Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Инҫетрех те мар, ҫӑмӑл ҫуначӗсемпе чӗнтӗрлӗ ункӑсем тӑва-тӑва ҫаврӑнса, чӗкеҫ шилетет, хурт-кӑпшанкӑсем сӗрлеҫҫӗ, тата, ҫак сасӑсене витерсе, таҫта, тӳремлӗхре, сухаҫӑ хӑйӗн вӑкӑрӗсене хӑваласа тунсӑхлӑн тӑстарса кӑшкӑркалани илтӗнет.

Ласточка свистела легким крылом, описывая невдалеке причудливые круги, звенели мошки, и над всем этим проносился порой протяжный и печальный окрик пахаря на равнине, понукавшего волов над распахиваемой полоской.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Валя (вӑраххӑн, шухӑшлӑн, тунсӑхлӑн кӗрет).

Входит Валя (медленно, задумчиво, печально).

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Тахҫан иртнӗ хӗллехи ире, хӑй, ҫул юппинчен юпаран пуҫласа хыр патне ҫитиччен хунарпа ҫӳресе, кая юлнӑ колхозниксене кӗтнине тата сехет ҫине тунсӑхлӑн пӑхнине аса илет.

Ему вспомнилось то давнее зимнее утро, когда он с фонарем ходил у развилины дорог от столба к сосне, ожидая запоздавших колхозников, и с тоской смотрел на часы.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Унӑн ытарайми илемлӗ хура-кӑвак куҫӗсем тӗлӗнмелле тунсӑхлӑн пӑхма пуҫлаҫҫӗ.

В его прекрасных темносиних глазах появлялось странно-тоскливое выражение.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Ӑҫта-ши вӑл?» — тунсӑхлӑн шухӑшларӗ Таня.

«Где же он?» — думала с тоской Таня.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ачашшӑн та тунсӑхлӑн калаҫмалла сирӗн, ҫакӑн пек: «Ро-о-мео!»

Вы должны говорить нежно и томно, вот так: «Ро-о-мео!»

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Унтан тунсӑхлӑн хушса хучӗ:

И добавила с грустью:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Шӑп, — терӗ Шукурбек ҫитнӗ-ҫитмен, унтан тунсӑхлӑн хушса хучӗ:

— Тихо, — произнес Шукурбек и добавил с грустью:

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ҫапах та чуптума пӗлместӗн эсӗ, — тунсӑхлӑн каларӗ вӑл мана кайран.

— А целоваться ты не умеешь, — грустно сказала она потом.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кӗҫех вӗсем иккӗшӗ ҫав тери телейлӗн, ҫав вӑхӑтрах темле тунсӑхлӑн, ҫырма хӗрне утрӗҫ.

И вот они счастливые и в то же время печальные, идут к берегу реки.

Виҫҫӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Хӑйӑр ярӑмӗ ҫинче, тунсӑхлӑн ҫухӑрса, шыв чӑххисем пӗр-пӗрне сасӑ параҫҫӗ.

На песчаной косе тоскливо перекликались кулики.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тин ҫеҫ ҫуса тухнипе типсе ӗлкӗреймен нӳрлӗ урай шӑрши кӗнӗ, стендсем ҫумне тенкелсемпе пукансене пӗр-пӗрин ҫине купаласа хунӑ; зал варринчи пукан ҫинче ӑшӑ ватник тӑхӑннӑ чылай ҫулсенчи баянист урамран кӗрекен каччӑсемпе хӗрсем ҫине тунсӑхлӑн пӑхса ларнӑ.

Пахло влажными, недавно вымытыми и еще не успевшими просохнуть полами, вдоль стен громоздились одна на другую поставленные скамейки, стулья; посредине зала сидел на табуретке пожилой баянист в теплом ватнике и скучающе оглядывал входивших с улицы парией и девушек.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫурт тӑррисем ҫине ҫемҫе ӑшӑ ҫутӑ ӳкет, кантӑксенче ялкӑша-ялкӑша илет; тирек ращинче, ҫаралнӑ туратсем хушшине хӗсӗнсе ларнӑ йӑвасем ҫинче, ларма хатӗрленекен кураксем ҫатӑлтатаҫҫӗ; хӗрарӑмсем выльӑх-чӗрлӗхе хӑйсен картишӗсене кӗме вӑрӑммӑн йыхӑрни илтӗнет — вӗсен сассисем, каҫхи сывлӑшра уҫҫӑн янӑраса, таҫтах ҫитеҫҫӗ, ӗнесем ҫав тери тунсӑхлӑн мӗкӗреҫҫӗ, сурӑхсем йӗнӗ пек макӑраҫҫӗ, тӗтӗм шӑрши, йӳҫенкӗрех навус ҫӗрӗкӗн, ҫумӑрсемпе исленнӗ кӗрхи ҫӗрӗн ачаран хӑнӑхнӑ, хумхантарса савӑнтаракан шӑрши сӑмса шӑтӑкӗсене кӑтӑклантарать…

Мягкий и теплый свет падал на крыши изб, жарко вспыхивал в окнах; в оголенных ветвях тополиной рощи чернели опустевшие гнезда грачей; было слышно, как бабы ласково, нараспев зазывали скотину — в вечернем воздухе ясно и далеко разносились их голоса; с утробной тоской мычали коровы, плаксиво блеяли овцы, пощипывало ноздри знакомым с детства запахом дыма, горьковатой навозной прели.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хушӑран кӑна вӑл ҫӗрлехи вӑхӑтра та вӗҫекен шыв чӑххисем, пӗр-пӗриншӗн тӗмсӗлсе, тунсӑхлӑн сасӑ панипе тата аравасӑр нумай кайӑк кӑвакалӗсем ҫунаттисене пӑрӑлтаттарса авӑснипе хускалчӗ: кӑвакал кӗтӗвӗсем, ейӳ кайнӑ Донӑн ирӗклӗ улӑхӗсем патнелле ҫул тытнӑ май, ытла та хыпаланса вӗҫеҫҫӗ…

Лишь изредка нарушавшаяся тоскующей перекличкой летевших и ночью куликов да дребезжащим посвистом бесчисленных утиных крыльев: стаи уток летели, спешили, добираясь до привольной поймы разлившегося Дона…

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун ҫывӑхӗнчех хӗрарӑмсем ҫинчен, юрату ҫинчен, кашни ҫын чун-чӗринчех мӗн чухлӗ те пулин чӑлханса юлнӑ пысӑк е пӗчӗк савӑнӑҫ ҫинчен хаваслӑн та тунсӑхлӑн калаҫрӗҫ.

Неподалеку от него и весело и грустно говорили о женщинах, о любви, о больших и малых радостях, что вплетала в сердце каждая каждому.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Уншӑн пулсан — малалла каймалла-и, каялла-и — кирек ӑҫталла пулсан та халӗ пӗрех пулчӗ; вӑл ӑҫта та пулин кайма, хӑй хыҫҫӑн ниҫта юлмасӑр йӗрлекен асаплӑ тунсӑхлӑн тарса ӳкме ҫеҫ тӑрӑшрӗ.

Ему было решительно все равно — вперед идти или назад, лишь бы двигаться, лишь бы уходить от следовавшей за ним по пятам тоски.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах Мишка, ачаш тунсӑхлӑн та ҫемҫен кулкаласа, ҫавӑнтах тӳрлетрӗ:

Но Мишка, томительно и нежно улыбаясь, поправил его:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бричка ҫинче ларакан Соня Анфиса ҫине тунсӑхлӑн, ӑмсанса пӑхрӗ.

Соня сидела на бричке и грустно, с завистью смотрела на Анфису.

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун куҫӗ хыҫҫӑн йӗрленӗ май, пӗр сисмен ҫӗртенех ассӑн сывласа ярса, Романовский те ҫилсӗр ҫанталӑкра кантӑк пек йӑлтӑртатакан Днепр ҫине, кӗр умӗнхи черченкӗ сӑрӑсемпе эрешленнӗ хирсем ҫине йывӑр тунсӑхлӑн пӑхма пуҫлать.

Романовский проследил за его взглядом и сам, неприметно вздохнув, перевел глаза на слюдяной глянец застекленного безветрием Днепра, на дымчатые поля, покрытые нежнейшей предосенней ретушью.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав тери тунсӑхлӑн пӑхса илчӗ вӑл Аксинья пичӗ ҫине.

С необъятной тоской он бегло осмотрел лицо Аксиньи.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.