Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑсне (тĕпĕ: ӑс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тахҫан сӗм-авалра — унтан вара миҫе черетлӗ ӗмӗрсем вӗҫе-вӗҫӗн иртнӗ-ши! — ҫичӗ ют пусмӑрӗнче кун курмасӑр тарӑхса пурӑннӑ пулсан та, вырӑс халӑхӗ ҫӑлнине пула, чӑваш хӑй пайтине ҫухатман, чӗлхине те, йӑлине те, ӗҫченлӗхне те, таса та ҫивӗч ӑсне те хатарлӑн усранӑ, упранӑ, малашне вара ҫавсене усраса ҫеҫ мар, чунтан пикенсе хӑй кунҫулне ӳстерме те амалантарма ҫунатланса ӗмӗтленет.

Когда-то давно, много веков назад, и чуваши, изнемогая под тяжестью чужеземного ига, трудились не видя божьего света, и все же, благодаря спасшему их русскому народу, не потеряли своего облика, сберегли и язык, и обычаи, и трудолюбие, и ясный острый ум, мало того — приумножали все это с годами, развивали, совершенствовали, и все потому, что верили в мечту.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ку хӑй ӑсне ҫитернӗ пек каласа панӑ.

Вот он и рассказал все, что услышал вечером дома.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл нумай пулмасть чикӗрен килнӗ, унта вӑл хӑйӗн ӑсне тата паттӑрлӑхне пула палӑрнӑ.

Он только что прибыл с нашей восточной границы, где показал чудеса храбрости.

III. Чи вӑрттӑн шухӑшсем хускални // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Хӑш чухне ырӑ сехетсем пулаҫҫӗ — этемӗн ирсӗрлӗхне, вӑл ӑсне ҫухатса хӑтланнине ӗненес килмест… пурне те, пуянне те, чухӑнне те шел… пуянӗ те ҫултан пӑрӑнса аташса кайнӑ, тетӗн.

Бывают добрые часы, когда не хочешь верить в гадость человека, в безумство его… когда всех жалко, и богатого, как бедного… и богатый тоже заблудился!

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Сире тата ҫакна калатӑп: шухӑшласа пӑхма хирӗҫ мар эпӗ — шухӑшлани вӑл лайӑх… тата ӑсне те пире ҫавӑнпа панӑ; анчах хам мӗн тусан мӗн пуласси ҫинчен нихҫан та шутламастӑп эпӗ, май килнӗ чухне вара чӗрне тӑршшӗ чухлӗ те шеллеместӗп хама: мӗн шеллес.

— Скажу вам еще одно: я не прочь размышлять… оно весело, да и на то ум нам дан: но о последствиях того, что я сама делаю, я никогда не размышляю, и когда придется, не жалею себя — ни на эстолько: не стоит.

XXXIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл кашни ҫын пит-куҫне тата характерне лайӑх сӑнланӑ, Итали юнӗнчен илнӗ пӗтӗм пултарулӑхӗпе пит-куҫне мӗнле кирлӗ, ҫавӑн пек туса кӑтартнӑ; вӑл, кирлӗ пулсан, хӑйӗн ачаш сассине те, хӑйӗн илемлӗ пит-куҫне те хӗрхенмесӗр, е ӑсне ҫухатнӑ карчӑка, е тӑмпуҫ бургомистра сӑнланӑ, — пит-куҫне ҫав тери каҫса кайса кулмалла вылятнӑ, куҫне хӗскеленӗ, сӑмсине пӗркеленӗ, селӗп калаҫнӑ, йынӑшса илнӗ…

Она оттеняла каждое лицо и отлично выдерживала его характер, пуская в ход свою мимику, у наследованную ею вместе с итальянскою кровью; не щадя ни своего нежного голоса, ни своего прекрасного лица, она — когда нужно было представить либо выжившую из ума старуху, либо глупого бургомистра, — корчила самые уморительные гримасы, ежила глаза, морщила нос, картавила, пищала…

VII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

«Улпут ӑсне ӑҫта пӗлсе ҫитерӗпӗр эпир, кӑмӑлӗ ҫав таран пулӗ?

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Эсӗ хӑвӑн тусун йӑваш ӑсне тата хӑйӗн пуласлӑхне малтанах пӗлсе тӑнине палӑртакан япала курӑн.

 — Ты узришь нечто, что докажет тебе смиренномудрие и прозорливость твоего друга.

XX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Пӗртен-пӗр ҫурри ҫийӗннӗ аbor тенӗ сӑмах географӑн ҫивчӗ ӑсне улталанӑ пулнӑ.

И одно единственное полустёртое слово «abor» обмануло проницательного географа.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ӑсне ҫухатнӑ пекех Паганель палуба тӑрӑх кускаласа ҫӳрет; пуҫне вӑл аллисемпе ярса тытать, ҫӳҫне тӑпӑлтарать.

Паганель заметался по палубе, как безумный; он сжимал голову руками и рвал на себе волосы.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тинех ҫитрӗ ун ӑсне мӑшкӑлпа хурлану капланса, кашкӑр евӗр уласа макӑрса ячӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӗсен калаҫӑвӗ Маюк ӑсне ҫирӗп кӗрсе ларчӗ: тумтир хыснан, апачӗ тӳлевсӗр, ҫийӗнчен укҫа та тӳлеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

«Кусем чыс-сипетлӗх картинчен тухаканнисем мар, тавар хакӗсене манран ик-виҫ тенке каярах хурсан та вӗсен лавккинчен ҫын татӑлмӗ. Элексей ашшӗн ҫуртӗнче уҫаҫҫӗ пулсан вут тӗртсе ҫунтарас ӑна», — кӗрет ӑсне тискер шухӑш.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫак чӑнлӑха Ҫинукпа Кирюк хӑйсен ӑсне тарӑна хывнӑ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫак пехиле ӑсне тарӑна хывса вӗренчӗ Ҫинук.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Унӑн сарлака ҫамкаллӑ, ҫӳлелле лаптак та аялалла шӗвӗрӗлчӗк сӑмсаллӑ, пысӑк та симӗсрех куҫлӑ тата усӑнса тӑракан сарӑ бакенбардлӑ вӑрӑм, хыткан пичӗ лӑпкӑ кулӑпа чӗрӗлет те — вӑл ҫын хӑйне хӑй шаннине, унӑн ӑсне палӑртса тӑрать.

Длинное и худое, с широким лбом, кверху плоским, книзу заостренным носом, большими зеленоватыми глазами и висячими бакенбардами песочного цвету, оно оживлялось спокойной улыбкой и выражало самоуверенность и ум.

II // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Эсир, авӑ, кунти ҫынсен ӑсне курса тӗлӗнӗр.

А вот вы лучше подивитесь смышлености здешних жителей.

IV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Фабипе иккӗшӗ ҫеҫ юлсан, вӑл, паллах, Валери ҫылӑхӗ ҫинчен каласа памарӗ, ҫапах та чӗннӗ хӑнана, май пулсанах, килтен кӑларса яма сӗнчӗ, мӗншӗн тесен вӑл хӑйӗн калавӗсемпе, юррисемпе, пӗтӗм хӑтланкаларӑшӗпе Валери ӑсне пӑтраштарса яма пултарнӑ.

Оставшись наедине с Фабием, он, конечно, не выдал тайны исповеди, однако посоветовал ему удалить, буде возможно, из дому приглашенного им гостя, который своими рассказами, песнями, всем поведением своим расстраивал воображение Валерии.

VIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Вӑл ӑна та, унӑн чӗрине те, унӑн ӑсне те юратнӑ, анчах: вӑл хитре-и? тесе нихҫан та шухӑшласа пӑхман.

Она любила и его ум и душу, но почему-то ни разу не задавала себе вопроса: красив ли он?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Семен мар, арӑмӗ кил хуҫи тейӗн, ҫак катӑрка евӗр пурнӑҫ унӑн ӑсне чакарса арӑмне хушса панӑ тейӗн.

Словно Семен уж и не глава семьи и словно каторжная жизнь ему мозгов убавила, а жене прибавила.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех