Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юратчӗ (тĕпĕ: юра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫаптарса илме юратчӗ ӑна; анчах вӑл шухӑшласа кӑларни ытла ӑслӑ, кулӑшла та, эпӗ ӑна каҫартӑм, mon cousin.

Он стоил, чтобы его высечь; но выдумка эта так умна и забавна, что я его простила, mon cousin.

XVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пирӗнпе пӗрле Чумкель пулнӑ пулсан вӑт, тӑван ҫӗршыва тарма та юратчӗ», — шухӑшларӗ вӑл, ним тума аптранипе.

Вот бы еще Чумкеля к нам, тогда бы можно было решиться бежать на родную землю», — думал он, не зная, что предпринять.

«Ача чӑтаймарӗ!» // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Тӗп коммуникацине кайсан та юратчӗ те ҫав, анчах вӗсен айккинче тӑраканӗсем пур.

Можно было идти на главную коммуникацию, но у них есть боковые.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫакӑнпа хамӑрӑн калава пӗтерме те юратчӗ ӗнтӗ, анчах автор вулакансен «тинӗс тӗпӗнчи ылтӑна» тӗпчесе пӗлекенсен ӗҫӗ мӗнпе пӗтнине пӗлес килет пулӗ, тесе шутлать.

На этом следовало бы закончить наш рассказ, но автор считает, что читатель должен в конце концов знать, к чему же привели работы исследователей «золотого дна».

Юлашкинчен калани // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Пирӗн ҫынсене ҫав балкон умне ҫеҫ пухӑнса тӑма юратчӗ.

И это было единственное место в городе, где нашим людям разрешалось собираться.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Замша та юратчӗ.

И замша.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

— Ҫӗҫӗпе хӑтланмасан та юратчӗ, — каласа хучӗ Пикмӑрса.

— Может, не стоит с ножом-то играть, — неуверенно проговорил Бикмурза.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Автан тукмакӗ астивсен, мана та юратчӗ пуль те, ну, сирӗнпе пырас теместӗп-ха.

— Конечно, я тоже не прочь отведать куриной ножки, но я все же не пойду с вами.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ун патне кӗрсе, ҫӗн аттине тӑхӑнса ярсан та юратчӗ пуль.

Решил зайти к нему и тут же переобуться в обновку.

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Энтюк ӑҫтарах пурӑннине кӳршисенчен ыйтса пӗлсен те юратчӗ пуль, ырӑ ҫын пӗр сӑмах тавӑрмасӑр ун умӗнче алӑк хупас ҫук…

У соседей испросить, где, мол, Эндюк- мастер тут живет, небось не все молча захлопнут перед ним калитку, авось добрее окажутся, чем эта?..

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Кун пекех чӑрманмасан та юратчӗ ӗнтӗ, — терӗ Сайте Алимен аллине чӑмӑртаса.

— Не стоило бы так беспокоиться, — вовсе смутилась Сайде, пожимая руку Алиме.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Тата ҫулсан та юратчӗ пуль те, Ҫинҫе хыҫҫӑн килӗпӗр ӗнтӗ, — терӗ Тухтар.

— Можно бы и еще накосить, ну да ладно, после Синзе вместе со всеми приедем, — согласился Тухтар.

IV. Ҫӑлӑнӑҫ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ку ҫулпа ҫӳреме юраманнине питӗ хытӑ каланӑччӗ, ваннӑра шыва кӗнӗ чухне ҫеҫ ҫакӑнтан иртме юратчӗ.

Этот ход был строго-настрого воспрещен Тёме (за исключением, когда бралась ванна), ввиду возможности падения.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тата ӑҫтан та пулин уйрӑм сӗтел тупасчӗ, пӗчӗккӗ пулсан та юратчӗ.

Да еще хорошо бы столик отдельный где-нибудь раздобыть, хоть маленький.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Холмянскисем кунта пулнӑ пулсан, имение тапӑнма юратчӗ, а капла нимӗн тумалли те ҫук.

Будь здесь холмянцы, можно было бы на усадьбу нажать, а так делать нечего.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Пӳрт лартса пӗтериччен тӑхтамаллаччӗ, кайран вӑл путсӗр фермӑран кӑларсан та юратчӗ.

Дали бы избу-то достроить, а потом уж и увольняли с этой проклятой птицефермы.

Суд килет!.. // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Паллах, Иван хӑй ҫавнашкал сысналла этем пулмалла марччӗ, иҫӗм ҫырлине ҫӑвара хыпма тытӑниччен Егора каҫса кайса ырламаллаччӗ унӑн, кайран тин ҫисен те юратчӗ.

Конечно, не будь Иван такой свиньей, он должен был бы, прежде чем потащить виноград в свою пасть, исторгнуть громкие возгласы восторга, а потом уж лопать.

Хирӗҫлӗхсен пӗрлӗхӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пуху пӗтнӗ теме те юратчӗ ӗнтӗ, анчах сасартӑк халӑх хушшинчен пирӗн комбатӑн — Заикин кӗҫӗн лейтенантӑн — хӑюсӑртарах сасси илтӗнсе кайрӗ.

И тут, когда собрание, казалось, уже пошло на убыль, с места раздалась робкая реплика нашего комбата — младшего лейтенанта Заикина:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Сирӗн хутшӑнмасан та юратчӗ, Степан Василич… — терӗ вӑл.

— Тебе, Степан Василич, не надо бы…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Хуть вӗреннӗ тӑмсай пулнӑ пулсан, татах та юратчӗ! — терӗ майор, унпа пӗрле пӑшӑрханнӑ пек пулса.

— И даже не учёный осёл! — произнёс тоном соболезнования майор.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех