Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чула сăмах пирĕн базăра пур.
чула (тĕпĕ: чула) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑсӑкланса кайнӑ Ганэль чула тимлӗн пӑхса ҫаврӑнчӗ.

Потом заинтересованный Ганэль осмотрел камень.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Кӑштах утсан ҫул ҫӳревҫӗсем тӗрӗс мар ромб евӗрлӗ катмар чула курчӗҫ.

Пройдя немного пешком, путешественники увидели огромный камень неправильной ромбической формы,

Фергюсон ҫинчен хывнӑ халап // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 192–197 с.

Инженерсем мӗн калаҫнине ҫур хӑлхипе тӑнланӑ май Редотт шӑпах ҫав чике чула тимлӗн тӗпчеме пикенчӗ.

На эту-то скалу обратил свое внимание Редотт, слушая вполуха, что говорят инженеры.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Тӑвӑл йывӑҫа хур тунӑ пек, Аслати чула тӗпретнӗн Ҫӗтеретпӗр шӑпа пӳрнине Сӑн-сӑпатӑра ӗретӗн.

Куҫарса пулӑш

Ялти ӗҫчен хӗрарӑмсене халалласа // Лидия Ковалюк. Ковалюк Л.А. Юрату ҫӑлкуҫӗ. Сӑвӑсем. Шупашкар: «Калем» кӗнеке издательстви, 2002. — 72 с. — 15–16 с.

Асамҫӑ хӗрсем уйӑх пайӑркисемпе тусанран ҫав тери чаплӑ кавир тӗртсе вӗлкӗштерекен ҫул тӑваткалӗнче юрлакан чула Филипп нихӑҫан та ҫапмасть.

И Филипп никогда не ударял по поющему камню, что на перекрестке, где вьют из пыли и лунных лучей феи замечательные ковры.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Вӑхӑт-вӑхӑтпа вӑл арестант юррине ӗнӗрлеме пикенет е тӗрле япала сассине евӗрлет, кӗленчене «чӑнкӑр-р!», йывӑҫа «тук!», чула «пӑнк!» тет, — йӑпанас йӳтемпе мар, ахалех.

Временами он принимался петь арестантские песни или подражать звукам разных предметов, говоря стеклу: «Дзинь!», дереву — «Туп!», камню — «Кокк!», но все это без намерения развлечься.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Эх те ҫав, пӗрре хӑюлӑх ҫитерсех куҫа-куҫӑн калаҫмалла та та ҫав Сӑпанипе, чуна хӑҫантанпа ӗнтӗ пусарса тӑракан чула илсе пӑрахмаллах!

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пӗчӗк ача валли тунӑ пӗчӗк ҫӗмрен йӗппи вӗҫӗнчи хура чула илсе эпӗ пысӑк ҫӗмрен йӗппи вӗҫне лартрӑм.

Черный наконечник я снял с маленькой детской стрелы и прикрепил к большому древку.

Синопӑн пӗрремӗш ҫӗмренӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Ҫӗмрен йӗппи вӗҫне лартмалли ҫак чула атте ман валли тунӑ, вӑл мана виҫӗ хутчен вилӗмрен хӑтарчӗ.

Мой отец сделал для меня этот наконечник, и трижды он спас мне жизнь.

Синопӑн пӗрремӗш ҫӗмренӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

— Ҫак хура чула эпӗ юлашки ҫӗмрен йӗппи вӗҫне лартатӑп, — тенӗ старик, — эсӗ унпа ҫав тери хӑрушӑ вӑхӑтсенче кӑна усӑ кур.

— Этот черный наконечник я прикреплю к последней стреле, — сказал старик, — а ты пользуйся ею только в минуты крайней опасности.

Синопӑн пӗрремӗш ҫӗмренӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Федя халӑх хушшинелле ыткӑнчӗ, мана ҫапӑнса чут ҫeҫ ураран ӳкермерӗ, чупнӑ ҫӗртех урамри чула тытрӗ те хыттӑн кӑшкӑрчӗ:

Федя метнулся в толпу, чуть не сбив меня с ног, и схватил на ходу камень с мостовой.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫапла, сӑмахран, тарҫи ҫухалса кайнине е вӑл кахалланнине, ачисем мӗн те пулин тунине, урана касса амантнӑ чула, йӗпе-сапа ҫанталӑка тата ҫакнашкал ытти япаласене те эпитет ҫумне «еху» сӑмаха хушса палӑртаҫҫӗ.

Так, например, рассеянность или леность слуги, проступок ребенка, камень, порезавший ногу, ненастную погоду и тому подобные вещи они обозначают прибавлением к слову эпитета еху.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Икӗ еху ҫапӑҫнине усӑ курса, виҫҫӗмӗш еху чула хӑй патне йӑтса каять.

Пользуясь тем, что они поглощены дракой, он схватывает и уносит камень».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

«Эпӗ хам, — терӗ ман хуҫам, — ехусем йӑлтӑртатса тӑракан чула мӗншӗн ҫав тери юратнине ниепле те ӑнланаймастӑмччӗ.

Я, — прибавил хозяин, — никак не мог понять, чем можно объяснить эту страсть еху к блестящим камешкам.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Кунти ехусем ӑна йӗрӗнтереҫҫӗ пулин те, вӑл вӗсене усал чӗреллӗ пулнишӗн гннейхсене (тискер вӗҫен кайӑксене) хаяр пулнишӗн е шӗвӗр чула хӑйӗн чӗрнине амантнӑшӑн айӑпланӑ евӗрлех айӑплать.

Он всегда гнушался еху, населяющих эту страну, но все же он не больше осуждал их за все их недостатки, чем гннэйх (хищную птицу) за ее жестокость или острый камень за то, что он повредил ему копыто.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Кун пек тупӑсем чула ҫӗр утӑма, икҫӗр утӑма пенӗ.

Они метали ядра всего на сто, на двести шагов.

Бомбардсем // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Виҫ-тӑватӑ пин ҫул ӗлӗкрех чула ахаль алӑпа ывӑтнинчен ик-виҫӗ хут аяккарах ывӑтмалли май шутласа кӑларнӑ.

Около трех-четырех тысяч лет назад удалось изобрести замечательное приспособление, которое позволило бросать камень в два-три раза дальше, чем просто рукой.

Праща // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Чула аякка мӗнле ывӑтса ямалла-ха?

Как же добиться большей дальности полета?

Праща // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Ҫапах та авалхи ҫынсемех ҫакна лайӑх пӗлсе тӑнӑ: боец чула мӗн чухлӗ аяккарах ывӑтать, вӑл ҫавӑн чухлӗ усӑллӑрах пулать, тӑшмана ҫавӑн чухлӗ часрах пӗтерсе хурать.

Однако еще первобытные люди хорошо понимали, что чем дальше летит камень, тем лучше для бойца, он скорее может поразить противника.

Праща // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Чӑмӑрпа танлаштарсан, чул тата ҫак енчен лайӑх: чула тӑшман ҫине ывӑтса яма пулать, чӑмӑра ывӑтма ҫук.

Перед кулаком у камня то преимущество, что его можно бросить в противника, а кулак не бросишь.

Чӑмӑр тата чул // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех