Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫынсене (тĕпĕ: ҫын) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пырать вӑл вӑрман ҫулӗпе, ывӑлӗпе кинӗ ҫинчен шухӑшлать, паллакан ҫынсене тӗл пулсан, хӑй мӗншӗн кайни ҫинчен савӑнӑҫпа каласа кӑтартать, палламан ҫынсене курсан, пуҫӗ ҫинчи ҫӗлӗкне илсе сывлӑх сунать.

Идет он лесной дорогой, думает о сыне и невестке и, встречая знакомых, с радостью рассказывает, зачем идет, а увидев незнакомых людей, снимает шапку и здоровается.

Самана // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 85–88 с.

Ун пек ҫынсене таракансем пек лапчӑтмалла.

Таких надо давить, как тараканов!..

VI сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Хӑшӗсем, пӗррехинче хирте «Адмирал Венбоуран» инҫех те мар ӗҫленӗ чухне, ҫул ҫинче, темӗнле шанӑҫсӑр ҫынсене курнине аса илчӗҫ.

Некоторые вспомнили, что однажды, работая в поле неподалеку от «Адмирала Бенбоу», видели на дороге каких-то подозрительных людей.

IV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Ӗҫсе ӳсӗрӗлсен вӑл хӗҫҫине йӗнӗрен кӑларса хӑйӗн умне сӗтел ҫине хуратчӗ; хӑйӗн шухӑшӗ ӑшне путса тата аташнӑ пек пулса, ҫынсене вуҫех тенӗ пекех асӑрхаймастчӗ.

Напиваясь, он вытаскивал кортик и клал его перед собой на стол и при этом почти не замечал людей, погруженный в свои мысли и бредовые видения.

III сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Эпӗ вӑл ҫынсене каллех шӑхӑртса хӑваратӑпах.

Я опять их надую.

III сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Тен, пӳлӗмри ҫынсене пурне те илтӗнтӗр тесе, хытӑрах сасӑпа ҫеҫ калаҫрӗ пулӗ…

может быть, только немного громче, чтобы все могли слышать.

I сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Манӑн атте яланах пире хамӑр трактира хупма тивесси ҫинчен, унсӑрӑн капитан пур ҫынсене те пирӗн трактиртан сивӗтни ҫинчен калатчӗ.

Отец постоянно твердил, что нам придется закрыть наш трактир: капитан отвадит от нас всех посетителей.

I сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Унӑн ҫӑварӗнчен кашни пуплев хыҫҫӑн тухакан усал сӑмахсем, пирӗн пата ялтан килнӗ лӑпкӑ кӑмӑллӑ ҫынсене вӑл каласа кӑтартакан преступленисенчен те ытларах хӑрататчӗҫ.

А брань, которая вылетала из его рта после каждого слова, пугала наших простодушных деревенских людей не меньше, чем преступления, о которых он говорил.

I сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Чӗререн кураймасть вӑл халь ҫав ҫынсене.

Сейчас она просто-напросто ненавидит этих людей.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Людмила Ильинична Мила кравачӗ умне пӗшкӗнет те, унӑн чукӗнче савнӑ хӗрачине хурлантаракан, унӑн савӑнӑҫне пӗтерекен ҫынсене хирӗҫ хаяр ҫилӗ ҫӗкленет.

Людмила Ильинична наклоняется над Милочкиной кроватью, и в душе у нее закипает против всех, кто заставлял ее дочь испытывать чувство потери, горе.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

— Нина хӑтланкаларӑшӗсене пирӗн класра нумайӑшӗ романтизм тесе шутлаҫҫӗ, тӗрӗссипе вара ку, хӑйне хӑй ҫапла кӑтартса, ҫынсене улталани ҫеҫ.

— У нас многие считают Нинкины выходки романтизмом, а на самом деле тут одно только желание выставиться.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Нина шӑпланать те, эпӗ те кӑвайт ҫулӑмне пула ҫӑлтӑрсӑрланнӑ тӳпене куратӑп, сӗмлӗхри сӑрт-тусем — юнашарах, вӗсем тӳпенелле кӗрлесе вирхӗнекен вут-ҫулӑма, йӗри-тавра тӑракан ҫынсене ятарласа хупӑрласа илнӗ пек туйӑнать…

Нина замолчала, и я тоже представил беззвездное от костра небо, очень близко подвинулись горы, как будто специально обступили этот ревущий, торчком стоящий огонь и людей вокруг него.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Унӑн ывӑлӗ — юлхав та ленчешке ҫын мар (ҫав ленчешке ҫамрӑк ҫынсене Антонов тӗп хуласенче те, ытти хуласенче те, хӑй ертсе пыракан стройкӑра та ҫителӗклех курнӑ).

Его сын не был ленивым или развинченным, как некоторые молодые люди, которых Антонов достаточно видел и в столичных, и в нестоличных городах, и у себя на стройках.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ҫынсене хӑвна хирӗҫ тӑрататӑн…

Настраиваешь людей против себя…

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

«Ҫынсене епле, пире те — ҫавӑн пек…»

«Как людям, так и нам…»

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

«Темех мар, темех мар, ырӑ ҫынна пӳлӗм тӑвӑрри шиклентермест. Ҫынсене епле, пире те — ҫавӑн пекех».

«Ничего, ничего, в тесноте, да не в обиде, как людям, так и нам».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Пӑта вырӑнне ҫеҫ хурлать ҫынсене, питӗ тӗрӗс!

Чем не гвоздики?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Пӗлетӗн-и, сӑрт-ту вӑл — ҫавӑн пек япала: начар ҫынсене тӗл пулаймӑн унта.

Ты знаешь, горы такое дело: плохих людей там не бывает.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Вара ватӑла пуҫланӑ ӑслӑ хӗрарӑм, ытти чылай ҫынсем пекех, йывӑр та ӑнӑҫсӑр ӗҫпе аппаланма пулать: унӑн хӗрӗ, Мила, пӗрре те ыттисем пак маррине, ӑна ахаль виҫепе виҫме ҫуккине епле те пулин хӑйне те, ҫынсене те ӑнлантарса пама май шырать.

И немолодая уже, умная женщина начинает заниматься тем, чем занимаются очень многие: она ищет, как бы доказать себе и людям, что ее Милочка, ее дочка, в общем-то, исключение и склонению по правилам не подлежит.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Василий Иванович крыльца ҫине тухрӗ те, пуҫтарӑннӑ ҫынсене витӗр шӑтарасла куҫпа хӑвӑрттӑн пӑхса илчӗ:

Выйдя на крыльцо, Василий Иванович окинул собравшихся быстрым, пронизывающим взглядом.

Аташ // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех