Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑва сăмах пирĕн базăра пур.
ҫӑва (тĕпĕ: ҫӑва) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑнсӑртран пулса тӑнӑ ҫӗнӗ ҫӑва патӗнче никам та ҫук, анчах леререхре вара, хӗрлӗ ҫулҫӑллӑ вӗтлӗхре, хӗрарӑмсен пуҫ тутрисем курӑнкалаҫҫӗ, ҫын сассисем тата анчӑк вӗрнӗ сасӑсем илтӗнкелеҫҫӗ.

У нового случайного погостика никого не было, но дальше, в рыжем кустарнике, мелькали бабьи платки, слышались голоса и лай собачонки.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫӑва патнех анса кайтӑрччӗ ку ылханлӑ пурнӑҫ!

— Пропади она пропадом, эта распроклятая жизнь!

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫӑва патне-и?

На кудыкино болото?

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Эпӗ ҫынни унашкал мар ҫав: утияла сартӑм та ваткӑ ҫине шӑллӑм ӳчӗ выртнӑ вырӑнти ҫӗре тултартӑм, ӑна чӗркесе ҫыхса ҫӗнӗ тупӑка хутӑм; вара, аттене пытарнӑ ҫӑва ҫине ҫӗклесе кайса, аттепе юнашарах чавса чикрӗм.

Однако я поступил иначе: собрал в вату землю с того места, где когда-то лежало тело, завернул в одеяло и положил в гроб, который потом зарыли рядом с могилой отца.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Ҫӑва ҫинче икӗ ҫул никам та нимӗнле йӗркелӗх те туман, халӗ вӑл ҫӗрпе танлашса ларнӑпа пӗрех.

Жалкий холмик почти совсем сровнялся с землей, — ведь уже два года за могилой никто не ухаживал.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Хулара пӗчӗк тупӑк сутӑн илтӗм, — шӑллӑм, ҫӗре кӗнӗскер, тахҫанах ҫӗрсе кайнӑ пуль терӗм, — хампа пӗрле ваткӑ тата утиял илтӗм, ҫӗре алтма тӑватӑ ҫын тара тытрӑм; унтан, масара урӑх вырӑна куҫарма, ҫӑва ҫине кайрӑмӑр.

Позавчера в городе я купил гробик, — тот, что в земле, должно быть, давно сгнил, захватил с собой одеяло, ваты, нанял четырех землекопов и отправился в деревню, на кладбище.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Тӗрӗссипе каласан, чӗрӗллех ҫӑва шӑтӑкӗнче…

Фактически в могиле заживо…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ашшӗ ҫӑва тухсан уйӑх ҫурӑлӑха инҫетри рейса каять.

Отец летом уходил на полтора месяца в дальнее плавание.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫук, ҫӑва тӗпне!

Нет, Бог с ним!

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Урӑххине тупнӑ-тӑк, ҫӑва патне; хӗрсем сахал-им?

— А другого нашла, черт с ней: девок мало ли?

VII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫӑва тӗпне унпала! — тавӑрчӗ Лукашка, тип-тикӗс шурӑ шӑлӗсене кӑтартса, анчах та кулмасӑр.

— А черт с ней! — отвечал Лукашка, оскаливая сплошные белые зубы, но не смеясь.

VII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Пӗр ҫулталӑк перекетлесе тирпейлӗ пурӑнас, вара кусене пӗтӗмпех тӳлетӗп, кайран унта ҫӑва тӗпне.

«Год экономии, и все это будет заплачено, и черт их возьми…»

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ах, ҫук, вӗсен суранӗсем, вӗсен терчӗ-асапӗ, вӗсен вилӗмӗ — пурте ҫӑва тӗпне кусем!

Ах, нет, их раны, их страдания, их смерть — все это к черту!

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах ҫӑва патне французсен ҫав чӑкӑлтӑшла ачашлӑхӗсем.

Но к черту эти французские тонкости.

XX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«Ну, ҫӑва тӗпне санпа, пултӑр!»

— «Ну, черт с тобой!»

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ну, ҫӑва тӗпне ӑна, кирлех те мар.

— Ну, и бог с вами, и не нужно.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫӑва тӗпне ку кӑвасак-йӳҫенчӗке!

— К черту эту кислятину!

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах ҫапах та ҫак ӑссӑрлӑх пылак, сӗтеклӗ маншӑн, ҫӑва тӗпне кайтӑринех леш… хӑтаруллӑ перекетлӗх, ҫӑва тӗпне вӑркӑнтӑринех унпала пӗрле, ҫӗр вунӑ ҫул пурӑнса та вӑрӑм ӗмӗрӗн сайра тӗслӗхӗ пулса, хаҫатри вак-тӗвек хыпар шутне лекес текен ухмахла шанӑҫ…

Но все-таки это безумие сладко мне, и… к черту спасительная бережливость и вместе с ней к черту дурацкая надежда прожить до ста десяти лет и попасть в газетную смесь, как редкий пример долговечия…

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Йывӑҫ ҫинчен иҫӗмӗн юлашки ҫупкӑмне илсенех хура пӗлӗтсем ҫӗкленсе тухрӗҫ те, вӑйлӑ ҫумӑр ҫӑва пуҫларӗ.

Едва только я снял с дерева и отнес в пещеру последнюю кисть, надвинулись черные тучи и хлынул сильнейший дождь.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫӗр варринче ҫӑва ҫине пӗр ассӑр кӗрекен паттӑр ҫук, ҫакӑн пек вӑхӑтра турра ӗненмен ҫын та кулма пултараймасть, — вӑл хӑй кулнинчен хӑй хӑранӑ пулӗччӗ.

Нет храбреца, который может бестрепетно войти на кладбище ночью, нет безбожника, который способен смеяться в такой час, — он сам испугался бы своего смеха.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех