Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Чочой (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тӗрӗс, нарта хуҫи ҫиллес ҫын пулнӑ, — пӗр иккӗленмесӗр тепӗр хут каларӗ Чочой.

— Да-да, хозяин упряжки сердитый человек был, — убежденно повторил Чочой.

Йӗрлевҫӗсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой нарта хуҫин кӑмӑлне те пӗлет.

— Чочой даже настроение хозяина упряжки угадывает.

Йӗрлевҫӗсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой темиҫе утӑм каялла чакса пӗшкӗнчӗ те нарта йӗрӗ ҫинелле пӑхрӗ:

Чочой отошел на несколько шагов назад и, склонившись над нартовым следом, сказал:

Йӗрлевҫӗсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой учительница ҫинелле пӑхрӗ.

Чочой посмотрел на учительницу.

Йӗрлевҫӗсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Пӗр Чочой кӑна хӑйӗн тусӗсене маннӑ, тӑванӗсене те, хӑйӗн учительницине те, шкул директорне те маннӑ вӑл, — терӗ Виктор Сергеевич, ӳпкелешсе, хӑй вара ҫавӑнтах, чӗлӗмне кӗсйине пытарса, нимӗнле мар пулса кайнӑ Чочоя салтӑнтарма тытӑнчӗ.

А вот один только Чочой забыл о друзьях, забыл о родных, забыл о своей учительнице и директоре школы, — укоризненно сказал Виктор Сергеевич и, спрятав свою трубку в карман, сам принялся раздевать смущенного, обескураженного Чочоя.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Эпӗ Соньӑна ҫӑлас терӗм те… — терӗ Чочой хуллен, кухлянка ҫухави ҫумӗнчи тумла пӑра хӑвӑрт татса илсе.

— Я очень хотел спасти Соню, — тихо промолвил Чочой, машинально отрывая сосульки от воротника кухлянки.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой хӑй патне пырса тӑнӑ хӗр аллине аяккалла сирчӗ.

— Чочой отстранил рукой девушку, подошедшую к нему.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Макӑрчӗ? — хӑй ҫав тери айӑплӑ иккенне туйса тепӗр хут ыйтрӗ Чочой.

— Плакала?.. — с убитым видом переспросил Чочой.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Аван мар пулса тухрӗ сан, Чочой!

Нехорошо получилось, Чочой!

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чей ӗҫсе ларакан Чочой куркине ҫӑвар патне те ҫитереймерӗ.

Чочой, продолжавший еще пить чай, не донес кружку до рта:

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Эпир санпа, Чочой, чее тилӗ йӗрӗ ҫине ӳкрӗмӗр пулас.

Видимо, мы с тобой, Чочой, на след какой-то хитрой лисы напали.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Кам-ши вӑл? — тӗлӗнсех кайрӗ Чочой.

Кто же это? — удивленно сказал Чочой.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой ҫаплах-ха ҫӗр пӳртре мӗн пурри ҫуккине пӑхкаласа ҫӳрет.

А Чочой между тем продолжал осматривать землянку.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой ҫыххине салтрӗ:

Чочой развернул и вскрикнул:

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Темле ещӗк пур тата! — терӗ Чочой, хӑй тупнӑ ещӗке ҫӗр пӳрт варрине кӑларса лартса.

— А вот какой-то ящик! — сообщил Чочой, вытаскивая на середину землянки свою находку.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Куратӑн-и, кӑмака! — кӑшкӑрса ячӗ Чочой, кӗтесре ларакан чугун кӑмака ҫинелле кӑтартса.

Смотри, печка! — закричал Чочой, указывая на круглую чугунную печурку в углу землянки.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой комсорга пулӑшма тытӑнчӗ.

Чочой принялся помогать комсоргу.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Пӑх, Чочой, хунар!

— Смотри, Чочой, фонарь!

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Ҫук, ҫук, тӗлӗк мар, Чочой, — терӗ Тынэт хуллен, ачана хӑйӗн анлӑ кӑкӑрӗ ҫумне тата хытӑрах пӑчӑртаса.

— Нет, нет, не снится, Чочой, — тихо ответил Тынэт, крепче прижимая мальчика к своей широкой груди.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Комсорг ӑна хӑйӗн вӑйлӑ аллисемпе ыталаса илсе хыттӑн пӑчӑртанӑ хыҫҫӑн чӗркуҫҫийӗ ҫине лартса, пӗчӗк ачана сиктернӗ пек, сиктерме пуҫласан та, Чочой ӗненмерӗ:

И, когда комсорг обхватил мальчика своими крепкими руками, прижал к себе и закачал на коленях, как маленького, Чочой, все еще не верил себе.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех