Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫухӑрать (тĕпĕ: ҫухӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрачи ҫеҫ сывлӑш ҫавӑрмасӑр, каҫса кайсах ҫухӑрать.

Только девочка кричала отчаянно, не переводя духа.

I // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Ӑна хӑвӑр тусу, мистер Татам пӗр икӗ сехет каярах хӑйӗн пӳлӗмне йӑтса кӗнӗ сысна ҫухӑрать.

Это визжит свинья, которую часа два назад принес к себе в комнату ваш друг мистер Татам.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

 — Ав, санӑн мӑшӑру та пӗрмай ҫухӑрать, карташӗнчен тухса тар хӑть!

— Твоя вон благоверная тоже все кричит, хоть уши затыкай!

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Утланӑпӑр эпир утсем Софоние ҫухӑрать, Захарие калаҫать.

Мы сядем на кони Софоние вопие, Захарие глаголе.

XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Кӑмака ҫинче, ҫыхса лартнӑ кантринчен хӑтӑлма тӑрӑшса, кобчик ҫухӑрать.

На печке визжал кобчик, старавшийся сорваться с веревки.

XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫыран хӗрринче темӗн чухлӗ тискер кайӑк кӗшӗлтетсе ҫӳрет, вӗсенчен хӑшӗ урнӑ пек ӳлет, тепри йынӑшса ҫухӑрать, ахӑрса мӗкӗрет, сиксе вӗрет.

Берег кишел зверями, которые бешено выли, рычали, ревели и лаяли.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫухӑрать пулин те, ҫавӑнтах тирӗнет.

Пищит, а лезет.

37-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ульяна кинеми мӑйӗнчен пуснӑ пекех ҫухӑрать:

Бабка Ульяна и орет как резаная:

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Епле эсир пирӗн пек ватӑ ҫынсенчен мӑшкӑллама хӑятӑр?» — тесе ҫухӑрать.

Как вы могете над нашей старостью смываться?» — визжит.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

«Мов» ҫухӑрать:

«Mob» воет:

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Анчах хыҫалтан ун патне пысӑках мар икӗ шуйттан, питӗ выҫӑхса ҫитнӗскерсем пулас, йӑпшӑнса пыраҫҫӗ те ӑна хул айӗнчен ярса тытаҫҫӗ, вӑл ҫухӑрать — анчах кая юлчӗ.

Но сзади к ней подкрадывается пара небольших, видимо, очень голодных чертей, они схватывают ее под мышки, она визжит,— поздно!

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Ачи амӑшӗн ҫемҫелсе кайнӑ выҫӑ ӳтне пӳрнисемпе чӗрмелесе ҫухӑрать, амӑш кӑкӑрне пичӗпе сӗртӗнет, тутине чаплаттарса илет, самантлӑха кӑшкӑрма чарӑнать те, каллех ҫӗнӗ вӑйпа хытӑрах ҫухӑрса ярать, алли-урисемпе тапаҫланма тытӑнать.

Ребенок кричит, царапая пальцами вялое, голодное тело матери, тычется в него лицом, чмокает губами, на минуту умолкает, вновь кричит с большей силой, бьет руками и ногами грудь матери.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Хула ҫухӑрать те — вӗсене пӗрин хыҫҫӑн теприне хӑйӗн тӑранма пӗлми ҫӑварӗпе хыпса-ҫӑтса ярать.

Город ревет и глотает их одного за другим ненасытной пастью.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Хӑйсем хыҫӗнчен вагонсем сӗтӗрсе, тем пысӑкӗш ӑмансем пек, локомотивсем шӑваҫҫӗ; автомобильсем мӑнтӑр кӑвакалсем пек нартлатаҫҫӗ, салхуллӑн ҫухӑрать электричество, — пӑчӑ сывлӑш пин-пин сасӑпа тулса ларнӑ.

Как огромные черви, ползут локомотивы, влача за собою вагоны, крякают, подобно жирным уткам, рожки автомобилей, угрюмо воет электричество, душный воздух напоен, точно губка влагой, тысячами ревущих звуков.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Этеме хирӗҫ пыракан темле пытарӑнчӑк вӑя пӑхӑнса тӑрса, йӗритавралӑх йынӑшать, ҫухӑрать, шӑлне шатӑртаттарать, тейӗн.

Все стонет, воет, скрежещет, повинуясь воле какой-то тайной силы, враждебной человеку.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Анчах ку этемми пӗртте хӑйне асӑрхануллӑн тыткалама хушмасть: чышкине чӑмӑртанӑ та, хӑйпе ҫапӑҫма чӗнет тейӗн, ҫухӑрать кӑна: — Я-а… я-а…

Этот красный человечище вовсе не требует осторожности: он сжал кулак и орет, орет, словно вызывая на драку с ним: — Я-а… я-а…

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Сулхӑн ҫил ун питне касать, сивӗ хӑлхине чӗпӗтет, ҫӑварӗпе карланкине сивӗ сывлӑш питӗрет, чӗри вара савӑнӑҫпа хыпса илет — вӑл ыткӑнса чупать, ӑҫтан кӑна урисем ӗлкӗрсе пыраҫҫӗ, хӑй вара ҫухӑрать те, ахӑлтатать те.

Свежий ветер так и режет ему лицо, за уши щиплет мороз, в рот и горло пахнуло холодом, а грудь охватило радостью — он мчится, откуда ноги взялись, сам и визжит и хохочет.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл аялтан, бас нотисенчен пуҫласа, калама та ҫук хӑвӑрт хроматикла гаммӑна хӑпарса, этем илейми ҫинҫе те уҫӑ сасӑпа хӑрушшӑн ҫухӑрать.

Он начинался с низких, басовых нот и вдруг с головокружительной быстротой взвивался хроматической гаммой до пронзительного, но мягкого воя нечеловеческой высоты и мрачности.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ҫаратаҫҫӗ! — татти-сыпписӗр ҫухӑрать Наум.

– Грабю-ут! – кричал Наум.

Кашкӑрсем // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 3–10 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех