пӑрахса хӑварсах, вӑл тенкелсем хушшипе малалла хӗсӗнсе кӗчӗ.Он пробирается сквозь ряды скамеек, бросив на произвол судьбы брата.
Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
— Эсӗ каллех ҫухӑрма ан шутла тата, — асӑрхаттарчӗ шӑллӗне Саша, лешӗ хӑйпе ерсе килнӗшӗн кӑмӑлсӑр пулнӑскер.
Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Саша вара шӑллӗне те пӑхать, чӗпсене те тӑрантарать, ӗне те кайса илет.Он и за братом поглядит, и цыплятам даст корм, и корову загонит.
Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Шӑллӗне алӑран тытса, Саша кӗҫҫе пек кӑвак ҫемҫе тусан ҫийӗн ҫара урисемпе хаваслӑн лаплаттарса пырать.Взяв брата за руку, Саша с удовольствием шлепает босыми ногами по серой и мягкой, как войлок, пыли.
Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Тимрук мӗнпе тарӑхтарчӗ-ши ҫак самантра хӑйӗн пӗртен пӗр шӑллӗне?
VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Тимрук шӑллӗне тӑкӑннӑ панулми пуҫтарма пулӑшмашкӑн тытӑнчӗ.Тимрук присоединился к Ильясу, продолжавшему молча собирать падалицу.
VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Мӗн пулнӑ шӑллӗне?
VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Шӑллӗне хӑҫантанпа курманнине асне илесшӗн пулчӗ Тимрук.Тимрук пытался вспомнить, когда в последний раз видел брата.
VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Хӑйӗн каччине, упӑшкине, ашшӗне, шӑллӗне, юлташне вӑл турилкке ҫине апат-ҫимӗҫ хурса пама пултарать.Она, например, может класть на тарелку кушанья своему жениху, мужу, отцу, другу или брату.
Кафере, столовӑйра, ресторанта // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.
Зоя ӑшшӑн кулса шӑллӗне ыталарӗ.
Уйрӑлу // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Сывӑ пул, Шура, — тет Зоя, ҫӗлӗкпе пальто тӑхӑннӑ шӑллӗне.— До свиданья, Шура, — сказала Зоя, когда он стоял уже в пальто и шапке.
Уйрӑлу // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Шӑллӗне курнӑ Зоя тӑрса ларчӗ те хӗрелсе кайрӗ.Зоя при виде брата приподнялась на кровати, и лицо ее залил горячий румянец.
Йывӑр кунсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Пӗррехинче тарӑхса кайнӑ Зоя шӑллӗне аллаппипе ҫамкинчен ҫапрӗ.Раз, выйдя из терпения, Зоя вдруг стукнула брата ладонью по лбу.
Ывӑл // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Виҫҫӗре чухнех, пӗчӗк кӗленче илетчӗ те Зоя, икке кайнӑ шӑллӗне ҫавӑтса, кукамӑшӗ патне сӗт илме каятчӗ.
Ывӑл // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
(Зоя ҫуралнӑ хыҫҫӑн эпир Анатолий Петровичӑн 12 ҫулхи шӑллӗне «Федя пичче» тесе чӗнме пуҫларӑмӑр).(Так мы после рождения Зои стали шутя называть двенадцатилетнего брата Анатолия Петровича).
Хӗрача // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Элентей каялла таврӑннӑ ҫӗре Шерккей кулма чарӑнчӗ, шӑллӗне тӳррӗн куҫран пӑхмашкӑн та хӑяймарӗ.Когда Элендей вернулся к нему, Шерккей уже не смеялся и не смел посмотреть в глаза брату.
ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Ҫӗклесе пыракансем пӗр сӑмах каламаннине кура мӑйӑхлӑ тутине хӑвӑрт-хӑвӑрт ҫырткаларӗ те шӑллӗне ҫиллессӗн пӑхрӗ.
XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Шерккей ӗҫсе яман куркине сӗтел ҫине лартрӗ, хӑй шаларах сикрӗ, шӑллӗне тинкерсе пӑхрӗ.Шерккей резко поставил на стол недопитую кружку, весь сжался и настороженно взглянул на брата.
XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Шерккей хӑй шӑллӗне курманни тӑватӑ кун иртрӗ; пиллӗкмӗш кунхине Элентей патне пычӗ.Прошло четыре дня, как Шерккей не был у Элендея; наконец на пятый день пришел.
XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Унӑн шӑллӗне, Володьӑна, эпир акатуйӗнче Ильяспа пӗрле курнӑччӗ.А с ее братом Володей мы уже знакомы — видели его вместе с Ильясом на агатуе.
XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.