Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫилӗпе (тĕпĕ: ҫил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ ун ҫине ҫилӗпе пӑхса илтӗм: ан суй, кукка!

Я сурово взглянул на него: не ври, дядя!

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

— Вӗсем акӑ, манӑн атте-аннесем, ӗҫлӗ, ҫакна пула хӑйсем нимӗне те тӑманнишӗн нимӗн те пӑшӑрханмаҫҫӗ, вӑл шухӑш вӗсене пусахламасть; мана вара… кичемлӗх те ҫилӗпе тарӑху кӑна пусса асаплантарать.

— Я хотел сказать, что они вот, мои родители то есть, заняты и не беспокоятся о собственном ничтожестве, оно им не смердит… а я… я чувствую только скуку да злость.

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Эпӗ, батюшка, кӗтме пултараймастӑп, — аллинчи ҫӑраҫҫине сулса илсе ҫилӗпе каларӗ хуҫа, — ман патӑмра Потогонкин подполковник пурӑнать; ҫичӗ ҫул пурӑнать; Анна Петровна Бухмистерова сарайпа икӗ лаша тӑратмалли витене те йышӑнать, унӑн килхушшинче ӗҫлекенсем виҫӗ ҫын — акӑ мӗнле ҫынсем тӑраҫҫӗ ман патӑмра хваттерте.

«Мне, батюшка, ждать нельзя», сказал хозяин в-сердцах, делая жест ключем, который держал в руке; у меня вот Потогонкин подполковник живет, семь лет уж живет; Анна Петровна Бухмистерова и сарай и конюшню нанимает на два стойла, три при ней дворовых человека — вот какие у меня жильцы.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Наташа унӑн хуйхӑпа та ҫилӗпе хаярланса пыракан питне шиклӗн сӑна пуҫларӗ.

Наташа с беспокойством следила за выражением муки и гнева, все больше проступавшим на его лице.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

– сасартӑк капланса килнӗ ҫилӗпе шутларӗ вӑл.

— подумал он с вдруг нахлынувшим озлоблением.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кӑкӑрӗнче ҫилӗпе йӳҫӗхӳ-тарӑху ӳссех пычӗ.

В груди росло раздражение и злоба.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ну, тарӑхса кайрӗҫ те ҫаксем ҫилӗпе вӗлерсе те хучӗҫ.

Ну, они осерчали и порешили его вгорячах.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, ҫитет, юлташсем! — пӳлчӗ вӗсене тӗксӗмленнӗ Пробатов, Ксени вара унӑн пит-куҫӗнче аран тытса чарнӑ ҫилӗпе пӑшӑрхануллӑ канӑҫсӑрлӑх темӗнле тӗлӗнмелле хутӑшса кайнине, Пробатов ҫакна ҫынсем умӗнче палӑртасшӑн мар пулнине курчӗ.

— Ну довольно, товарищи! — хмурясь, прервал их Пробатов, и в лице его Ксения увидела странное смешение еле сдерживаемого раздражения и тревожной озабоченности, которое он словно не хотел обнаружить перед всеми.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тыткӑнрисен ушкӑнӗ варринче уксахласа утса пыракан Иван Алексеевич конвоир-казаксен хаяр ҫилӗпе чулланнӑ пичӗсем ҫине салхуллӑн та кураймасӑр пӑхрӗ.

Иван Алексеевич, хромая в середине толпы пленных, с тоскою и ненавистью оглядывал окаменевшие в злобе лица казаков-конвоиров.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Путсӗр халӑх! — вӑйсӑр ҫилӗпе тӑвӑнса хӑй тӗллӗн пӑшӑлтатрӗ Петро.

Выродки! — в бессильной злобе шептал про себя Петро.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑрнашка ураллӑ, виҫесӗр тулли кӑкӑрлӑ та сарлака хул-ҫурӑмлӑ Атарщиков хаяр ҫилӗпе тӑвӑлса калаҫрӗ.

Тонконогий, непомерно грудастый и широкоплечий Атарщиков говорил запальчиво.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, суранланса юнӑхнӑ, ҫилӗпе урса кайнӑ питне нӗрсӗрлентерсе ури ҫине сиксе тӑчӗ, Григорие хирӗҫ тытма пикенчӗ, анчах лешӗ, каялла чакса, ӑна алӑ сыппинчен туртса ҫапрӗ те сылтӑм аллине нимӗн хускалми туса хучӗ.

Он вскочил с лицом, обезображенным подтеками и яростью, пробовал защищаться, но Григорий, отступая, ударом в кисть, парализовал ему правую руку.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Тӑхта! — пӑшӑлтатрӗ Григорий, ҫилӗпе ӑшаланса ӳкнӗскер.

— Погоди! — зашептал Григорий, опаляемый гневом.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вахмистр, Григорий патне талпӑнса пырса, вӗсем ҫине пӑхса илчӗ, ҫилӗпе тӗссӗрленсе кайнӑ куҫӗсене чарса пӑрахса, хӑйӑлтатма пуҫларӗ:

Вахмистр, подступая к Григорию, оглядывался на них, хрипел, выкатывая хищные, обессмысленные гневом глаза.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӗнле япала вӑл? — ҫилӗпе туртрӗ вӑл тутӑр татӑкӗ вӗҫне.

Это что такое? — Он сердито дернул угол тряпки.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий кровать ҫине пӑрахнӑ кӗске кӗрӗкне ҫаннинчен тытса туртрӗ, сӑмси шӑтӑкӗсене сарса пӑрахса, ашшӗнни пекех ҫилӗпе вӗреме тытӑнчӗ.

Григорий тянул за рукав брошенный на кровати полушубок, раздувая ноздри, дрожа в такой же кипящей злобе, как и отец.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Мӗншӗн тухса каять-ха вӑл? — ыйтрӗ ашшӗ, аялти тута хӗррине сисӗнчӗклӗнех сиклентерсе (часах ҫилӗпе урса каясса пӗлтерекен паллӑ ку унӑн).

— Это через чего? — спросил отец, заметно подрагивая нижней губой (первый признак недалекой вспышки бешенства).

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Салхуллӑн та ҫилӗпе пӑхса илчӗ Дроздихӑн хӑмӑр питҫӑмартийӗсем ҫине.

С тоской и злобой оглядела коричневые щеки Дроздихи.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лозневой хӑй чӗрине пусса тӑракан йывӑрлӑх туйӑмӗпе тата темшӗн сасартӑк Ерофей Кузьмича ҫиленнӗ ҫилӗпе тухса кайма хатӗрленчӗ, — старикӗн паянхи шухӑшӗсем халь ӑна старик паян вӑрҫӑ ҫинчен калани ҫак тӗттӗм те ҫил-тӑманлӑ каҫ пекех туйӑнчӗ.

Лозневой стал собираться в путь с чувством тягости на душе и почему-то внезапно поднявшегося озлобления против Ерофея Кузьмича, — все сегодняшние мысли старика о войне действовали теперь на него, как эта темная и вьюжная ночь.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫав ҫилӗпе пӗтӗм чун-чӗре тӑвӑлланса тӑтӑрччӗ.

Чтоб всю душу от нее мутило!

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех