Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӳҫе сăмах пирĕн базăра пур.
ҫӳҫе (тĕпĕ: ҫӳҫе) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пахчасенче, лӑпсӑр-лапсӑр йӑвасемпе чыхланнӑ ҫӳҫе йывӑҫҫисем ҫинче, кураксем краклатаҫҫӗ.

В левадах, на высоких вербах, усеянных лохматыми гнездами, кричали грачи.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сухаҫсем анасем ҫинчен тӑпӑлтарнӑ типӗ пукра, тӗссӗрленсе хӑмӑрланнӑ сӳсленчӗк ҫӳҫе тунисене пуҫтарса ҫунтараҫҫӗ.

Пахари жгли выволочки — сухой кустистый жабрей, выцветшую волокнистую брицу.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хуйхӑна мода шайне хӑпартас ҫук, Кӑвакарнӑ ҫӳҫе те юрамасть кӗртме.

Как нельзя вводить горе в моду, Так нельзя вводить седину.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сазансем хушӑран симӗс ҫулҫӑллӑ кӳкӗрченсен хушшине кӗрсе ҫухалаҫҫӗ те пута пуҫланӑ хӗрлӗ ҫӳҫе ҫулҫисене хыпкаласа, каллех уҫӑ ҫӗре ишсе тухаҫҫӗ.

Сазаны иногда скрывались под зелеными щитами кувшинок и снова выплывали на чистое, хватали тонущие, мокрые листочки вербы.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ксенине курсан, вӑл хӑраса ҫӳҫе турачӗ ҫине вӗҫсе ларчӗ те, ӑна суллантарса, ҫинҫен шӑхӑрма пуҫларӗ.

Вспугнутая появлением Ксении, она вспорхнула на ветку ивняка и закачалась на ней, тоненько посвистывая.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫавӑнпа та Григорий тавра ҫул суйласа илчӗ: Рассохов кӳлли патне ҫитиччен вӑрманпа кайрӗ, тыллапуҫҫипе шурӑ ҫӳҫе тӗмӗсем хушшипе Калмӑк каҫҫи патне тухрӗ те (ҫав кӑкшӑм курӑкӗ, хӑяхпа хӑмӑш ҫӑра ашкӑрса ӳсекен ансӑр ҫырма юппи унти пӗр ушаха Подстойлица текен кӳлӗпе пӗрлештерет) лачака урлӑ каҫсан тин лашине темиҫе минут пек кантарса тӑратрӗ.

Поэтому Григорий избрал несколько кружный путь: лесом проехал до конца озера Рассохова, по кочкам и белоталу добрался до Калмыцкого брода (узкого протока, густо заросшего кувшинками, резучкой и камышом, соединявшего одну из луговых музг с озером Подстойлицей), и только перебравшись через стрямкий Калмыцкий брод, остановил коня, дал ему несколько минут отдохнуть.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йывӑҫсемпе ҫӳллӗ ӳснӗ ҫӳҫе тӗмӗсем казаксене хӗрлӗармеецсен сӑнавҫисем асӑрхасран шанчӑклӑн хӳтӗлеҫҫӗ.

Деревья и высокий белотал надежно укрывали от красноармейских наблюдателей.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сулахай ҫырана каҫса килнӗ казаксем позицилле ҫапӑҫусене хатӗрленчӗҫ: васкасах траншейӑсем чаврӗҫ, тирек, хӗрлӗ ҫӳҫе, юман йывӑҫӗсене касрӗҫ, пӑчкӑсемпе татрӗҫ, блиндажсем турӗҫ, пулеметсем валли тарӑн мар шӑтӑксем чаврӗҫ.

Переправившиеся казаки готовились к позиционным боям: спешно рыли траншеи, рубили и пилили тополя, вербы, дубы, устраивали блиндажи и пулеметные гнезда.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гетман шляхӗ ҫине кӗчӗҫ те, ҫуна ҫинче ларакансен куҫне юртан тасалса кукшаланнӑ сарӑ хӑйӑр сӑрчӗсем, ҫӳҫе йывӑҫҫисен тата ҫирӗк вӑрманӗн сӑмсахӗсемпе кӑвак утравӗсем ыталаса илнӗ, аслӑ ирӗклӗ, ула-чӑла Дон леш енӗ курӑнса кайрӗ.

Выехали на Гетманский шлях, и в глаза сидевшим на санях кинулось просторное Задонье, огромное, пятнисто-пегое, с протаявшими плешинами желтых песков, с мысами и сизыми островами верб и ольхового леса.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫатрака туратлӑ ватӑ хӗрлӗ ҫӳҫе ҫывӑхӗнче юра таптаса хытарнӑ, хӑйӑрласа пӗтернӗ.

Около раскидистого застарелого куста краснотала снег был плотно умят, смешан с песком.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑхӑтсӑр ҫутатса кайрӗҫ Коршуновӑн тилӗ ҫӑмӗ пек хӗрлӗ сухалне кӑвак пӗрчӗсем, унтан тӑнлавӗ ҫине куҫса йӑва ҫавӑрчӗҫ: малтанах — тӑмлӑ тӑпра ҫинчи типчак курӑкӗ пек — пӗчӗк тӗмескепе, унтан хурлӑхлӑ шурӑ пайӑркасем сарӑ хӗрлӗ тӗсе ҫӗнсе илчӗҫ те тӑнлавӗсем ҫинче асар-писеррӗн сарӑлса ашкӑрчӗҫ, хӗрлӗ ҫӳҫе хӗссе пырса, пӗрер пӗрчӗн тыта-тыта илсе, пӗтӗм лӗпкине хупласа хучӗҫ.

Раньше времени высветлила седина лисью рыжевень коршуновской бороды, перекинулась на виски и поселилась там, вначале — как сибирек на супеси — пучками, а потом осилила рыжий цвет и стала на висках полновластной соленая седина; и уже тесня, отнимая по волоску, владела надлобьем.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тачка туналлӑ хӗрлӗ ҫӳҫе шупка кӗрен юн тӗсӗпе йӑлтӑртатать.

Малиновой кровью просвечивал пышнотелый краснотал.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таптаса пӑтратнӑ юшкӑнлӑ ҫӗрӗн, шапа лӑймакин кӳкӗрт тутиллӗ шӑршипе ҫуса тасатнӑ, кӑштах ҫӗрӗшнӗ ҫӳҫе тымарӗсен пылак шӑрши ҫӗкленет…

Поднялся серный запах взвороченной илистой земли, тины, горький и сладостный дух омытых и сопревших корней верб…

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫул шыв тулнӑ кӳлленчӗк патӗнчен ҫаврӑнса иртет, унтан мур курӑкӗпе ҫӳҫе тӗмесем пусса илнӗ варсене чӑмса кӗрет, улӑх тӑрӑх кукӑрӑлса чупать.

Дорога обегала залитые водой музги, ныряла в лощинки, поросшие молодой кугой и талами, вилюжилась по лугу.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Александровӑнне йӗмне антарчӗҫ, ҫара кутлӑскерне сак ҫине тӑсса вырттарчӗҫ, пӗр казакӗ урисем ҫине улӑхса ларчӗ (аллисене сак айӗнчен ҫыхса хучӗҫ), иккӗшӗ, пӗрер ывӑҫ ҫӳҫе хулли тытса, сакӑн икӗ енне тӑчӗҫ.

С Александрова спустили штаны, разложили голоштанного на лавке, один казак сел на ноги (руки связали под лавкой), двое с пучками таловых хворостин стали по бокам.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпӗ, паллах, сиксе тӑтӑм ӗнтӗ, ҫӳҫе якатрӑм, пуҫра тӗрлӗ шухӑш вылять.

Я, конечно, вскочил, причесал чуб, а у самого разное волнение в голове.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Таҫтан лерен, ҫӳҫе йывӑҫҫисемпе витӗннӗ лачакаллӑ ҫаранлӑх енчен, кӑвакал нартлатни илтӗнет.

Откуда-то из безбрежных заливов болотистой, покрытой ивняком луговины несся утиный кряк.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Картотетчица, миҫерине пӗлме ҫук хӗр, йӗтӗн пек купаланса тӑракан ҫӳҫлӗскер, текех куҫкӗски ҫине пӑхкала пуҫларӗ, ун пуҫне пӗр шухӑш ҫӗмӗрнӗ: ҫӳҫе паянах урӑхла тураса илемлетмелле-ши е ҫӗнӗ заместитель килнӗ кун-ши?

Картотетчица, девица неопределенных лет, с торчащей куделью на голове, то и дело смотрелась в зеркальце и размышляла над тем, менять ли ей прическу завтра или подождать и сменить в тот день, когда в конторе появится новый заместитель…

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗвеланӑҫӗнче тӗксӗм — ука пек ярӑм кӗренленсе выртать, хӗвелтухӑҫӗ енчен ҫирӗпленсе пыракан ҫил шухӑланса килет, ҫӳҫе тӑррине лакса ларнӑ уйӑха хӑваласа ирте-ирте кайса, хура пӗлӗтсем шӑваҫҫӗ.

На западе в лиловой тусклой позолоте лежал закат, с востока, крепчая, быстрился ветер, надвигалась, перегоняя застрявшую в вербах луну, темень.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Салтак ҫулӑн ҫурҫӗр енчи лапам еннелле, пасарнӑ ҫӳҫе витӗр курӑнакан ҫуртпа ҫурма ишӗлчӗк хуралтӑсен ҫара тӑррисем ҫинелле тӗллесе кӑтартрӗ.

Солдат махнул варежкой на север от дороги, в просторную низину, где за тонким кружевом заиндевелых ив виднелся угол дома и голые стропила полуразрушенных надворных построек.

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех